Arno & Charlotte travel the world
  • Blog
  • About
  • Contact

Pakistan - Deel I - 14 september t/m 18 september 2015

9/19/2015

 

Pakistan - Karimabad & Karakoram Highway - 14 september t/m 15 september 2015

De grens naar Pakistan overgestoken moesten we even omschakelen. Na 2 spookrijders te hebben uitgescholden beseften we ons dat er in Pakistan aan de linkerkant wordt gereden! Best wel dom...

Picture
Foto
Picture

De Pakistaanse grenspost ligt in Sost, een plaatsje zo’n 100 km na de Khunjerab Pass. Dit was de meest ontspannen en vriendelijke grenspost tot nu toe. Allemaal vriendelijke mannen in traditionele ‘shalwar kameez’ kledij hielpen ons met het carnet de passage en de benodigde papieren.

Foto
Picture
Foto
Foto

Vanaf Sost werd de Karakoram Highway echt prachtig. De weg loopt door de Hunza vallei en langs de Hunza rivier met overal aan weerszijden waanzinnige berglandschappen en mooie dorpjes op groene plateaus.

Picture
Picture
Foto

Onderweg kwamen we langs Attabad Lake. Tot gisteren hield de Karakoram Highway hier even op en moest je met de auto op een veerpont dit meer oversteken. Maar wij hadden geluk, want vandaag was de eerste dag dat het nieuwe gedeelte van de Karakoram Highway met vele tunnels af was! Deze tunnels en de renovatie van de KKH zijn grotendeels door China gefinancierd.

Picture
Foto
Picture
Foto
Picture
Foto
Picture

Einde dag kwamen we aan in Karimabad, een heel mooi en vriendelijk stadje middenin de bergen omgeven door 7000m+ pieken. We checkten in in een heel leuk hotelletje met een waanzinnig uitzicht en een topkamer! In een leuk koffietentje hebben we lekkere walnootcake gegeten en nespresso (!) koffie gedronken. Daarna hebben we voor Arno een traditionele Pakistaanse pet gekocht en nog wat leuks voor Lieze en Stijn.

Foto
Foto
Picture
Foto
Foto

Pakistan - Skardu & Karakoram Highway - 15 september t/m 18 september 2015

Vandaag dan eindelijk op weg naar het langverwachte Skardu! Eerst nog een stuk Karakoram Highway, en niet zo maar een stuk. We reden door schitterende landschappen en leuke dorpjes en we hadden steeds een prachtig uitzicht op de 7788m hoge Rakaposhi. WAUW! We reden ook nog langs een oud gedeelte van de ons inmiddels welbekende Silk Road.

Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto
Foto
Picture
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto

Toen was daar de exit van de Karakoram Highway richting Skardu. Vanaf nu geen goede weg meer. Het begon met een wankele brug waar maar 1 auto per keer kon passeren. Vervolgens reden we 7 uur lang over een kronkelende smalle bergweg. Onderweg passeerden we, met gevaar voor eigen leven, nogal wat mooie gekleurde vrachtauto’s. Toen arriveerden we dan eindelijk in Skardu.

Picture
Foto
Foto
Picture
Picture
Foto

In Skardu aangekomen ontmoetten we Saif van Vertical Explorers, de organisatie waarmee wij de trekking gingen doen. We checkten in in het Mashabrum hotel en Saif nam ons vervolgens mee naar een leuk eettentje. De volgende dag bespraken we de trekking (17 dagen) en maakten we onze spullen klaar voor vertrek. Nu moest er alleen nog het nodige papierwerk afgerond worden door Vertical Explorers.

Picture

Die middag hebben we door Skardu gewandeld, de nodige inkopen gedaan nog voor de trekking en vooral veel thee gedronken en gegeten met de lokale bevolking. Ons hotel in Skardu lag aan de ‘hoofdweg’ en tevens de mannenstraat/markt. De vrouwenmarkt was een stuk verderop. Een enorme chaos, veel te veel auto’s en beesten op de weg, maar iedereen is vrolijk! Skardu straalt een enorme relaxedheid en vriendelijkheid uit.

Picture
Foto
Picture
Foto
Foto

Vandaag ontmoetten wij Hamid, onze gids. Hamid leek niet een man van veel woorden, maar ook hij had een hele vriendelijke uitstraling. Hamid vertelde ons dat hij in de gemstone business zit en daarnaast al ruim 10 jaar gids is. De papieren waren nog niet in orde en we besloten een dag later te vertrekken. We hebben met Saif nog een traditioneel Pakistaanse shalwar kameez outfit voor Arno gekocht en verder een beetje door het stadje gebanjerd.

Foto

China - 10 september t/m 14 september 2015

9/15/2015

 

China - Kashgar - 10 september t/m 12 september 2015

Met onze gids reden we richting customs clearance, 140 km verderop. Daar aangekomen kwamen we erachter dat de lunchpauze hier net was begonnen en dat die nog 3,5 uur zou duren tot half 5 ’s middags!!! Wachten dus… Dit werd uiteraard 5 uur en toen kregen we te maken met een heel vervelend mannetje dat ons weer alle spullen uit de auto liet halen en eindeloos moeilijk deed over alle papieren. Uiteindelijk dan een paar uur later vertrokken richting Kashgar, waar we einde van de dag aankwamen. We hebben nog wel die avond een nieuwe Taiwanese reserveband kunnen kopen, dat scheelt! Daarna ingechecked in ons hotel middenin het centrum van Kashgar.

Picture

De volgende dag moesten we nog een hoop formaliteiten regelen, zoals Chinese nummerplaten en een Chinees rijbewijs voor Arno. We hoopten ook nog wat te kunnen zien van de stad. Kashgar is een stad met zo’n 3,5 miljoen inwoners en was vroeger een van de belangrijke steden op de zijderoute en het vertrekpunt voor de oversteek door de bergen richting Centraal Azië. Na de hoofdstad Urumqi is het de tweede stad van de provincie Xinjiang. Xinjiang province is de grootste provincie van China en is net als Tibet een autonomous region. Het overgrote gedeelte  (90%) van de bevolking hier bestaat uit de Uygurs, een islamitische bevolkingsgroep. Daarnaast wonen er onder andere Tajieken, Kirgiezen en Han Chinezen. De spanningen tussen de Uygurs en de Chinese regering is de laatste jaren hoog opgelopen met onder andere als gevolg een reeks terroristische aanslagen door Uygurse extremisten. Desalniettemin vonden wij de Uygurs in Kashgar heel erg vriendelijk. Een stuk vriendelijker dan de Chinezen die wij tot dusver hadden meegemaakt. ’s Avonds vonden we een heel leuk klein tentje met Uygur streetfood. Na lange tijd weer eens heel lekker gegeten!

Picture
Foto

Na een top ontbijt vertrokken we met miss Hue richting de immigration office, 40 km buiten de stad. Hier vervolgde het drama zich. De eerste 3 uur gebeurde er helemaal niets, omdat het internet niet werkte en er dus geen car inspections konden plaatsvinden. Dit bleek de vorige 2 dagen ook het geval...

Picture

 Het hele terrein stond bomvol met auto’s, trucks en chauffeurs die al 2 volle dagen aan het wachten waren. Toen eindelijk het internet het weer deed was het uiteraard weer tijd voor de lunch. Wederom 2,5 uur wachten dus… Vervolgens nog een paar uur bezig geweest met heel veel vermoeiende formaliteiten, waarna we eindelijk onze Chinese nummerplaten hadden en Arno zijn Chinese rijbewijs.

Foto

Teruggekomen in Kashgar aten we wat en keerden we rond middernacht terug in ons hotel. Daar zat onze gids ons in de lobby op te wachten om ons te vertellen dat de grensovergang naar Pakistan op zondag helemaal niet ging lukken en we dus pas op maandag de grens over kunnen. Wat? Dit kan echt niet! Inmiddels hadden we het wel echt geschoten. Dit zou betekenen dat we heel weinig speling in Skardu, Pakistan, zouden hebben voor het voorbereiden van onze trekking. We spraken af desalniettemin de volgende dag naar de grensplaats Tashkurghan te rijden om te kijken of het misschien toch nog zou lukken op zondag.

Foto
Picture

Zaterdagmorgen besloten we eerst nog wat rond te kijken in Kashgar, waar we o.a. de oude ommuurde binnenstad zagen. We vonden Kashgar best wel een leuke en hier en daar ook mooie stad. Helaas hadden we te weinig tijd om deze stad echt goed te bekijken, maar we kregen toch wel een beetje een beeld van deze oude belangrijke handelsstad.

Picture
Foto
Foto
Foto
Picture
Picture
Foto
Picture
Foto

China - Tashkurghan & Karakoram Highway – 12 september t/m 14 september 2015

Eindelijk dan de Karakoram Highway op, waar we zo’n lange tijd naar uit hadden gekeken!!! En dit bleek niet voor niets; de weg naar Tashkurghan was geweldig! Het eerste gedeelte van de KKH werd er hard gewerkt aan het aanleggen van een hypermoderne nieuwe weg, waarvoor overal gigantische bruggen werden gebouwd.

Foto
Foto
Picture

Na een uurtje rijden kwamen we langs het helderblauwe stuwmeer Karakul. Een mooie plek om wat fotootjes te maken en het marktje te bezoeken.

Foto
Foto
Foto
Foto

Onderweg zagen wij waanzinnige bergen, waaronder Peak Kongur (7.719 m) en Peak Muztag Ata (7.546m). De landschappen waren prachtig en af en toe bizar. Zo hadden wij op 3.000 m hoogte uitzicht op een vallei vol kamelen en yaks, met op de achtergrond de reusachtige Peak Muztag Ata.

Foto
Foto
Foto
Picture
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto

Einde van de dag arriveerden we in Tashkurghan na een geweldige rit, waar we in een chill hotel incheckten. Wij gingen op zoek naar een eettentje en belandden bij een hele lieve familie in hun restaurantje. Hier aten wij heerlijke dumplings.

Picture
Picture
Foto
Foto

’s Avonds hoorden wij van onze gids dat het inderdaad niet zou gaan lukken om op zondag de grens over te gaan. We zouden hierdoor wel de door ons betaalde fee terugkrijgen. Ok, dat is dan wel weer lekker nieuws! De dag erop wat wassen gedraaid en alvast spullen uitgezocht voor de trekking in Pakistan. We wandelden nog een beetje rond in het stadje en aten natuurlijk weer dumplings bij ons favoriete restaurantje.

Vandaag zouden we dan eindelijk China verlaten. De clearance voor de Chinese grens, customs en immigration vonden plaats in Tashkurghan. Na een paar uur wachten was het voor elkaar en kregen we groen licht om richting de grens te vertrekken. De daadwerkelijke grens met Pakistan, de Khunjerab Pass, ligt 130 km verder op een hoogte van 4.693 m.

Picture

Kirgizië - Deel II - 7 september t/m 10 september 2015

9/10/2015

 

Kirgizië - Sary-Moghul - 7 september t/m 9 september 2015

Einde van de dag kwamen we aan in het Kirgizische dorpje Sary-Moghul, waar we logeerden in het leuke CBT Guesthouse. Hier ontmoetten we een heleboel leuke mensen, waaronder twee Oostenrijkers en 3 Fransen waar we een hele gezellige avond mee hebben gehad. De volgende ochtend was het gelukkig weer prachtig weer en zagen we de reusachtige berg Peak Lenin liggen (7134 m).

Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto

We vertrokken ’s ochtends met de Landcruiser richting een yurtkamp aan de voet van deze berg en begonnen hier onze trekking verder richting de berg samen met twee Duitse meisjes die we daar ontmoetten. Het was een hele mooie wandeling langs yaks, paarden we zagen gigantische adelaars met altijd op de achtergrond de reusachtige sneeuwberg tegen een strakblauwe lucht.

Foto
Picture
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto

Na ruim 5 uur keerden wij terug bij het yurt kamp, vanuit waar we de Landcruiser weer terug reden richting het guesthouse.

Foto
Foto
Foto

Maar onderweg, shit… weer een lekke band, en weer dezelfde, helemaal aan flarden dit keer. Heel voorzichtig de rest van de slechte weg gereden, waarna we gelukkig heelhuids weer aankwamen in ons guesthouse. In de omgeving van Sary-Moghul bleek geen reserveband te bekennen, dus we besloten de volgende dag alvast voorzichtig richting de grens met China te rijden, zodat we zeker wisten dat we de dag erna (10 september) de grens over konden. Dit is een harde deadline die al lange tijd vast staat.

Picture
Foto

De volgende ochtend nog gezellig ontbeten en koffie gedronken met een gezellige Amerikaanse vent uit Wyoming, die we misschien nog wel weer zullen ontmoeten in India of Maleisië! We namen afscheid van de mensen van het guesthouse en de locals die we hebben ontmoet en stapten weer de Landcruiser in; op naar China!

Picture
Picture
Foto
Picture
Foto

Kirgizië - Irkeshtam - 9 september t/m 10 september 2015

Picture

De weg naar Irkeshtam, de grensplaats tussen Kirgizië en China, verliep voorspoedig. We kwamen aan in een bizar oord waar honderden vrachtauto’s kwamen en vertrokken en waar een handjevol mensen woonden in oude wagons. In een van deze wagons konden wij bij een familie die nacht slapen.

Foto

Dit was echt de meest bizarre plek waar wij tijdens onze reis hebben geslapen! Overdag hebben we hier nog lekker een boekje gelezen in de zon en ’s avonds in de treinwagon keken we een ninja film met het zoontje des huizes. De volgende ochtend voorgepiept bij de vrachtauto’s en na de bagage inspectie ontmoetten wij onze Chinese gids ‘Hue’.

Foto
Foto
Foto

Tajikistan – 22 augustus t/m 7 september 2015

9/7/2015

 
Foto

Tajikistan - Istaravshan - 22 augustus t/m 23 augustus 2015

Picture

De grensovergang verliep prima en we werden hartelijk ontvangen door de Tajikistaanse grenssoldaten. Toen we de grens over waren reden we naar Isfara. We hadden meteen de aandacht van alle mensen en je kon merken dat hier nooit een toerist komt. We besloten die dag nog door te rijden en uiteindelijk zijn we gecrashed in een hotel in de plaats Istaravshan. De volgende dag gingen we op zoek naar een lokale SIM kaart en nadat dit was gelukt kwamen we terecht op de lokale dierenmarkt. We werden hier meteen omringd door tientallen mannen en kinderen die hun konijnen en vogels aan ons wilden verkopen en allemaal met ons op de foto wilden. Echt heel leuk.

Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Picture
Picture

Tajikistan - Fan Mountains – 23 augustus t/m 25 augustus 2015

Picture

Na Istaravshan gingen we op weg naar de Fan Mountains, een prachtig berggebied in het westen van Tajikistan. Rijdend richting de Fan Mountains werd het landschap steeds mooier en na een paar uur zagen wij het prachtige helderblauwe Iskanderkul Lake liggen!

Foto
Picture
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto

Aan het Iskander Kul lake besloten wij die nacht bij een abrikozenboer in de tuin onze tent op te zetten. We zaten nog geen 5 minuten nadat we de boel hadden opgezet lekker in het zonnetje aan het meer of er kwamen alweer 4 kerels aanlopen. Twee ervan bleken generaals, 1 uit het Russische leger en de ander Tajikistaans. De derde was een Tajikistaanse legerkolonel en de vierde een bankier. Daar ging onze rust! We zaten al snel aan de Tajikistaanse wodka bij dit gezelschap aan tafel, wat een mooie avond.

Foto
Picture
Picture
Picture
Foto
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Picture

De dag erna vertrokken we richting Alaudin Lake, een ander mooi merengebied in de Fan Mountains. Na een waanzinnig zware maar mooie weg dwars door ravijnen, over passen en door verlaten bergdorpjes kwamen we aan bij een kamp voor mountaineers. Hier hebben we ons tentje opgezet, eten gekookt en toen het inmiddels vroor snel de slaapzak ingekropen.

Foto
Picture
Foto
Foto

De volgende morgen zijn we samen met onze nieuwe Duitse vriend Stefan naar Alaudin Lake gehiked. We zagen meerdere mooie blauw/groene meren, waarvan de grootste Alaudin Lake is, omgeven door 5000m + hoge sneeuwbergen, echt een waanzinnig landschap. En geen mens te bekennen!

Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto

Bij terugkomst in het kamp besloten we Stefan mee te nemen en reden we terug de bergen uit op weg naar de hoofdstad Dushanbe. Onderweg kwamen we in the middle of nowhere stomtoevallig Stephanie en Daan tegen. Bizar en heel gezellig om even avonturen uit te wisselen!

Picture
Foto
Foto
Foto
Foto

Tajikistan - Dushanbe – 25 augustus t/m 27 augustus 2015

De rit naar Dushanbe was zwaar in het donker over een eindeloze bergpas over een verschrikkelijk slechte weg, omdat de beruchte ‘Dangerous Tunnel’ naar Dushanbe gesloten was. Na een uitputtende rit kwamen we dan eindelijk aan in Dushanbe. Als klap op de vuurpijl werden we hier ook nog eens 4 keer binnen 20 minuten van de weg gehaald door politie, maar gelukkig konden we elke keer uiteindelijk weer ongeschonden doorrijden. Tegen middernacht dan eindelijk gearriveerd bij the Green House, een heel leuk hostel dat ons al door velen was aangeraden.

Foto
Picture
Picture

In de Fan Mountains hadden we wat problemen opgelopen met het stuurhuis. In Dushanbe hebben we daarom een volle dag doorgebracht bij een garage om een aantal onderdelen te vervangen. Wel gezellig gelunched met de garagehouder die ons uitnodigde om met zijn Mercedes AMG G-wagon op pad te gaan voor een bordje lokale ‘Osh’.

Picture
Picture

Tajikistan - De Pamirs & de Wakhan Valley – 27 augustus t/m 7 september 2015

De dag erna dan richting de langverwachte Pamirs met weer een nieuwe reisgenoot achterin, opnieuw een Duitser, genaamd Florian. We reden de hele dag door een smal ravijn over een weg langs de rivier en aan de overkant van deze rivier ligt Afghanistan op een steenworp afstand! We zagen hele mooie dorpjes en we konden de Afghaanse mensen bijna aanraken zo dichtbij.

Foto
Picture
Picture
Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto

We vonden een idyllisch open buitenhuisje om in te slapen, maar dit zou later helaas toch niet zo’n succes blijken… Arno werd midden in de nacht wakker en riep ‘fuck, bedbugs!’. Dit bleek later uiteindelijk helaas te kloppen. Florian en Lot hadden gelukkig nergens last van, maar Arno zat onder de beten.

Foto
Picture
Picture
Foto

We vertrokken richting Khorog en reden onderweg door het leuke plaatsje Kalai-Khum. Na een wederom mooie rit vonden we een kampeerplek naast de weg tussen de bergen (zo’n 50 km voor Rushan). Arno voelde zich naast alle beten ook nog eens heel slecht en ook Florian is die nacht heel ziek geworden. Niet best allemaal dus, maar de omgeving, de locals en alle indrukken maakten alles goed!

Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Picture
Foto
Foto
Picture
Picture
Foto
Picture

Gelukkig kwamen we de volgende dag aan bij de Pamir Lodge, een super leuke lodge in de leuke plaats Khorog. Khorog is de ‘hoofdstad’ en tevens het beginpunt van de Pamir Highway en de weg door de Wakhan Valley, die wij wilden gaan rijden. In deze Pamir Lodge hebben we de tijd genomen om van de bedbugs af te komen (wassen, sprayen, douchen…) en weer een beetje te herstellen.

Picture
Foto
Picture
Picture
Foto
Foto

Op 1 september reden we dan eindelijk de Wakhan Valley in! De Wakhan Valley is een bijzonder gebied en heeft altijd een bufferzone gevormd tussen de Soviet Republiek en Afghanistan. Tijdens the ‘Great Game’ onderhandelingen is het gebied toegewezen aan Tajikistan. De hele weg genoten we van mooie landschappen dwars door de vallei met altijd uitzicht op de rivier en Afghanistan met prachtige sneeuwtoppen aan de overkant. En wie kwamen we hier onderweg tegen: onze Belgische vriend Pieter! Ondanks zijn aanhoudende schouderblessure bikkelde hij nog steeds verder op de fiets door Centraal Azië. De laatste keer dat wij Pieter zagen gaven wij hem in Iran een lift toen zijn visum voor Turkmenistan was geweigerd. Hopelijk zien wij elkaar weer, ditmaal hoogstwaarschijnlijk in zijn woonplaats Gent.

Foto
Foto
Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto

Onze eerste stop in de Wakhan Valley was bij de ruïnes van het Yamchun Fort, gebouwd in de 12e eeuw. We vonden hoger in de bergen vlakbij het fort een mooi plekje voor onze tent. Arno was nog behoorlijk koortsig, maar kamperen op dit mooie plekje maakte een hoop goed!

Picture
Foto
Foto
Picture
Foto
Picture
Foto

De dag erna belandden we bij een hele leuke homestay vlakbij het dorpje Langar, gerund door een lieve familie. Vanuit hier vertrokken we de dag erna voor een 2-daagse trekking naar de voet van Peak Engels (6507 m). In eerste instantie volgden we het verkeerde pad, wat uiteindelijk helemaal geen pad bleek te zijn. We belandden in behoorlijk gevaarlijke klimpartijen in een ravijn. Godver! Gelukkig 5 uur later heelhuids weer aanbeland bij het beginpunt en toen wel het juiste pad gevonden. Na 2 uur klimmen hadden we een waanzinnig uitzicht op de hoge sneeuwpieken van de Hindu-Kush, het gebergte dat Afghanistan van Pakistan scheidt.

Foto
Picture
Foto
Picture
Foto

Aan het einde van de dag kwamen we aan bij een heel mooi plekje aan de voet van Peak Engels, waar we ons tentje opzetten, we waren helemaal alleen. Bibberend nog een zakje noodles opgewarmd en vervolgens met kleren aan in de slaapzak gekropen (ijskoud!). ’s Ochtends hadden we een geweldig uitzicht op Peak Engels en werden we al snel omringd door een kudde koeien, geiten en schapen, die het gras om onze tent heen begonnen op te peuzelen. Gezellige boel wel!

Foto
Foto
Picture
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Picture
Picture
Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Foto

Die middag keerden we terug in hetzelfde homestay bij Langar, waar we lekker konden uitrusten en heerlijk hebben gegeten en geslapen.

Picture
Foto
Picture
Picture

De volgende dag verlieten we de Wakhan Valley op weg naar Bulunkul/Yashil Kul. Deze twee meren liggen zo’n 20 km ten noorden van het kruispunt waar de Wakhan Valley road en de Pamir Highway samenkomen. In de Wakhan Valley kwamen we al in toenemende mate Chinese trucks tegen, aangezien een gedeelte van de Pamir Highway tijdelijk was gesloten door een landslide. Maar nu werden het er steeds meer. We kwamen langzaamaan dichterbij de grens met China en er wordt langs deze weg handel gedreven tussen oost en west. Voor het eerst ook reden we na de Wakhan Valley nu een klein stukje over de Pamir Highway, een heerlijk stukje asfalt na een lange, lange, lange hobbelige Wakhan Valley road!

Foto
Picture
Foto
Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Foto

Het goede stukje asfalt was van korte duur, want we sloegen af richting het meer van Bulunkul, een hele slechte weg. Resultaat: een lekke band in the middle of nowhere, shit. Arelaxed, want we hadden maar 1 reserveband. We besloten door te rijden naar het ‘grote’ stadje Murgab, waar we sliepen in het Pamir Hotel.

Foto
Picture
Picture
Foto
Foto
Picture
Foto
Picture

De volgende ochtend kregen we hulp van een paar jongens uit het dorp en gingen we op zoek naar een nieuwe band. We vonden een tweedehands binnenband, waarmee we het voorlopig maar even moesten doen.

Foto
Picture
Picture
Foto
Picture
Picture
Foto
Picture
Picture
Foto

Met de nieuwe binnenband vertrokken we op goed geluk richting Karakul. Om hier te komen staken we een 4.655 m hoge pas over, erg gaaf! We kwamen uiteindelijk aan bij het prachtige diepblauwe meer van Karakul. Dit meer ligt op een hoogte van 3.914 m, bevat zout water en is ooit ontstaan door een meteorietinslag. Het meer ligt hoger dan het Titicaca meer en is omringd door bergen. Een mooi plekje voor onze tent en we zagen hier misschien wel de mooiste zonsondergang ooit!

Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Picture
Foto
Foto
Foto
Picture

De volgende ochtend werden we wakker in een besneeuwde tent en de hele wereld om ons heen was wit en mistig. Toch maar de tent opgedoekt, achterin te drogen gelegd en op weg gegaan naar de grens met Kirgizië. We passeerden eerst het mythische dorpje Karakol. Onderweg klaarde het gelukkig snel op en hadden we waanzinnige uitzichten op het Pamir gebergte.

Foto
Foto
Picture
Foto
Foto
Picture
Foto

Vervolgens reden we over wegen met links en rechts de mooiste uitzichten over het Pamir gebergte, zo adembenemend mooi!

Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto

De grensovergang verliep moeizaam en was een bizarre ervaring. Allemaal aparte grensposten boven de 4.000 m en een stuk niemandsland van 20 km tussen de grensposten van Tajikistan en Kirgizië.

Picture
Foto
Foto
Picture
Foto

    Arno & Charlotte

    Welkom op onze blog! We vinden het leuk als jullie ons zo nu en dan een beetje volgen en wat van jullie laten horen!


    Archives

    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015

    Categories

    All

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.