Blog Archives - Arno & Charlotte travel the world

Azerbeidzjan - 22 juni t/m 24 juni 2015

6/24/2015

Azerbeidzjan - Bakoe - 22 juni t/m 23 juni 2015

Na wat gedoe aan de grens kregen we eindelijk een transit permit en dat betekent dat we binnen 72 uur het land weer uit moeten zijn! Op naar de hoofdstad Bakoe. Onderweg hebben we in het leuke plaatsje Saki onze reisgenoot Mel gedropt. Dit was waarschijnlijk de laatste keer dat we haar voorlopig zouden zien. Misschien over een tijdje in Melbourne?

We reden de hoofdstad binnen, checkten in in ons hotel en gingen daarna direct de oude ommuurde binnenstad in. Daar beklommen we de oude toren en hadden we een fantastisch uitzicht over de stad. Bakoe blijkt een leuke stad, heel mooi gelegen aan de blauwe Kaspische Zee. We vonden het een smaakvolle stad met een goede mix van historische gebouwen in het ommuurde oude centrum en daarbuiten hypermoderne gebouwen.

Foto

De stad stond volledig in het teken van de voor het eerst gehouden "European Games", de Europese versie van de Olympische Spelen. We hebben die middag en avond lekker over de mooie boulevard geslenterd. 's Avonds aten we een hap met wederom mooie uitzichten op de stad. Daarna pakten we de metro terug naar het hotel. Leuk om deze stad, hoewel kort, gezien te hebben.

De volgende dag gingen we een kijkje nemen bij het moderne Heydar Aliyev Center ontworpen door de Iraaks-Britse architect Zaha Hadid. Heel indrukwekkend!

Azerbeidzjan - Petroglyphs & mud volcanoes - 23 juni t/m 24 juni 2015

De volgende dag vertrokken we richting de meest zuidelijke stad van Azerbeidzjaan: Lankaran, vlakbij de grens met Iran. De hele weg hadden we links de mooie blauwe Kaspische Zee met zicht op oneindig veel off-shore olieboorplatforms en rechts van ons oneindige droogte. Onderweg hebben we nog twee uitstapjes gedaan. Het eerste was een bezoek aan petroglyphs, 12.000 jaar oude tekeningen uitgehakt in rotswanden. Deze rotsen bevinden zich een paar kilometer buiten de oevers van de Kaspische Zee. Tot hier reikte vroeger de Kaspische Zee; meters hoger en kilometers verder landinwaarts. De plek was zinderend heet, maar wel heel erg vet.

Snel weer de airco in richting onze tweede stop: de mud volcanoes. Na 10 km off-road in the middle of nowhere kwamen we uit op een berg met allemaal bizarre kleine moddervulkanen die aan het bubbelen waren. Wel de moeite waard om dit fenomeen te zien. Hierna reden we aan één stuk door naar Lankaran, de laatste zuidelijke stad in Azerbeidzjan voor de grens met Iran. De volgende dag dan op naar het langverwachte Iran!

Georgië - Het land van David Meschisjvili - 7 juni t/m 22 juni 2015

6/22/2015

Georgië - Batumi - 7 juni t/m 9 juni 2015

Eindelijk op weg naar het langverwachte Georgië, met als eerste bestemming Batumi. De grensovergang verliep soepel en het viel meteen op dat de kust aan de Zwarte Zee aan Georgische kant er een stuk mooier uitziet dan die aan de Turkse kant. Eindelijk ook een stuk goedkoper tanken en op naar Batumi! Batumi is een stad gelegen aan de Zwarte Zee, waar de Georgische overheid veel geld in heeft geïnvesteerd om het een aantrekkelijke toeristische badplaats te maken. De stad heeft een ‘Las Vegas-achtige’ allure met grote hotels, fonteinen en een 6 km lange verlichte boulevard. Aangekomen checkten we in in ons guesthouse en ’s avonds hebben we langs de boulevard gewandeld.

De volgende ochtend wandelden we nog wat over de enorme boulevard en zagen onder meer verschillende kunstwerken.

Daarna besloten we met hen en onze nieuwe Australische vriendin Mel te BBQen in de Botanische Tuinen net buiten Batumi. Georgische wijn, wodka, vlees en spiesen ingeslagen. Super lekker ge-BBQ’d en de avond afgesloten met nachtvissen in de Zwarte Zee.

Daarna spraken we af met Suat, een Turks/Georgische vriend van Zati met veel verstand van Land Cruisers (en hij had zelf net ook een nieuwe gekocht…). Hij ging met ons naar de garage om de remmen en de stuurbekrachtiging (die er af en toe mee ophield) te checken. Ook Suat bleek een toffe gozer en samen met een vriend van hem lieten we de auto repareren (inderdaad nieuwe remblokken en nieuwe stuurolie).

Georgië - Svaneti - Mestia & Ushguli - 9 juni t/m 12 juni 2015

Nu dan eindelijk op weg naar het Kaukasus gebergte. Bestemming: Mestia, gelegen op 1.400 meter hoogte in Svaneti, een gebied in het noordwesten van Georgië midden in de hoge Kaukasus. Het gebied staat bekend om de vele verdedigingstorens (‘Svan-towers’).

Wij checkten in in het guesthouse van de gezusters Gabliani. We kwamen terecht in een klein museum vol met boeken, familieportretten en teddyberen en met een super relaxte veranda met uitzicht op de tuin en rivier. Voor een home-cooked meal waren we bij de Gabliani’s aan het goede adres!

De volgende ochtend gingen we op pad. We liepen eerst door het super pittoreske dorpje en begonnen daarna de klim omhoog naar 'het kruis'.

We klommen daarna nog naar 2.800 meter en zagen overal om ons heen bevroren meren omringd door 4.000 meter plus hoge sneeuwtoppen, waaronder de beruchte Mt. Ushba (4.710 meter).

We bereikten het kruis en het uitzicht was geweldig.

’s Ochtends met vijf man (Mel en twee Polen die we de vorige dag hadden ontmoet) op drie stoelen in de Land Cruiser op weg naar Ushguli, een dorpje 44 km gelegen van Mestia in the middle of nowhere in de hoge Kaukasus! Met behoorlijk noodweer hebben we deze weg (één van de gevaarlijkste wegen ter wereld) afgelegd in ruim 3 uur. Niet heel relaxed! Maar Ushguli was het zeker waard.

De tijd heeft hier echt stilgestaan. Ushguli ligt aan de voet van Mt. Shkara, de hoogste berg van Georgië (5.068 meter). In het enige cafeetje van het dorp (zonder elektriciteit) hebben we kubdari gegeten, het lokale Svan-gerecht.

Daarna nog door het dorpje geslenterd en weer ruim 3 uur terug naar Mestia. Later die avond hoorden we dat vlak achter ons een busje met vijf toeristen door een vallend rotsblok van de weg in de rivier was geslagen, waarbij iedereen was verongelukt. Best wel arelaxed...

De volgende ochtend hebben we nog een mooie wandeling gemaakt die uitkwam bij een grote gletsjer, gelegen aan de grens met Rusland, waar dan ook veel Georgische soldaten rondliepen. Daarna een lange rit voor de boeg naar Tbilisi via Kutaisi (de tweede stad van Georgië) en Gori (de stad bekend omdat Stalin hier is geboren en opgegroeid).

Georgië - Gelati klooster - 12 juni 2015

Onderweg naar Tbilisi maakten we nog een stop bij het Gelati klooster. Helaas stond de toren van het klooster in de steigers, maar desalniettemin was het zeker de moeite waard.

Vooral de fresco's binnen in het klooster waren indrukwekkend.

Georgië - Tbilisi deel 1 - 12 juni t/m 13 juni 2015

Aangekomen in Tbilisi rond middernacht werden we opgewacht door Misha, vriend van David, die ons hielp aan het hotel en ons daarna direct meenam voor eten en drinken. Uiteindelijk zaten we om 3 uur ’s nachts met khinkali (lokale dumplings) en een grote kan Chacha (Georgische wodka, 50% alcohol...) voor ons neus. Zo lam geworden die avond, dat we ons hotel niet meer hebben gehaald. We werden de volgende dag wakker op de bank bij Misha, zijn vrouw Khato en dochtertje Maria.

Heel brak gingen we met Misha richting een garage, aangezien we weer een nieuw geluid hoorden bij het remmen. Gelukkig bleek het e.e.a. niet helemaal goed aangedraaid in Batumi en was het probleem snel verholpen. Daarna tegen brakheid khachapuri gegeten (lokaal brood met ei en kaas).

Georgië - Mtskheta - 13 juni 2015

's Middags haalden we Khato en Maria op. We brachten de hele middag en avond door in Mtskheta, de prachtige oude historische hoofdstad. ’s Avonds werden we door Misha afgezet bij ons hotel. Toen begon het idioot hard te regenen en bliksemen en dit ging bijna de hele nacht door.

Georgië - David Gareja - 14 juni 2015

De volgende ochtend en middag bezochten we David Gareja, een complex uit de 6e eeuw AD bestaande uit twee kloosters en grotwoningen vlak aan de grens met Azerbeidzjan.

Georgië - Tbilisi deel 2 - 14 juni t/m 15 juni 2015

Op de weg terug naar Tbilisi kregen we vanuit Nederland bericht dat de storm van de avond ervoor grote schade heeft aangebracht in Tbilisi. Er waren twintig doden gevallen en de halve dierentuin was ontsnapt. We begrepen later dat het 3 dagen achter elkaar ook op het nieuws was in Nederland. Het duurde ook eindeloos voordat wij terug waren bij het hotel, omdat bijna alle wegen waren afgesloten. Alles was ondergelopen. Echt chaos!

De rest van de dag dwaalden we door Old Town Tbilisi vol mooie huizen met Franse balkonnetjes, steile straatjes, leuke barretjes en restaurants.

Georgië - Kazbegi - 15 juni t/m 17 juni 2015

De volgende ochtend reden we via de Georgian Military Highway weer richting de hoge Kaukasus, ditmaal naar Kazbegi. Na de Jvari Pass (2.395 meter) te hebben overgestoken kwamen wij in de namiddag aan in Kazbegi.

Vanuit ons guesthouse keken we uit op de 800 meter hoger gelegen Tsminda Sameba kerk, tegen de achtergrond van Mt. Kazbeg (5.034 meter). WAUW!

Ingechecked in het guesthouse kwamen wij direct drie doorgewinterde Russische bergbeklimmers tegen met wie wij de mogelijkheid bespraken om op Mt. Kazbeg naar het weerstation (base camp) gelegen op 3.650 meter te lopen over de gletsjer en misschien zelfs een poging te wagen naar de summit. We mochten in elk geval mee naar het weerstation en we zouden dan bekijken of Arno de volgende dag mee kon naar boven. Na 2 uur slapen ging om half 2 's nachts de wekker. We vertrokken om 3 uur ’s nachts met de Land Cruiser via een helse weg naar de hoger gelegen kerk. Daar hebben we de auto geparkeerd in the middle of nowhere en zijn we onze klim gestart.

Na een uur of 5 lopen kwamen we aan bij de gletsjer. Hier trokken we onze stijgijzers aan, lijnden we aan en liepen 2 uur over de gletsjer richting het weerstation (Meteo Station). De summit van Mt. Kazbek werd eindelijk zichtbaar.

Aangekomen bij Meteo Station besloot Lot diezelfde dag terug te lopen naar Kazbegi. Arno en de Russen gingen om 1 uur 's nachts een poging wagen richting de top. Lot is die dag in 6 uur afgedaald en Arno heeft nog een paar uur lang met onze nieuwe Russische vrienden geklommen en gedaald om zo goed mogelijk te acclimatiseren. Om 1 uur ’s nachts vertrokken Arno en de Russen met veel wind en sneeuw in het donker richting de top. Hopend op opklaringen zijn ze tot boven de 4.000 meter geklommen, maar het weer bleef slecht. Hierdoor konden ze helaas niet door en moesten terugkeren naar Meteo Station waar ze rond een uur of 6 ’s ochtends weer arriveerden. Daar aangekomen besloten ze direct af te dalen naar Kazbegi. Toen ze weer aankwamen bij de Tsminda Sameba kerk vonden ze de Land Cruiser in the middle of nowhere tussen de koeien!

Na een uurtje slaap stapten we weer de auto in en verlieten we Kazbegi.

Georgië - Ananuri klooster - 17 juni 2015

We bezochten onderweg richting het zuiden het prachtige Ananuri klooster en reden vervolgens via Tbilisi naar de Georgische wijnstreek Kakheti.

Georgië - Kakheti - 17 juni t/m 22 juni 2015

Na een behoorlijk lange rit kwamen we aan in het super leuke dorpje Signagi, gelegen in de bergen in het wijngebied Kakheti in het oosten van Georgië. In totaal hebben we 4 dagen in Signagi doorgebracht in een heel leuk guesthouse. Lekker relaxen op ons balkonnetje met prachtig uitzicht en een lekker Georgische wijntje!

We hebben hier veel leuke mensen ontmoet, waaronder het Russische stel Dima en Rita. In het guesthouse was het elke avond feest met heerlijk eten en lekkere (home-made) wijn. Er dook altijd iemand achter de piano en er werd volop gedanst en gezongen!

Met onze Russische vrienden en Mel zijn we naar de nabijgelegen kerk geweest waar Saint Nino ligt begraven. Zij bracht het christendom in de 4e eeuw AD naar Georgië.

Vroeg vertrokken uit Signagi met Mel in de achterbak reden we richting de grens met Azerbeidzjan. Vlak voor de grens verscheen het bord “Border Azerbeijan, Good Luck”… Lot moest uitstappen en lopend de grens over en Arno moest uiteindelijk alle bagage uit de auto halen, scannen, laten inspecteren en alles weer inpakken. Daarna moesten we nog een uur wachten op de wisseling van de grenswachten. We verlieten daarna het geweldige Georgië en reden Azerbeidzjan binnen.

Turkije - 31 mei t/m 7 juni 2015

6/7/2015

Turkije - Istanboel - 31 mei t/m 4 juni 2015

Vandaag stond een lange dag rijden op het programma van Sofia naar Istanboel. Halverwege dan onze eerste echte grensovergang: de EU uit, Turkije in. We moesten de hele auto uitladen voor inspectie, maar uiteindelijk viel het mee en waren we na 2 uur weer op pad. Einde dag bereikten we via eindeloze voorsteden de gigantische stad Istanboel. We checkten in in een mooi hotel, cadeautje van Wietze en Rita. Waanzinnig om voor het eerst de Bosporus te zien met op de achtergrond de Hagia Sophia, de Blauwe Moskee en heel(!) veel andere moskeeën.

’s Ochtends vroeg gingen we op pad naar de wijk Sultanahmet. We liepen naar het plein waar we voor het eerst van dichtbij de Hagia Sophia zagen; een bijzonder moment. Dit indrukwekkende bouwwerk was ooit de grootste kathedraal ter wereld. Later is zij omgevormd tot moskee, maar vele christelijke elementen zijn tot op de dag van vandaag zichtbaar.

Helaas stond de Hagia Sophia binnenin voor de helft in de steigers, maar we waren erg onder de indruk van wat we allemaal zagen.

De volgende stop was de Blauwe Moskee. Lot moest een hoofddoek om, een voorproefje voor de tijd die nog zou gaan volgen. Binnen zagen we in het midden van de moskee alleen maar mannen. De vrouwen mochten plaatsnemen achter de schoenenrekken om te bidden. De Blauwe Moskee is van binnen erg mooi met overal prachtige mozaïeken.

Later op de dag hebben we de Basilica Cistern bezocht, een indrukwekkend ondergronds waterreservoir met meer dan driehonderd Griekse zuilen. Twee ervan met als voetstuk het hoofd van Medusa, verkeerd om!

Na een heerlijk broodje makreel aan het water zijn we met de boot de Bosporus opgegaan richting de Zwarte Zee.

Overal waren mannen druk aan het vissen. We passeerden veel mooie appartementen langs de Bosporus, een oud fort en enorme bruggen die het Europese en Aziatische gedeelte van Istanboel met elkaar verbinden.

Nadat we de stad vanaf het water hadden bekeken doolden we een tijdje rond in de wijk Galata. We streken neer met een biertje op de trappen naast de Galata toren, waar druk geborreld werd. Als afsluiter van een mooie dag dronken we een biertje op een terras met uitzicht over de hele stad. Wat is dit een bijzondere plek!

De volgende dag werd een ‘regeldag’; wassen en een hoop geregel op de computer. Tussendoor aten we lekkere kebab en liepen we een stukje langs de Bosporus.

We hadden onze spulletjes weer op orde en pakten, na een snelle stop bij de regenboogtrap, een tram naar het wijkje Little Urfa. Deze wijk is vernoemd naar de Syrische grensplaats Urfa, omdat veel immigranten uit Zuidoost-Turkije en Syrië zich in deze wijk hebben gevestigd. In dit gezellige wijkje komen oude mannetjes samen om een kop thee te drinken of een potje te dammen. Lot was de enige vrouw op straat.

We liepen over de Grand Bazaar; een gigantische verzameling van troep en veel te veel mensen waar we snel weer weg waren.

De Spice Bazaar vonden we een stuk leuker. Het ruikt hier heerlijk en overal vind je kruiden (uiteraard), noten, gedroogd fruit en thee. We werden gestrikt voor een theeceremonie en probeerden verschillende Turkse theetjes. We kochten nog snel wat zakjes nootjes en maakten ons daarna snel weg uit alle drukte.

Dankzij de tip van Jeroen & An zaten we ’s avonds in het restaurant Hamdi met een waanzinnig uitzicht over de vele moskeeën van de stad en de Bosporus. Het werd langzaam donker en de stad werd prachtig verlicht. We aten hier heerlijke kebab en dronken Efes biertjes.

Het was tijd om weer op pad te gaan en Istanboel achter ons te laten, op naar Cappadocië! Al snel staken wij de tweede grote brug over de Bosporus over, wat een gigantisch ding en wat een mooi uitzicht! Bye bye Istanboel, het was te gek!

Turkije - Cappadocië & around - 4 juni t/m 6 juni 2015

Na zo’n 800 km vanuit Istanboel te hebben gereden kwamen we in de buurt van onze eindbestemming van vandaag: Göreme, Cappadocië. We belandden in een hele bijzondere en vooral unieke omgeving. Overal om ons heen zagen we grotten in alle soorten en maten die tot 1950 nog door mensen werden bewoond! En op de achtergrond een sneeuwvulkaan. Een uitbarsting van deze vulkaan heeft miljoenen jaren geleden dit landschap gevormd.

Vanuit ons guesthouse hadden we een mooi uitzicht over het dorpje Göreme. Alle huizen in Göreme zijn in grotten gebouwd en dit geeft een bijna sprookjesachtige uitstraling.

De volgende ochtend stond ons iets heel bijzonders te wachten. Om 4 uur 's nachts vertrokken we voor een ballonvaart bij zonsopgang. We stapten het mandje in en twee gezellige ballonvaarders brachten ons al snel de lucht in.

De lucht vulde zich met ballonnen, de zon kwam op, Arno trotseerde zijn hoogtevrees en we genoten van deze bijzondere ervaring. Deze omgeving is nog veel mooier vanaf grote hoogte!

Na een uurtje zweven en een perfecte landing stonden we weer veilig op de grond. De rest van de dag gingen we met onze nieuwe Zuid-Koreaanse vriend 'Captain'(?) en de Land Cruiser op pad om de verdere omgeving te verkennen.

We klommen in verschillende grotten om te zien waar tot zo kort geleden mensen hier woonden.

We beklommen ook een grote rots die bestond uit eindeloze ‘woningen’. En vanaf de top hadden we een mooi uitzicht over de omgeving.

Ook bezochten we de ondergrondse stad Kaymakli. In tijden van oorlog woonden hier twintigduizend mensen in ondergrondse grotten, tot wel acht verdiepingen onder de grond! Tijdens onze rit door de omgeving zagen we overal gekke rotsformaties.

Terug in Göreme dronken we drankjes op het dakterras met Captain en een leuk stel uit Nieuw-Zeeland.

Turkije - Anatolië - 6 juni t/m 7 juni 2015

De volgende dag hadden we een hele lange rit voor de boeg, dwars door het Pontisch gebergte naar het plaatsje Uzungol. Na een paar uur rijden kwamen we op de weg een andere Toyota Land Cruiser tegen met achter het stuur de Turkse Zati en dit bleek een hele aardige vent. Voordat we het wisten zaten we met z’n drieën aan de kebab! We moesten dezelfde kant op en hebben de hele dag zij aan zij door de bergen gereden.

’s Avonds laat kwamen we na 14 uur rijden uitgeput aan in Uzungol. Net op tijd om op onze hotelkamer de Champions League finale te kijken! De volgende ochtend zagen we het blauwe bergmeer waaraan Uzungol ligt. We wandelden wat rond en vertrokken toen al snel richting de grens met Georgië.