Blog Archives - Arno & Charlotte travel the world

Brazilië - deel II - blogpost 1 - 16 mei t/m 27 mei 2017

5/27/2017

Brazilië – Foz do Iguaçu naar Paraty – 16 mei t/m 18 mei 2017

We besloten een dagje eerder dan gepland te vertrekken, want in Foz do Iguaçu is verder niet zoveel te beleven.

De volgende middag startten we onze reis naar onze volgende bestemming: Paraty. Eerst stond de lange busrit naar Sao Paulo op de planning. Deze zou 15 uur duren, maar werd 17 uur!

Behoorlijk gaar reden we Sao Paulo binnen; een van de grootste steden ter wereld. We zagen eindeloze flatgebouwen.

We waren zeker nog niet op bestemming en hadden nog 6 uur bussen te gaan naar Paraty. Halverwege de rit bereikten we de kust. We zagen hele mooie kleine verlaten strandjes en heel veel eilandjes, maar met het droevige grijze weer zag alles er een beetje somber uit. Eindelijk reden we dan na 28 uur reizen Paraty binnen, in de stromende regen.

Brazilië – Paraty – 18 mei t/m 22 mei 2017

In het Maracuja Hostel werden we warm ontvangen door de eigenaar Rafael. Het hostel heeft een heel gezellige overdekt terras en een buitenkeuken gelegen aan een riviertje. Het was rustig en wij vonden het heerlijk. De volgende ochtend kwam het nog steeds met bakken uit de hemel, maar een fantastisch ontbijt maakte veel goed. Met dit slechte weer waagden wij ons maar aan het blog. Nu we weer aan de kust waren beland gingen we op zoek naar verse vis en die vonden we! We doken ’s avonds de keuken in en toverden een heel lekker visje op tafel. Ondertussen regende het nog steeds…

Het was de volgende ochtend grijs, maar droog! Snel ontbijten dus en op pad.

Al snel liepen we het koloniale oude centrum in. Dit gedeelte van Paraty bestaat uit schattige smalle kasseien straatjes en mooie koloniale huizen met overal kleuren en bewerkingen op de muren.

En in deze huizen zitten allemaal leuke kleine winkeltjes. Al snel waren we 5 hoeden en wat houten bootjes rijker.

Het is echt een openlucht museum en misschien wel het mooiste koloniale plaatsje dat we op onze reis hadden gezien.

We liepen door naar het kerkje en de haven, waar rijen bootjes aangemeerd lagen.

De rest van de middag genoten we van de rest van het dorpje en wandelden we nog een tijdje langs de vele witte huisjes.

Op het centrale plein was het een gezellige boel, de terrassen zaten vol met Brazilianen.

We staken ook nog even de rivier over die vlakbij uitmondt in de zee. Met tassen vol cadeautjes voor het thuisfront liepen we via de gezellige straatjes terug naar het hostel.

Onderweg haalden weer een lekkere vis en die smaakte nog veel beter dan de vorige! Er was een groepje luidruchtige Brazilianen uit Rio aangekomen en het werd een gezellig avondje met een hoop geleuter. En we moesten steeds maar weer de Braziliaanse drank cachaca proberen…(vies!).

We doken ’s ochtends nog even het dorpje in en Arno kocht een nieuwe bril (die op de foto is het net niet geworden).

De rest van de dag kletsten we met onze gezellige host en probeerden we zoveel mogelijk het blog bij te werken. En we belden ook nog even met het thuisfront.

Helaas vandaag geen vis, want op zondag worden die niet gevangen!

Tijd om Paraty te verlaten. Ondanks het lullige weer hebben we hier een toptijd gehad!

Brazilië – Paraty naar Ilha Grande – 22 mei 2017

Het was weer slecht weer toen wij de bus pakten die ons langs de kust naar Angra dos Reis zou brengen.

In Angra dos Reis stapten we op een groot zeilschip naar Ilha Grande, onze een-na-laatste bestemming van de trip!

We passeerden allemaal mooie kleine eilandjes en voeren af op het grote Ilha Grande.

Het eiland is één grote jungle met overal om het eiland mooie wilde stranden. We zagen ook meteen “Pico do Papagayo” (‘Parrot Peak’).

Na een uurtje varen meerden we aan in het haventje van het enige stadje op het eiland; Vila do Abraão.

Brazilië – Ilha Grande – 22 mei t/m 27 mei 2017

Het weer klaarde op en het zonnetje begon te schijnen, we waren aangekomen in het paradijs! We liepen over de zandweggetjes en vonden ons chille hotel. ’s Avonds liepen we een rondje en hadden al snel het hele dorp van binnen en van buiten gezien.

Op dit eiland vind je geen echte wegen en geen motorvoertuigen (op de vuilniswagen na). Alles is alleen bereikbaar via paden door de jungle of natuurlijk per boot. Wij wilden wel wat zien en verlieten vroeg het nog uitgestorven Vila do Abraão.

We doken het oerwoud in en het was even aanpoten, want onze beentjes waren niet zo veel meer gewend. We liepen langs het oude aquaduct, dat nog steeds in gebruik is.

Na een warm wandelingetje kwamen we aan bij de Feiticeira waterval. Best een mooi plekje!

We wilden heel graag de zee in en liepen snel door naar het Feiticeira strandje. We kwamen op een klein strandje waar met hoog water (nu dus) niet zoveel van overblijft.

We lagen binnen een minuut al in de zee en die was koud!

Via dezelfde weg liepen we terug en onderweg zagen we allemaal verschillende aapies.

Terug in Vila do Abraão wandelden we nog wat door dit gezellige dorpje.

De volgende dag waagden we ons aan een nieuwe jungletocht, deze keer de andere kant op naar het strandje Lopes Mendez. Het was mooi weer en het strand van Vila do Abraão lag er mooi bij.

Na een uurtje wandelen kwamen we oververhit aan op het mooie strandje Palmas. Aan dit strandje wonen een handvol lokale mensen en staan vier huisjes en een klein kerkje.

Na een laatste klim door de jungle liepen we met onze blote voetjes het prachtige witte strand van Lopes Mendez op. Hier konden we wel eventjes chillen, zelfs Arno!

Vanaf het brede strand zie je de groene heuvels van het eiland.

De zee was hier veel helderder dan aan de andere kant van het eiland. Na twee uurtjes zonnebaden en een kleine siësta gingen de sportschoentjes weer aan.

We kwamen onderweg terug langs een plekje vanaf waar we door het groen heen Vila do Abraão zagen liggen.

We waren kapot toen we terug waren! Maar we sprongen snel onder de douche en vonden een lege pizzeria waar we Ajax – Manchester konden zien. Met een Heineken biertje in de hand zagen we Ajax ten onder gaan tegen het grote Manchester. We maakten in het hotel plannen voor de volgende dag en waren blij dat we wat tijd hadden op dit heerlijke eiland.

Daar gingen we weer, en weer een andere kant op. De bestemming voor vandaag was het dorpje en strandje Dois Rios. Zoals de naam al zegt monden twee rivieren bij dit plaatsje uit in de zee. In het begin van de 20e eeuw was hier in Dois Rios een leprakolonie gevestigd en later werd Dois Rios een gevangenisoord.

In 1994 is de gevangenis gesloten en het gebouw is nu een museum. We liepen over het pad waarover vroeger de gevangenen van Vila do Abraão naar Dois Rios liepen, een lange hete tocht. We liepen het dorpje binnen en bezochten het museum en de oude gevangenis, maar hadden het snel al gezien.

Om de hoek was het strand en dit was echt een paradijs! Het strand ligt in een prachtige baai en hier was niemand te bekennen!

We liepen een stukje over het strand en kwamen aan bij de plek waar een van de twee rivieren uitmondt in de zee en stonden met onze voetjes ineens in zoet water. Wat is dit een mooie plek!

We lagen even in het zonnetje en koelden af in de zee.

De gympies gingen weer aan en we namen afscheid van Dois Rios. Via het dorpje en de weg met torenhoge palmbomen liepen we weer terug.

Onderweg hoorden we overal brulapen, maar deze keer zagen we ze wel van heel erg dichtbij! Ze kwamen gezellig met z’n drieën bij elkaar zitten brullen en ons bestuderen. Heel cool!

Terwijl de zon onderging trakteerden wij onszelf op een heerlijke caipirinha bij het hippe tentje Cafe do Mar. Genieten in stoeltjes op het strand onder een enorme boom vol lampionnetjes!

Onze laatste dag alweer op Ilha Grande. Arno had dagenlang geprobeerd Lot over te halen om Pico do Papagaio te beklimmen, maar Lot had wel genoeg gelopen, niet gelukt dus... We liepen wel het korte Circuito do Abraão en namen een duik bij een klein strandje in de buurt.

’s Middags haalden we wat biertjes en gingen lekker aan het strand zitten. Het zonnetje ging onder en het strand stroomde vol met hele grote krabben.

We verlieten vandaag dit mooi plekje en begonnen onze trip naar de allerlaatste bestemming van onze reis: Rio de Janeiro! De grote ferry bracht ons naar de overkant en weer was het een mooi boottochtje.

Argentinië - deel VII - 16 mei 2017

5/16/2017

Argentinië – Cataratas del Iguazú – 16 mei 2017

In de vroege ochtend gingen we op weg naar de Argentijnse zijde van de watervallen; de “Cataratas del Iguazú”. Het was een prachtige dag! Voor de zevende en laatste keer gingen we Argentinië binnen en al snel waren we op bestemming. Aan deze kant vind je meerdere circuits, zowel onder- als bovenaan de watervallen. Wij besloten eerst direct het treintje in te stappen dat ons naar de Garganta del Diablo zou brengen.

We staken via board walks de enorme rivier over en vonden het hier nu al mooi, vooral de stilte van het water en het oerwoud om ons heen.

De board walk bracht ons naar een fantastisch plekje; we stonden op een plateau pal bovenaan de reusachtige Garganta del Diablo.

Vanaf hier zie je de enorme watermassa die naar beneden stort, en je staat er met je neus bovenop. Wat een plek!

Na een fotoshoot en een natuurlijke douche liepen we via de board walks terug naar het treintje. Onderweg zagen we hele mooie blauw met gele vogels.

Na het treinritje begonnen we aan de ‘grote loup’. Dit hoog gelegen circuit van board walks leidt je langs een hele reeks watervallen.

Bij alle miradors stopten we een tijdje en genoten van de geweldige mooie natuur om ons heen en uiteraard van de watervallen!

Na de mooie grote loup waagden we ons ook nog aan de kleine loup en dat bleek een goede keuze! Dit circuit van board walks is lager en geeft weer hele andere uitzichten op de watervallen. We zagen vanaf hier ook weer de gigantische Gargante.

Een stukje verderop werden we weer met een nieuw en mooi uitzicht getrakteerd met palmbomen op de voorgrond.

We volgden het pad en kwamen nu op een prachtplek. En hier verscheen een regenboog!

Dit is ook de plek waar de toeristenboot de waterval induikt en het zag er best spectaculair uit.

We kwamen de Amerikaanse familie die we vanochtend in de bus hadden ontmoet weer tegen en liepen samen nog wat door het park. Een deel van het gezin woont in Brazilië en ze gaven ons nog wat goede tips voor ons laatste deel van de reis. We namen afscheid, wierpen een laatste blik op de falls en gingen toen richting uitgang. De Argentijnse kant van de falls vonden we toch wel een stuk indrukwekkender dan de Braziliaanse kant. We staken voor de laatste keer in Zuid-Amerika een grens over en waren al snel weer in ons hostel.

Brazilië - deel I - 15 mei t/m 16 mei 2017

5/16/2017

Brazilië – Foz do Iguaçu & Cataratas do Iguaçu – 15 mei t/m 16 mei 2017

We reden met meerdere bussen door Foz do Iguaçu richting ons trendy hostel Poesia. We vonden Foz do Iguaçu niet heel charmant en een stuk groter dan we hadden verwacht. Na maanden Spaans gehoord en gesproken te hebben moesten we omschakelen naar het voor ons nog niet zo goed verstaanbare Portugees. Na aankomst in ons hostel gingen we meteen met de bus door naar de Braziliaanse kant van de wereldberoemde “Cataratas do Iguaçu”, oftewel de Iguazu watervallen. Al snel zagen we dit prachtige natuurwonder verschijnen.

We zagen overal watervallen die langs enorme rotswanden naar beneden stortten. Wat een prachtig gezicht, en het meest spectaculaire gedeelte moest nog komen!

We liepen verder en in de verte verscheen de “Garganta del Diablo”, de grootste van de Iguazu watervallen. Wat een geweldige watermassa!

We stopten bij verschillende mooie uitzichtpunten en af en toe liep er gezellig een coati met ons mee.

Via een board walk over het water liepen we naar een punt vanaf waar we echt een prachtig uitzicht hadden.

Het was een maandag en een holiday in Brazilië en daardoor gelukkig helemaal niet druk. Mazzel dus!

De lucht trok open en het werd mooi blauw. Deze watervallen zijn waanzinnig!

We gingen ook nog een toren op om het spektakel van bovenaf te aanschouwen. En ook dit uitzicht viel niet tegen. We verheugden ons nu al op het zien van de watervallen van de Argentijnse zijde de volgende dag.

Terug in het hostel relaxten we wat en kookten een happie.

Paraguay - 11 mei t/m 15 mei 2017

5/15/2017

Paraguay – Asuncion – 11 mei t/m 13 mei 2017

Na een prima vlucht waren we weer in de tropen en dat voelden we! We vertrokken met een gammele en propvolle bus naar het oude centrum, maar we vonden het heerlijk om weer een beetje in back to basic Zuid-Amerika te zijn. Wel begonnen alle valuta ons een beetje te duizelen en deze Paraguayaanse loempia’s (guarani) zijn geen feest; 5.500 guarani in 1 euro!

In ons hostel Panambi werden we warm onthaald door de eigenaar Marcos. Hij gaf ons direct een privé tour door de stad, best wel exceptioneel! We hadden een hele leuke kamer in een oud sfeervol huis met hoge plafonds.

In Lido Bar, een fenomeen in Asuncion, aten we lekkere kip met een Heineken biertje. Het viel ons meteen op dat veel mensen hier Guarani, de plaatselijke taal, spreken en we verstonden er niets van! In grote delen van het land wordt deze taal gesproken. Door het Guarani hebben de mensen ook weer een heel ander Spaans accent met een gekke “r”.

Met hulp van Marcos regelden we voor zaterdag bustickets naar Encarnacion, gelegen in het zuidoosten van Paraguay. In deze regio bevinden zich de beroemdste jezuïeten missionaris nederzettingen van Zuid-Amerika. Langs de “Ruta Jesuitica” kun je deze 18e eeuwse nederzettingen bezoeken.

De rest van de middag struinden we wat door Asuncion. We liepen het hele oude centrum door. Over Plaza de los Heroes en langs het Panteon de los Heroes. Dit laatste gebouw is misschien wel het bekendste van Asuncion, maar staat nu helemaal in de steigers. Het pleintje staat vol bomen en is populair onder de locals.

Bij Lido Bar aten we binnen aan de bar een soort lekkere kroket! Deze tent zit ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat stampensvol, echt een topplek! En alleen maar locals. Sowieso hebben we in Asuncion geen toerist gezien.

De Paraguayaanse vlag is bijna gelijk aan de Nederlandse vlag en we zagen overal om ons heen rood-wit-blauwe vlaggen hangen! We kwamen erachter dat gedurende de hele maand mei de Paraguayaanse onafhankelijkheid wordt gevierd en daarom hing de hele stad vol vlaggen. Feels like home… sort of ;).

We liepen via de drukke straat Palma, waar het stikt van de kraampjes, door naar Casa de la Independencia. In dit gebouw uit 1811 werden de plannen voor het bereiken van onafhankelijkheid beraamd.

We liepen via Plaza de Armas met daaraan het Cabildo waar tot 2004 het nationale congres zetelde.

Daarna gingen we door naar Palacio de los Lopez. De architect kreeg de opdracht om een paleis te bouwen naar het paleis van Versailles, het witte huis en het paleis van Westminster. Klinkt als een goed plan…

We wandelden nog wat rond, zagen heel veel Paraguayaanse vlaggen en het enorme contrast tussen behoorlijk vervallen en goed opgeknapte gebouwen.

We liepen terug via Plaza Uruguaya en spiekten even naar binnen in het eerste treinstation van heel Zuid-Amerika (nu een museum).

’s Avonds zaten we weer bij Lido Bar en dit keer kozen we voor een milanesa, een soort lokale enorme schnitzel en die smaakte goed! We vonden Asuncion echt verrassend leuk en waren blij dat we deze kant op waren gegaan.

Paraguay – La Ruta Jesuitica – 13 mei t/m 14 mei 2017

Tijdens onze busrit van Asunction naar Encarnacion brak er noodweer los. In Encarnacion klaarde het gelukkig een beetje op en stapten wij over op een kippenbus naar Trinidad. Na een warm onthaal door de gastvrouw in onze posada (een soort homestay) gingen we alweer snel door om de 'lichtshow' te zien in “La Santisima Trinidad del Parana”. Het was al donker en toen we ons meldden bij de ingang was er verder niemand. Uiteindelijk kwam er nog een Paraguayaanse familie opdagen en met z’n vieren liepen we in het donker het terrein op. We hadden geen idee wat we hier aan zouden treffen, maar werden positief verrast. Onze gids Javier vertelde over de historie van deze plek. In het Paraguayaans-Spaans, dus wij kregen helaas niet alles mee. Onder de sterrenhemel werden we meegenomen naar de ruïnes, terwijl Guarani muziek begon te spelen en de lichtjes een voor een aan gingen. Het was een prachtig en bijzonder gezicht.

Deze nederzetting dateert uit 1706, is Unesco Werelderfgoed en is de meest complete en best bewaarde van de 30 nederzettingen die je vindt in Paraguay, Argentinië en Brazilië.

We liepen over het hele terrein en kwamen terecht in de ruïnes van de kerk. We zagen de volle maan opkomen en waren echt een beetje betoverd door deze plek. Op een van de muren van de kerk werden allerlei beelden geprojecteerd.

Na de kerk liepen we nog langs de klokkentoren en de ruïnes van een tweede kleinere kerk. Na deze verrassende tour liepen we door de kou snel naar huis. We aten nog een broodje met de gastvrouw; een lief eenzaam vrouwtje dat graag haar verhalen kwijt wilde.

Na een heerlijk ontbijtje liepen we de deur uit. Het was grauw en regenachtig. We pakten een taxi naar het plaatsje Jezus, waar we afgezet werden bij “Jesus de Tavarangüe”. Deze jezuïeten nederzetting is minder groot dan die in Trinidad, maar zeker ook indrukwekkend.

Van de omringende gebouwen (huizen, scholen, klooster etc.) is niet veel meer over, maar in het midden van het terrein vind je de mooie en goed bewaard gebleven ruïne van de kerk.

We liepen een tijdje rond (in de regen) en namen nog een snel kijkje in het museum.

Met de taxi vertrokken we weer naar Trinidad, waar we met daglicht nog een keer de ruïnes wilden bekijken. Met daglicht zagen we beter hoe groot het complex is en je kon je hier goed voorstellen hoe het er hier uit heeft gezien totdat de jezuïeten in 1767 verdreven werden.

We liepen hetzelfde rondje als gisteren. In de kerk zagen we overal de bas-reliëfs met muziekspelende engelen en andere beelden en reliëfs die bewaard waren gebleven.

We bezochten nog snel de klokkentoren, de tweede kerk en de overige ruïnes.

Terug in onze posada namen we na een laatste koffietje afscheid van onze gastvrouw en we vertrokken naar de bushalte. Een behoorlijk oude gammele bus stopte voor onze neus.

Paraguay – Ciudad del Este & Itaipu – 14 mei t/m 15 mei 2017

Na een helse busrit van 5 uur kwamen we aan in Ciudad del Este, een gat waar je zo snel mogelijk weer weg wilt. We doken snel ons bed in, want morgenochtend gaan we vroeg op pad.

Om 8:00 uur sharp stonden wij voor de ingang van “Itaipu Binacional”, de grootste hydro-elektrische dam ter wereld en degene die by far de meeste elektriciteit opwekt. Het is een samenwerkingsproject tussen Paraguay en Brazilië.

Om een idee te krijgen van de omvang; 15% van alle benodigde elektriciteit in Brazilië komt hiervandaan en 75% van die van Paraguay!

Slechts 1 turbine van de dam levert in 24 uur genoeg energie om heel Parijs 5 maanden lang van energie te voorzien en de dam heeft 20 turbines!

De omvang is ook enorm; kilometers lang en op het hoogste punt meer dan 200 meter hoog.

We reden met een bus op en rond de dam en konden vanaf een uitkijkpunt ook wat fotootjes maken. We waren erg onder de indruk van dit gigantische project.

Terug in het visitor center keken we nog wat rond en besloten toen de bus terug te pakken.

We haalden onze tassen op in het hotel en vertrokken naar de Friendship Bridge, de brug over de Rio Parana en tevens de grens tussen Paraguay en Brazilië. Deze landen hebben afgesproken dat je in een straal van 30 km rondom de Friendship Bridge zonder stempel heen en weer kunt reizen en hier wordt dankbaar gebruik van gemaakt. Paraguay is een shopwalhalla voor de Brazilianen, met name voor elektronica.

Wij staken de Rio Parana over, haalden onze stempel en waren aangekomen in het laatste nieuwe land van onze reis!

Uruguay - 8 mei t/m 11 mei 2017

5/11/2017

Uruguay – Colonia del Sacramento – 8 mei 2017

We staken de Rio de la Plata over. De Rio de la Plata is de monding van de rivieren Parana en Uruguay en vormt gedeeltelijk de natuurlijke grens tussen Argentinië en Uruguay. Op het breedste punt is de rivier 220 km breed en is daarmee de breedste rivier ter wereld. Na een uurtje stonden we aan de overkant en het douane proces was zo gepiept, welkom in Uruguay.

Het weer was grimmig, een beetje jammer voor ons bezoek aan het pittoreske Colonia del Sacramento. In de regen liepen we toch een rondje door de mooie straatjes die vol zitten met hippe tentjes en hotelletjes.

Als het zonnetje zou schijnen zal het hier nog wel een heel stukje mooier zijn...

Uruguay – Montevideo – 8 mei t/m 11 mei 2017

Wij begonnen aan onze laatste(!) rit met Pablo! Op naar Montevideo, waar we onze Toyota op de boot naar Nederland zullen zetten. Deze 180 km kaarsrechte saaie weg was niet de meest enerverende rit, maar wel een emotionele. We reden in Montevideo meteen door naar Eduardo Kessler, onze agent, om de benodigde papieren voor de verscheping te ondertekenen. We regelden de cash dollars die we (blijkbaar) nodig hadden voor de verscheping, vonden een goede parkeerplek voor de laatste nachtjes voor Pablo en crashten op onze hotelkamer.

We gingen nog even vanaf het dak van het hotel het uitzicht op de stad en haven checken. Overmorgen zouden we, zonder verrassingen, onze auto de container inrijden.

Na een ontbijtje en wat geregel voor de verscheping was het tijd om de stad te verkennen en met strakblauwe lucht gingen we op pad. Ook in Uruguay drinkt iedereen mate. Sowieso lijken de mensen hier erg op de Argentijnen, althans die in Buenos Aires. Het accent is ook identiek. Plaza Independencia is het centrale plein van Montevideo en direct valt het Palacio Salvo op, een enorm apart en indrukwekkend gebouw. In het midden van het plein staat een gigantisch standbeeld van Jose Artigas, de bevrijdingsheld van Uruguay die onder het standbeeld begraven is.

Via de Puerta de la Ciudela (een overblijfsel van de oude stadsmuur) liepen we Ciudad Viejo in. We passeerden Teatro Solis en Cathedral Metropolitana aan de rand van Plaza Matriz. Montevideo heeft best een charmant oud centrum, maar veel gebouwen zijn best wel vervallen.

We liepen richting de haven en liepen door Mercado del Puerte, een van de highlights van Montevideo. Een oude markt met mooie staalconstructies en middenin een grote oude klok. Het barst er van de eettentjes en barretjes. Een commercieel, maar toch sfeervol plekje.

De grote dag brak aan en we meldden ons bij Eduardo op kantoor. Hier ontmoetten we de Braziliaan Bruno en zijn vrouw en dochtertje, waarmee we een container deelden. Echt leuke lui! De nodige documenten werden getekend en we gingen verschillende instanties af om te betalen. Alles verliep soepel en snel, echt een eitje vergeleken met alle drama in India!

Al snel stonden we op het haventerrein en werd onze container naar beneden gehaald. We stonden daar met mixed feelings; heel fijn dat we onze auto veilig in Montevideo hadden gekregen, maar tegelijkertijd sloten we hiermee ook echt een bijzondere periode af.

Arno reed als eerste de Toyota de container in.

We koppelden de accu los, checkten voor de laatste keer alles en de auto werd vastgezet.

Toen was het de beurt aan Bruno die zijn Defender de container inreed. Alles werd vastgemaakt en de container werd, na de nodige fotootjes, gesealed. Doei Pablo, tot over een paar weekjes in Rotterdam!

We liepen met een beetje een gek gevoel terug naar het hotel. Er miste iets… We gingen onze laatste maand slijten zonder onze gouden vriend. We haalden een lekker flesje Uruguayaanse tannat wijn en proostten op een goede overtocht!

We hadden in ons hoofd om overland naar Paraguay te reizen, maar de bussen waren duur, reden onregelmatig en deden er heel lang (meer dan 50 uur!) over. We besloten dus te vliegen. We verlieten de volgende dag Uruguay met Amaszonas richting Asuncion, de hoofdstad van Paraguay. Op naar land nummer 41!

Argentinië - deel VI - blogpost 2 - 23 april t/m 8 mei 2017

5/8/2017

Argentinië – Buenos Aires & around – 23 april t/m 8 mei 2017

We reden een luxe compound met golfbaan en sportclubs binnen en werden op dit mooie plekje met een big smile door Nacho verwelkomd!

Hier bij zijn ouders mochten we de komende twee weken ook onze auto parkeren en dat was echt heel fijn.

We werden meteen meegenomen, want de familie wachtte op ons voor de lunch. In een leuk klein wijkje vol restaurantjes en kleine winkeltjes belandden we in het restaurantje “Tres”.

En we werden verwend; zwezerik, burata en pulpo vooraf en als hoofdgerecht een heerlijke ojo de bife steak! Sjezus, dit was lekker.

We liepen nog met z’n allen over het grappige marktje daar en gingen daarna terug naar casa Falcon.

We haalden onze spullen uit de auto en reden met Nacho naar zijn kleine paleisje middenin de trendy wijk Recoleta. Hier mochten we de eerste twee nachtjes blijven logeren, voordat we ons airbnb appartementje in zouden trekken. Het werd een gezellig avondje, de mannen hadden genoeg bij te praten!

Vanaf het balkon (op de 13e verdieping, met jacuzzi!) hadden we uitzicht over heel verlicht Recoleta. We vonden het hier nu al helemaal leuk!

De nieuwe werkweek brak aan en dat betekent voor Nacho om 10:00 uur naar de gym, om 12:00 uur naar kantoor, om 14:00 uur lunch en aansluitend een siësta. Wat een leven! Nacho en Ernesto (Arno’s andere vriend uit Boston) hebben samen een advocatenkantoor en zijn gespecialiseerd in entertainmentrecht en intellectueel eigendomsrecht.

En hun cliënten zijn vooral de televisie jetset van Buenos Aires. Wij bleven de hele dag lekker ‘thuis’, deden al onze was, keken tv en werkten op de laptop onze foto’s bij.

Het werd donker, wij trokken een fles wijn open en doken de jacuzzi in.

Na maanden best wel hardcore te hebben gereisd genoten we volop van deze luxe!

De bel ging en onze vriend Felix die we in San Pedro de Atacama hadden ontmoet stond voor de deur. We borrelden en kletsten bij, gezellig om hem weer te zien.

Nacho kwam laat, na zijn kookcursus, thuis. En we mochten zijn probeersels van de les testen! Het was veel te gezellig en het werd weer veel te laat. We moesten echt even wennen aan dit Buenos Aires ritme, want voor 23:00 uur avondeten zit er niet in!

Met keiharde regen werden we wakker. We bleven lekker binnen en waren zo blij even onze eigen plek te hebben. Einde dag vertrokken we met Nacho en onze spullen naar de wijk Palermo, waar wij een airbnb hadden geboekt. Onze studio was echt chill.

Vanavond stond een etentje met Nacho en Ernesto op het programma. Ernesto en Arno hadden elkaar sinds Boston niet meer gezien! De sfeer zat er meteen goed in en met z’n vieren liepen we het fancy Italiaanse restaurant “La Pecora Nera” binnen. De eigenaar is een vriend en cliënt van de mannen en er stond ons fantastisch eten te wachten: burata, artichok, risotto met vlees en met vis en heerlijke wijn. Top avondje!

Palermo is een populaire wijk in Buenos Aires en is onderverdeeld in Palermo Hollywood en Palermo Soho. Beide zitten vol met eettentjes, barretjes, hotelletjes en winkels. ’s Middags ontmoetten we onze Duitse vrienden Katrin en Robert, want die waren terug in Buenos Aires om hun VW bus over te dragen. We wisselden verhalen uit en dronken een koffietje in de zon.

Terwijl Nederland Koningsdag vierde gingen wij naar het centrum voor een lunch met onze hosts. De mannen hebben een mooi kantoortje samen, maar de grote trots is de secretaresse Orelia; een travestiet die op gigantische hakken voor ons de deur open deed! Ernesto en Nacho namen ons voor lunch mee naar een restaurantje in een mooi gebouw dat ooit een social club was.

Na de lunch gaf Ernesto ons een stadstour. We liepen richting de ‘ader’ van Buenos Aires, Avenida de Mayo. Deze weg verbindt het Congreso Nacional met Casa Rosada. We liepen vanaf Plaza de Congreso richting Plaza de Mayo en zagen onderweg het bijzondere Palacio Barolo.

Veel gebouwen zijn in Franse stijl gebouwd, maar de typische Franse kleine domes die vaak op de hoek van de huizen zijn gebouwd zijn bijna overal gesneuveld. Plaza de Mayo staat vol met bijzondere gebouwen, waaronder Cathedral Metropolitana (waar de onafhankelijkheidsstrijder San Martin ligt begraven).

Ook vind je hier het Cabildo (het overgebleven gedeelte van het ooit enorme complex waar de onafhankelijkheidsverklaring is ondertekend).

Aan hetzelfde plein ligt ook het imposante Casa Rosada (zeg maar het witte huis van Buenos Aires, maar dan roze). Op Plaza de Mayo houden de “Madres de la Plaza de Mayo”, de moeders van kinderen die tijdens het dictatorschap van Videla van 1976-1981 zijn ‘verdwenen’, al 35 jaar lang elke donderdag een stille mars. Wij waren hiervoor helaas te laat.

Ernesto’s city tour was nog niet voorbij en we liepen verder naar de door Argentijnen geliefde 67-meter hoge obelisk die midden op Avenida 9 de Julio staat, de breedste straat ter wereld, 18 rijbanen breed! We zagen hier Eva Peron en Don Quijote.

Aan dezelfde enorme avenida ligt Teatro Colon; het beroemde enorme in Franse renaissance stijl gebouwde theater.

We bedankten onze tourguide en liepen samen nog een tijdje rond langs mooie pleintjes en door gezellige straatjes. ’s Avonds dronken we een biertje met Felix in Palermo in de leuke cerveceria Baum. Het stikt hier van de gezellige tentjes. Als afsluiter van de dag trakteerden wij onszelf op een steak. We schoven aan bij “La Cabrera” en werden niet teleurgesteld. Malse bife de chorizo en lekkere wijn!

Na een uitgebreid ontbijtje probeerden we ons blog bij te werken, we liepen zo ver achter! Helaas was het wifi ook hier slecht. Na een regeldagje thuis was het tijd voor een feestje met Nacho!

Zijn vriendin Esmeralda nam ons mee naar pre drinks in Palermo. Toen het tijd was om te dansen reden we naar een privé feest. Dankzij Esmeralda (“ik ben beroemd dus ik mag naar binnen”), Mike (een Argentijnse soap- en theaterster) en Chano (een populaire Argentijnse zanger) waren we binnen no time binnen.

Steengoede muziek, gratis drank (goeie cocktails!), een tuin vol modellen en kunstenaars en wij! Het werd een te gekke avond.

Het zonnetje scheen en wij gingen naar Recoleta. De feria (markt) in Recoleta viel een beetje tegen en wij gingen lekker op het terras zitten.

We bezochten de begraafplaats; een van BA’s highlights en inderdaad een bijzondere plek. Middenin de stad is een heel stadsblok volgebouwd met kleine mausolea, uiteenlopend van graven met standbeelden tot hele paleisjes. Alle Argentijnse beroemdheden uit de geschiedenis liggen hier begraven en de bekendste is Eva Peron.

Na een chill avondje thuis was het op zondag tijd voor de grote Falcon familielunch! Binnen de kortste tijd zaten wij aan de gin tonic en lag de bbq al vol met vlees. We ontmoetten Nacho’s broers en zussen en alle kleinkids en lunchten met z’n allen op de veranda.

Na een gezellige middag vertrokken we weer naar de drukte van BA. We doken de wijk San Telmo in. Dit is een van de oudste en nu artistieke wijken van BA. We liepen door de leuke smalle straatjes en over gezellige pleintjes. Overal barretjes en een leuke markt.

We werden ’s avonds weer bij Nacho verwacht, want hij en zijn broer Luciano moesten oefenen voor hun kookcursus en gingen sushi voor ons maken. En het was lekker!

Het was vandaag Labour Day en dat betekent dat heel Zuid-Amerika vrij is. Op deze dag kregen wij een onverwacht telefoontje van Rita. Slecht nieuws, ze heeft borstkanker. Arno was behoorlijk aangeslagen. Donderdag zouden we meer weten, dus we moesten een paar dagen in spanning afwachten.

Ondanks het nieuws van gisteren vertrokken we toch ’s ochtends voor wat afleiding richting La Boca.

Deze volkswijk is natuurlijk bekend om de voetbalclub Boca Juniors, maar ook om de mooie gekleurde huisjes.

Vroeger lieten scheepslui restanten (gekleurde) verf achter die werden gebruikt voor het opknappen van de schepen en dit werd door de bewoners vervolgens gebruikt om hun huizen wat op te fleuren.

La Boca viel ons best wel tegen. Het bekende smalle straatje “El Caminito” (en de omliggende straten) waren een grote tourist trap.

Wel vonden we (Arno) het cool om het stadion van Boca Juniors te zien. We hadden hier graag naar een wedstrijd gewild, maar we konden hiervoor geen kaarten regelen. In plaats daarvan zouden we volgende week bij de rivaal River Plate in het stadion zitten.

Terug in het centrum namen Ernesto en Nacho ons mee naar hun favoriete lunchtentje (officieel gesloten, maar als je aanklopt ging de deur open). Een mooie plek vol maffia-achtige mannetjes.

Om de kip wat te laten zakken liepen we via Avenida Santa Fe richting Palermo. Onderweg bezochten we de boekenwinkel Ateneo, origineel een mooi oud bioscoopgebouw.

We hesen ons thuis in ons nette pak en gingen naar Teatro Colon. Samen met Ernesto en zijn vriend Mauricio namen wij plaats op ons eigen balkon op de tweede verdieping, de beste plaatsen van het hele theater!

En de theaterzaal is zo indrukwekkend. We zagen een moderne opera variant van Wagners’ "Das Liebesverbot".

En in de pauze hadden de heren champagne geregeld!

Na deze geweldige avond spraken we af met Nacho bij het restaurant Juana M. Hier trakteerden we onze vrienden op de beste steak die wij in BA zouden eten. Tijdens een avondwandeling door Recoleta zagen we o.a. de ambassade van het Vaticaan (nooit geweten dat dit bestond) en veel andere mooie gebouwen. Chique wijkje dit.

Eindelijk stond er even heel weinig op het programma. We werkten aan het blog en ontdekten het lekkere empanada tentje op de hoek en dronken thuis een wijntje.

’s Avonds liepen we door het leuke Palermo Hollywood en aten we dumplings en ramen in het hippe tentje Fukuro Noodles.

Rita kreeg gelukkig relatief goed nieuws. De tumor was klein en het ging om een niet agressieve, goed behandelbare vorm van borstkanker.

We vertrokken met kookspullen en wastas naar Nacho. Overdag gingen we wasjes draaien en ’s avonds koken voor de mannen. Om 23:00 uur kwamen onze ‘gasten’ aan en we zetten de curry en kerrie op tafel. En ze vonden het nogal lekker! Met Sambal Brandal van de toko in mokum! We genoten echt van deze stad en vooral van de tijd met onze vrienden.

De volgende dag gingen we bij Nacho & Ernesto langs op kantoor en we maakten een kiekje met Orelia.

En kregen geen genoeg van de massagedolfijn van Ernesto.

Morgen zouden we met Felix naar de River Plate wedstrijd gaan en we moesten vandaag al de kaarten halen bij het stadion. Met de kaarten op zak vertrokken we met z’n drieën naar de familie van Felix, want we waren uitgenodigd om te komen eten. Na een warm onthaal door de perfect Engels sprekende Moira kwam ook al snel Manuel binnen. Wat een leuke ouders! Het werd een avond vol (Spaanse) gesprekken, muziek, heerlijke eten, wijn en champagne!

Om 03:00 uur ’s nachts speelde Felix flamenco op de gitaar en daarna speelden Arno en Felix samen! De tijd vloog voorbij en ineens was het 04:30 uur, halleluja. We namen afscheid van deze bijzondere mensen en pakten de bus (die rijden ’s nachts ook!) naar huis.

We vertrokken alweer vroeg naar casa Falcon om de auto op te halen. Zonder Ernesto, want die had zich (tot 13:30 uur) verslapen. Op een lekke band na verliep alles soepel.

We reden met twee auto’s terug naar BA en trakteerden Nacho op een pizza in het tentje “Caballitos”.

Eenmaal thuis was er geen tijd meer om even neer te ploffen, want we gingen naar River Plate - Temperley! Tussen de zingende River Plate fans liepen we met Felix naar het stadion en waren net op tijd. River Plate speelde goed en ging met 2-1 de rust in.

Er zaten alleen maar River Plate fans in het stadion en er werd goed gezongen en getrommeld. River ging beter spelen en ze wonnen met 4-1, echt een mooie pot!

Na de wedstrijd aten we pizza en dronken biertjes met Felix en Rogier, het broertje van Victor die net zijn vakantie in Zuid-Amerika was gestart en die wij net nog even konden zien! Felix zijn vriendinnetje Lucia sloot ook nog even aan en met z’n allen zaten we gezellig aan de IPA biertjes in Cerveceria Berlina. We hadden echt even wat slaap nodig en vertrokken op tijd (02:00 uur) naar huis.

We wilden de laatste (zon-)dag doorbrengen in San Telmo en vooral op zoek gaan naar mate’s, de koppen waarin bijna alle Argentijnen hun yerba drinken. Mate is hier echt een levensstijl, met name in het noordoosten van Argentinië. Op straat loopt iedereen met een mate en een thermoskan heet water onder de arm. Wij hadden dit al een paar keer geprobeerd en vonden het wel lekker. Goed idee voor in Nederland ook! Het was alleen echt noodweer en het kwam de hele dag met bakken uit de hemel. Geen San Telmo en geen mate dus voor ons, maar wel een lekkere lunch en een middagje filmpjes bij Nachito thuis.

We werden ’s avonds bij Ernesto & Mauricio verwacht voor ons laatste avondmaal. De hele stad stond onder water en het bleef maar stortregenen! Ernesto woont in een mooi appartement met hoge plafonds. De wijn ging open en de tafel werd volgezet met sushi. Hele goede sushi!

Na dit eet- en drinkfestijn was het dan echt tijd om afscheid te nemen van Ernesto en Mauricio en na een taxiritje was het ook tijd om afscheid te nemen van Nacho. Zij hebben ons echt een geweldige tijd in BA bezorgd! Eenmaal thuis waren wij tot op het bot doorweekt. De wekker zou om 04:30 uur gaan, zin in!

In de vroege ochtend reden we heel BA door dat nog heerlijk rustig was. Veel te vroeg waren we bij de ferry terminal voor onze boottocht naar Colonia del Sacramento, Uruguay. Alles verliep soepel en we namen afscheid van Buenos Aires!