De grensovergang verliep prima en we werden hartelijk ontvangen door de Tajikistaanse grenssoldaten. Toen we de grens over waren reden we naar Isfara. We hadden meteen de aandacht van alle mensen en je kon merken dat hier nooit een toerist komt. We besloten die dag nog door te rijden en uiteindelijk zijn we gecrashed in een hotel in de plaats Istaravshan. De volgende dag gingen we op zoek naar een lokale SIM kaart en nadat dit was gelukt kwamen we terecht op de lokale dierenmarkt. We werden hier meteen omringd door tientallen mannen en kinderen die hun konijnen en vogels aan ons wilden verkopen en allemaal met ons op de foto wilden. Echt heel leuk. |
Tajikistan - Fan Mountains – 23 augustus t/m 25 augustus 2015
Aan het Iskander Kul lake besloten wij die nacht bij een abrikozenboer in de tuin onze tent op te zetten. We zaten nog geen 5 minuten nadat we de boel hadden opgezet lekker in het zonnetje aan het meer of er kwamen alweer 4 kerels aanlopen. Twee ervan bleken generaals, 1 uit het Russische leger en de ander Tajikistaans. De derde was een Tajikistaanse legerkolonel en de vierde een bankier. Daar ging onze rust! We zaten al snel aan de Tajikistaanse wodka bij dit gezelschap aan tafel, wat een mooie avond.
De dag erna vertrokken we richting Alaudin Lake, een ander mooi merengebied in de Fan Mountains. Na een waanzinnig zware maar mooie weg dwars door ravijnen, over passen en door verlaten bergdorpjes kwamen we aan bij een kamp voor mountaineers. Hier hebben we ons tentje opgezet, eten gekookt en toen het inmiddels vroor snel de slaapzak ingekropen. |
De volgende morgen zijn we samen met onze nieuwe Duitse vriend Stefan naar Alaudin Lake gehiked. We zagen meerdere mooie blauw/groene meren, waarvan de grootste Alaudin Lake is, omgeven door 5000m + hoge sneeuwbergen, echt een waanzinnig landschap. En geen mens te bekennen!
Bij terugkomst in het kamp besloten we Stefan mee te nemen en reden we terug de bergen uit op weg naar de hoofdstad Dushanbe. Onderweg kwamen we in the middle of nowhere stomtoevallig Stephanie en Daan tegen. Bizar en heel gezellig om even avonturen uit te wisselen!
Tajikistan - Dushanbe – 25 augustus t/m 27 augustus 2015
De rit naar Dushanbe was zwaar in het donker over een eindeloze bergpas over een verschrikkelijk slechte weg, omdat de beruchte ‘Dangerous Tunnel’ naar Dushanbe gesloten was. Na een uitputtende rit kwamen we dan eindelijk aan in Dushanbe. Als klap op de vuurpijl werden we hier ook nog eens 4 keer binnen 20 minuten van de weg gehaald door politie, maar gelukkig konden we elke keer uiteindelijk weer ongeschonden doorrijden. Tegen middernacht dan eindelijk gearriveerd bij the Green House, een heel leuk hostel dat ons al door velen was aangeraden.
In de Fan Mountains hadden we wat problemen opgelopen met het stuurhuis. In Dushanbe hebben we daarom een volle dag doorgebracht bij een garage om een aantal onderdelen te vervangen. Wel gezellig gelunched met de garagehouder die ons uitnodigde om met zijn Mercedes AMG G-wagon op pad te gaan voor een bordje lokale ‘Osh’. |
Tajikistan - De Pamirs & de Wakhan Valley – 27 augustus t/m 7 september 2015
De dag erna dan richting de langverwachte Pamirs met weer een nieuwe reisgenoot achterin, opnieuw een Duitser, genaamd Florian. We reden de hele dag door een smal ravijn over een weg langs de rivier en aan de overkant van deze rivier ligt Afghanistan op een steenworp afstand! We zagen hele mooie dorpjes en we konden de Afghaanse mensen bijna aanraken zo dichtbij.
We vonden een idyllisch open buitenhuisje om in te slapen, maar dit zou later helaas toch niet zo’n succes blijken… Arno werd midden in de nacht wakker en riep ‘fuck, bedbugs!’. Dit bleek later uiteindelijk helaas te kloppen. Florian en Lot hadden gelukkig nergens last van, maar Arno zat onder de beten.
We vertrokken richting Khorog en reden onderweg door het leuke plaatsje Kalai-Khum. Na een wederom mooie rit vonden we een kampeerplek naast de weg tussen de bergen (zo’n 50 km voor Rushan). Arno voelde zich naast alle beten ook nog eens heel slecht en ook Florian is die nacht heel ziek geworden. Niet best allemaal dus, maar de omgeving, de locals en alle indrukken maakten alles goed!
Gelukkig kwamen we de volgende dag aan bij de Pamir Lodge, een super leuke lodge in de leuke plaats Khorog. Khorog is de ‘hoofdstad’ en tevens het beginpunt van de Pamir Highway en de weg door de Wakhan Valley, die wij wilden gaan rijden. In deze Pamir Lodge hebben we de tijd genomen om van de bedbugs af te komen (wassen, sprayen, douchen…) en weer een beetje te herstellen. |