Nederland – We’re back! – 6 juni 2017

We reden met z’n allen naar Voorschoten en ploften neer. En toen begon het grote verrassingsfeest. Een voor een druppelden vrienden binnen en wij wisten natuurlijk van niets! Wat een verrassing, geweldig dat jullie er allemaal waren!

Einde avond doken we voor het eerst weer ons Nederlandse bedje in. We’re back!

Brazilië – Rio de Janeiro – 27 mei t/m 5 juni 2017

Vanuit de bus zagen we de eindeloze buitenwijken en de bekende favela’s van Rio voorbij schieten. Hier wil je ’s avonds niet rondlopen! Aangekomen op het busstation pakten we dus maar meteen een taxi naar huize Fiep. Na de zoveelste tunnel rijd je ineens het rijke Rio binnen, dat van Copacabana en Ipanema. We keken om en we zagen de iconische “Cristo Redentor”! We werden voor de deur afgezet en zagen Fiep in de lift! Dat is lang geleden! Met Fiep, Ro en de kleine Reinier werd er al snel een biertje geproost. Toen de kleine op bed lag gingen wij met de babyfoon op stap naar het food festival op het pleintje om de hoek. We aten funky gekleurde burgers en dronken lekkere IPA biertjes.

Na een heerlijk Hollands yoghurt-ontbijtje liepen we met z’n allen naar Ipanema beach. Dankzij zeemist zagen we geen hand voor ogen. De grote weg langs het strand is op zondag voor de helft autovrij en er werd druk gerend, gefietst en geskate. We zagen nogal veel blote billen, neptieten en veel te bruine afgetrainde Brazilianen.

De volgende ochtend stapten wij op de fiets. Het zicht was nog steeds niet top, dus gingen we maar een beetje rondfietsen en Havaianas voor de hele familie inslaan. En we fietsten het beroemde strand van Copacabana af. Na Copacabana keerden we terug naar Ipanema, maar het zicht werd er helaas niet beter op. Dan maar een rondje op de fiets door het hippe wijkje Leblon en weer terug naar huis.

Het was Ro z’n laatste avondje in Rio, want hij zou morgen off shore gaan voor zijn werk. Met z’n vieren aten we bij Garota de Ipanema, vernoemd naar het beroemde liedje over het meisje van Ipanema. Na super lekkere kabeljauwballetjes kwam een kleine barbecue met fantastisch vlees op tafel. Dit smaakte zo goed! Hier zouden we hopelijk nog een keertje terugkomen.

Weer werden we potverdorie wakker met dikke mist. We hingen ’s ochtends thuis rond. Reinier brabbelt vooral ‘Hua’ en kruipt druk rond. Het weer werd beter, dus we gingen op pad! Na een snel bezoekje aan Ipanema beach met het beste uitzicht tot nu toe pakten we de metro (ijskist) naar het centrum.

We dwaalden een beetje door het centrum over het hoofdplein “Praça Alagoas” waaraan o.a. het protserige operagebouw ligt en de bibliotheek die helaas volledig in de steigers stond.

We belandden op een ander plein met daaraan een oud klooster. Onderweg naar de Catedral de São Sebastião liepen we langs het hoofdkantoor van Petrobras (een cool gebouw) en in de verte zagen we de Cristo.

De grote kegelvormige kathedraal was echt een verrassing. Het gebouw heeft een communistische uitstraling en ziet er indrukwekkend uit.

Ook binnen kijk je je ogen uit. Vanaf het plafond lopen 4 enorme  glas in lood ramen helemaal tot aan de grond en in het midden van de kathedraal zweeft een groot kruis in de lucht. Echt een bezoekje waard.

We gingen op zoek naar de bekende betegelde trappen en zagen onderweg het gele toeristentreintje dat we straks zouden nemen al voorbij komen. We liepen langs de grote Braziliaanse held Senna en een mooi kerkje, maar toen waren we even verdwaald. We belandden aan de rand van een beetje grimmige favela.

We vonden de weg en liepen door gezellige rommelige straatjes naar de trappen.

De trappen zijn een kustproject van een artiest en er zijn tegeltjes van overal over de wereld in verwerkt.

We zagen overal Nederlandse tegels, en dat zijn de mooiste!

We liepen omhoog naar de grote Braziliaanse vlag bovenaan de trappen.

We vonden dit wijkje al meteen leuk. We liepen een tijdje door de kleine straatjes en zagen overal leuke kleine restaurantjes en boetiekjes.

Ook zagen we overal vette muurschilderingen.

Het wijkje is klein en al snel hadden we alles wel een beetje gezien. Toen het treintje aankwam werden alle bankjes omgeklapt, werd de elektriciteitsverbinding omgedraaid en stapte de chauffeur aan de andere kant in. We konden weer naar beneden!

Volgens Fiep konden we hele mooie vogels zien in de  Jardim Botânico, dus daar gingen we heen. We liepen door de cactustuin en verderop zagen we mooie apen. En toen brak er een hoop herrie los bovenin de bomen; een grote groep toekans en verschillende soorten. Ze zaten best hoog, maar toch konden we de felle kleuren van deze mooie beesten goed zien.

We liepen naar de vijver met grote waterlelies en zagen hier ook twee capybara’s, en zo groot hadden ze we nog niet eerder gezien! 

De tuin is groot, goed onderhouden en we vonden het hier mooi en erg relaxed! En overal waar we liepen verschenen nieuwsgierige apies.

Na een korte stop in de orchideeëntuin liepen we naar de trots van de tuinen: het 750 meter lange pad met aan beide zijden 134 meter hoge palmbomen, ook wel de ‘avenue of royal palms’.

We stapten op de fiets en namen een d-tour rondom het grote “Lagoa Rodrigo de Freitos”. We zagen roeiers over het meer glijden, terwijl het avondlicht op de rotsen en flatgebouwen aan de overkant viel.

Na deze verrassend leuke dag warmden we weer gewoon ons pastaatje op en kletsten we bij met Fiep.

De wekker ging en de lucht was blauw! We stapten snel op onze fietsjes en lieten Fiep en de kleine man thuis achter. Na een best lange fietstocht langs het strand van Copacabana en via tunnels onder bergen door stonden we aan de voet van de Suikerbroodberg (“Pão de Açúcar”). Dit is een van de bekendste landmarks van Rio. De eerste helft van de trip omhoog (naar de top van de Urca rots) gingen we lopen. Vanaf daar konden we al mooi verschillende baaien van Rio zien liggen.

Redelijk oververhit stapten we daar in de tweede kabelbaan die ons naar de Suikerbroodberg bracht; een 396 meter hoge granieten rots.

En wat een uitzicht hadden we hier! Eindelijk konden we van bovenaf zien wat een bijzondere en vette stad Rio is.

Je ziet hoe de stad op en om de vele heuvels heen is gebouwd. En natuurlijk hoe mooi de Cristo over de stad heen kijkt. Overal zie je baaien met prachtige witte strandjes.

En Copacabana beach is echt lang!

Ondanks de mist in het noorden zagen we mooi het centrum, een groot fort en de bergen aan de horizon liggen.

‘s Ochtends zaten we gezellig met onze kleine vriend aan de duplo en werkten we tussendoor ons blog een beetje bij. Einde ochtend vertrokken we naar  Niterói, een klein stadje aan de overkant van het water waar het bekende MAC museum staat. Met de metro bereikten we het centrum en van daar liepen we naar de pier. Een grote ferry bracht ons naar de overkant, een kort maar mooi bootritje. We lieten Rio achter ons en voeren langs de enorme brug die Rio met Niteroi verbindt: de “President Costa e Silva Bridge”. Deze brug is meer dan 13 km lang en daarmee een van de langste bruggen ter wereld.

Onderweg zagen we grote container- en marineschepen met op de achtergrond de Suikerbroodberg.

Met een strakblauwe hemel bereikten we het museum dat is gebouwd door de Braziliaanse architect Oscar Niemeyer. Deze creatie is zeker een bezoekje waard. De witte ‘schotel’ is gebouwd op een uitstekend stuk rots, een uniek gezicht.

Vlakbij het museum staat een oud klooster op een eilandje en op de achtergrond zagen we de Cristo boven Rio uittorenen. Wat een mooie plek en wat hadden we mazzel met het weer.

We moesten dit witte kunstwerk natuurlijk even goed van dichtbij bekijken!

Nog even een laatste fotootje dan.

Langs het water liepen we via de Olympische boulevard naar het “Museu do Amanhã” (het ‘museum van morgen’), het futuristische gebouw aan het Maua plein.

We kwamen boven bij het beeld, wat een gigantisch ding!

Het is een heel mooie plekje hier voor uitzichten over de stad, maar helaas was het best wel mistig.

De site zelf is echt een complete chaos. Het staat propvol mensen die selfies proberen te maken. Snel wegwezen dus!

Na een trein- en busritje gingen we naar huis voor een catch up met Fiep. We hadden zin in een borrel en stapten de fiets op naar het hippe wijkje Leblon. Deze wijk zit vol leuke tentjes en het was hier een gezellige boel! Einde avond crashten we thuis, we waren stiekem best kapot. Morgen, onze een-na-laatste-dag, zouden we dus even lekker op het strand gaan liggen!

Je gelooft niet wat er allemaal langs komt: heel veel blote billen, heel veel verkopers, heel veel caipirinhas en heel veel afgetrainde mensen! Wij werden op onze wenken bediend door onze strandman ‘the terminator’ en zaten al snel ook zelf aan de  caipirinhas. Sjezus, wat is het hier chill!

’s Middags verlieten we het strand en stapten we op de fiets naar de paardenrenbaan. Hier hadden we afgesproken met Fiep en haar vrienden Kiki en Harmen die ook een tijdje in Rio wonen. We keken een aantal rondes, gokten een paar keer, maar helaas geen geluk vandaag. Dan maar een borreltje drinken in de buurt!

Om onze allerlaatste avond van de reis (holy shit!) te vieren keerden we met z’n tweetjes terug naar het restaurantje met de fantastische barbecue. Een gezellig avondje met wederom heerlijk vlees en een Braziliaans biertje.

Onze laatste dag brak aan. De tasjes stonden klaar voor vertrek en we wilden nog een paar uurtjes op het strand doorbrengen. Geen blauwe hemel vandaag, maar Arno legde nog wel een mooie Braziliaanse dame vast.

Het was tijd om afscheid te nemen van Fiep en de kleine man. Geweldig om jullie te zien en een stukje van jullie Rio avontuur mee te maken! Tot over een paar maandjes in Nederland. De uber bracht ons naar de airport en we wierpen een laatste blik op deze mooie stad. En toen stapten we de blauwe kist in op naar huis, met een lach en een traan.