Pakistan - Skardu - 4 oktober t/m 7 oktober 2015

De volgende dagen hebben we nog wat rondgehangen in het gezellige Skardu en zijn we o.a. naar een freestyle polo wedstrijd geweest. Erg cool! Verder deden we nog wat inkopen met Hamid en Hanjoh en hingen we nog wat rond in dit leuke stadje. De dag erna zouden we Skardu verlaten richting Islamabad waar we 2 of 3 dagen over zouden doen. Hamid had aangeboden met ons mee te komen naar Islamabad. Hiervoor waren we hem achteraf erg dankbaar, want dit ritje zou geen “walk in the park” blijken.

Pakistan - Deosai plateau & Karakoram Highway - 7 oktober 2015

Het was een prachtige, maar gespannen rit. In een heel klein dorpje gelegen in de vallei na het plateau werd onze lekke band gepropt, uiteraard weer in het bijzijn van het hele dorp.

Vanaf het stadje Astor kregen wij vervolgens politie escorte. Hamid en Lot kropen achterin (Lot op de cooler) en voorin zat een politieman met machinegeweer. Elke 10/15 km moesten we ons bij een nieuw politiestation registreren en kwam er een nieuwe agent in de auto. Zo belandden we weer op de Karakoram Highway. Het werd al donker en het werd ons door de politie sterk afgeraden om in het donker in dit gebied te rijden, dus besloten we te overnachten in Gilgit. Onderweg stopten we bij een plek waar we mooi uitzicht hadden over Nanga Parabat, (‘killer mountain’), de twee na hoogste berg van Pakistan. Erg mooi!

Pakistan - Abbottabad & Karakoram Highway - 8 oktober t/m 9 oktober 2015

In de vroege morgen vertrokken we richting Islamabad. De hele weg van Gilgit naar Islamabad is Taliban terrein en niet veilig. Na ruim een uur meldden we ons bij een politiecheckpunt, vanaf waar we weer met politie escorte zouden rijden. Met een politieagent voorin reden we tot voorbij Chilas. Hierna ging de begeleiding over in mobiele escorte. We moesten een jeep volgen met open achterklep en twee gasten achterin met machinegeweren. Elke 10 a 15 km werd de politiewagen afgewisseld door een nieuwe wagen met nieuwe politieagenten. Vaak reden we hard en met sirenes aan, vooral door de dorpen heen. Andere auto’s werden van de weg gedrukt en wij moesten op hele korte afstand volgen. Een bizarre ervaring en ook best wel intensief. We kwamen erachter dat Islamabad te ver was om bij daglicht te bereiken, dus besloten we te overnachten in Abbottabad. Deze stad wilden we sowieso al bezoeken om te zien waar Osama Bin Laden zich al die tijd heeft verstopt.

De volgende ochtend vroeg werden we weer door de politie opgehaald bij ons hotel. Het was eigenlijk verboden om naar de plek waar het huis van Osama had gestaan te gaan, maar de politie was zo aardig een uitzondering te maken. We mochten er kort heen om even rond te kijken en wat foto’s te maken. We wisten al dat het huis was gesloopt, maar de fundamenten waren er en we herkenden de plek van tv en internet. We maakten wat foto’s en werden toen vriendelijk verzocht weer snel de auto in te stappen. “Bad people here” werd ons verteld. Echt bizar om op deze plek te zijn. Toen vertrokken richting Islamabad. 

Pakistan - Islamabad & Lahore - 9 oktober t/m 11 oktober 2015

We waren gewaarschuwd voor het verkeer in Lahore en niet ten onrechte. Wat een chaos! We zijn meteen doorgereden naar de Wagah border om daar de befaamde Wagah ceremonie te zien. Speciaal voor deze ceremonie, die dagelijks plaatsvindt vlak voor zonsondergang, zijn aan Indiase en Pakistaanse zijde tribunes gebouwd voor de toeschouwers. Als buitenlander zit je vooraan op de ‘VIP’ seats, terwijl de Pakistanen op een hogere tribune zitten, mannen aan de ene kant en vrouwen aan de andere kant. Toen de ceremonie startte was het aan beide kanten helemaal volgestroomd. Er werd keiharde Pakistaanse muziek gedraaid en het publiek werd met trommels opgezweept terwijl Pakistaanse liederen luidkeels werden gezongen. Militairen met grote hanentooien paradeerden agressief heen en weer aan beide kanten. De hekken werden geopend en de Indiase kant van de grens en de ceremonie daar werden zichtbaar. De militairen toonden elkaar hun spierballen, maar tussendoor werden ook de handen geschud. Uiteindelijk werden de vlaggen simultaan gestreken en na 30 minuten gingen de hekken weer dicht!

De ochtend erop vertrokken we opnieuw vanuit Lahore naar de Wagah border. Dit werd onze allerlaatste grensovergang met de auto, en een bijzondere! We namen afscheid van Pakistan, waar we echt een hele mooie en bijzondere tijd hebben gehad!

Pakistan - Baltoro Glacier Trekking - 18 september t/m 4 oktober 2015

In deze tent sliep ook de rest van de groep. Met z’n allen heerlijk gegeten in de tent. Hanjoh kookte op een twee-pits turbo brander op kerosine. Echt een topding! Hamid spreekt een beetje Engels en ook Askari, een van de twee paardenmannen. Met de overige mannen was het voornamelijk handen en voetenwerk of gebruikten we Hamid of Askari als tolk. In de noordelijke provincie Baltistan spreekt men Balti, een volledig andere taal dan de nationale taal Urdu. Na het eten doken we ons tentje in: 8 uur…!

De volgende dag liepen we in zo’n 8 uur naar het volgende kamp Korofong. Het eerste stuk richting kamp Jula werd de route wat ruiger en de bergen hoger. Het was bewolkt en af en toe hadden we wat regen. Na aankomst klaarde het op en bouwden wij het kamp weer op. Rond 6 uur was het al pikkedonker en in de tent werd een gaslamp aangestoken. Wij vonden die lamp zo cool dat we er ook eentje mee gaan nemen voor thuis.

Na een heerlijk ontbijt (eitje, pap/corn flakes, vers gebakken chapati en jam) op weg naar Paiu. Paiu is de grootste en meest bekende kampeerplek en ligt aan de voet (uurtje wandelen) van de Baltoro glacier. We kwamen hier met de lunch aan en konden daarna even genieten met een boekje in de zon.

Vroeg opgestaan en eindelijk dan wat opklaring! Inpakken en wegwezen. Na een uur wandelen bereikten we dan de gigantische Baltoro glacier; 63 km lang, honderden meters breed en tientallen meters dik. Het gedeelte van de gletsjer waar we vandaag over liepen was nog voornamelijk bedekt met een gigantische hoop stenen.

We kwamen o.a. langs Trango Tower, een scherpe gigantische rots; een walhalla voor rotsklimmers. We zagen enorme ijswanden en hoe verder we kwamen, hoe meer de gletsjer werd bedekt met sneeuw. Verder kwamen we onderweg niemand tegen, met uitzondering van wat Pakistaanse army jongens, die gezellig stukjes met ons mee wandelden.

En onderweg zagen wij de eerste 8000m+ piek al liggen, Broad Peak! Wat cool!

Op de gletsjer kwamen wij de enige groep voor ons tegen bestaande uit 2 Spanjaarden, een Thaise en een Amerikaanse Pakistaan. Onderweg maakten wij een korte stop voor een lunch. Chapati, sardientjes uit blik, happy cow en gedroogde abrikozen! Na een tocht van zo’n 6 uur kwamen we in Khoburtse, een prachtige plek met uitzicht op Trango Tower, Grand Trango en Khoburtse Peak en een heleboel gletsjers links en rechts. Het was heerlijk weer en we hebben hier lekker gechilled.

Weer vroeg uit de veren en het was weer heerlijk weer! Maar een probleempje, de dieren waren ‘m gesmeerd. Ze waren zeker weten teruggelopen naar Paiu, waar nog wel wat groenvoer te vinden was. Uiteindelijk kwamen Sharif en Askari pas na de lunch met de dieren terug in Khoburtse. Vrij irritant, want wij waren een halve dag kwijt en het weer begon ook weer slechter te worden. Die middag liepen we in 3 uur naar Urdukas langs vele meertjes, gigantische ijsmuren en scheuren. Het begint hier al kouder te worden… Na het eten met onze dikke sokken in de slippers, tanden poetsen en gewoon weer om half 9 ons bedje in! ’s Avonds bleek dat Arno z’n gezicht en lippen flink had verbrand door de zon. Niet chill…

Het plan voor vandaag was om in een keer Concordia te bereiken, maar dit bleek niet haalbaar. Het weer werd steeds slechter en we liepen door steeds dikkere sneeuw, op een gegeven moment tot boven de knieën. Maar het weer is nooit te slecht voor een warme lunch. Op Goro I haalde Hanjoh zijn gasstel tevoorschijn en zaten we in de sneeuw aan de soep.

Na de lunch richting concordia werd het slechter en slechter. Het was te zwaar voor iedereen en de dieren om nog verder te gaan en het werd ook al donker. We moesten toen ons kamp opzetten middenin de dikke sneeuw in de snijdende kou op Concordia Mort. Toen de tenten stonden zijn we snel boven Hanjoh’s stove gaan hangen om op te warmen en de kleding en schoenen te drogen. Na het eten met vele lagen thermokleding, dons, 2 paar sokken, handschoenen en muts de slaapzak in. Na de 9 uur durende tocht van vandaag uitgeput in slaap gevallen.

We werden wakker onder een zwaar bewolkte hemel helaas. Er werd overlegd of we wel naar Concordia zouden gaan. Uiteindelijk besloten we om te gaan, want deze plek was niet best en we hoopten toch op opklaringen op Concordia. Onderweg naar concordia kwamen we langs de zoveelste legerpost. Alle legerposten zijn heel klein en primitief en de militairen zitten hier gemiddeld 3 maanden. Na zo’n 2,5 uur lopen kwamen we aan op Concordia.

Concordia is het beginpunt van de Baltoro glacier en tevens een grote ronde sneeuw/ijsvlakte waar vele gletsjers op uitkomen. Deze plek is omringd door een aantal van de hoogste bergen ter wereld: K2, Gashebrum I, II, III en IV, Broad Peak, Marble Peak en Metro Peak.

Wij waren nu helemaal alleen op deze waanzinnige plek. We hoopten op beter weer de volgende dag, zodat we de K2 kunnen zien. Inmiddels is het hier ’s nachts echt ijs en ijskoud.

Helaas, bewolkt! We gingen na het ontbijt toch met Hanjoh en Hamid op pad richting K2 in de hoop op opklaringen. Daar aangekomen veranderde er weinig en na 2 uur wachten zijn we toch maar weer teruggekeerd naar de tent. Aan het einde van de middag probeerden we het nogmaals, maar helaas weer geen succes, slechts een deel van de berg kwam tevoorschijn. De volgende dag moesten we weer terug, dus we hoopten dat het in de ochtend dan eindelijk wat beter was.

In de tent kregen we bezoek van een groep Pakistaanse legermannen. Echt mooie gasten! Zij waren op weg naar de meest oostelijke legerpost vlakbij de grens met India op een hoogte van meer dan 7.000 m!!! We dronken met hen ‘Balti-tea’. Iedereen uit Baltistan is gek op deze groene thee met zout, boter en melk, mmm… ze eten dit met brood als ontbijt, lunch of diner. Het ziet er echt heel vies uit en zo smaakt het ook, denken we…

Nog nooit was het zo koud! Zelfs 4 lagen kleding, muts, handschoenen, dubbele sokken en donsjas, dons slaapzak konden ons niet warm krijgen. Lot had last van haar oor en besloot daarom niet mee te gaan. Hoewel er wel wat nieuwe wolken waren opgedoken, besloten Hamid en Arno toch een laatste poging te wagen en liepen om 2 uur met hoofdlampen op weer terug richting Concordia. Na 4 uur kwamen Hamid en Arno aan op Concordia, er was geen wolkje meer te bekennen, de zon kwam net op en daar was toen ineens de K2! Het was steenkoud en bij aankomst op Concordia was Arno’s baard helemaal bevroren. Vanaf het viewpoint midden op Concordia zag je bij zonsopkomst alle pieken rond Concordia. Zo waanzinnig mooi!

 Na het maken van wat foto’s keerden Hamid en Arno terug naar Goro II en vanuit daar door naar Urdukas. Lot was die ochtend al die kant opgegaan met de rest van de groep. Het weer was prachtig. Met een stralend helder blauwe lucht ziet alles er zoveel mooier uit. De Mustag Tower was nu heel mooi en elke keer als je over je schouder naar achteren keek zag je wat een magische plek Concordia is. Naar Urdukas is het een pittige trek van zo’n 4,5 uur. Onderweg heeft Lot hele vette foto’s gemaakt van Mashabrum. We kwamen ook weer langs het legerkamp bij Goro II.

Lot en de rest van de groep kwamen rond 2 uur aan in Urdukas. ’s Avonds rond half 8 verschenen eindelijk 2 hooflampen in het donker. Daar waren Hamid en Arno na bijna 18 uur te hebben lopen. Helemaal gesloopt, maar een fantastische dag gehad. Na een heerlijk maaltje van Hanjoh kwamen de mannen weer een beetje bij, maar na het eten direct in bed gedoken.

De volgende dag stond er weer een lange dag lopen op het programma terug naar Paiu. Het was weer stralend weer. Na 8 (!) dagen te hebben doorgebracht op de Baltoro gletsjer, verlieten wij deze aan het einde van de dag.

In de 2 dagen daarna zijn we uiteindelijk weer teruggelopen richting Askole. Beide dagen hadden we een strakblauwe hemel. We kwamen weer in de buurt van de ‘bewoonde’ wereld.

Na een heerlijke lunch vertrokken we weer richting Skardu waar we ’s avonds laat weer incheckten in het Mashabrum hotel. Na 17 dagen voor het eerst een douche en een bed!!!!