Panama – Bocas del Toro & Bocas Town – 11 juli t/m 13 juli 2016

Na verschillende bussen, taxi's en bootjes kwamen we 's middags aan in Bocas Town op Isla Colon. Het  was een drukke toeristische bedoeling hier! We checkten in in onze hotels en boekten een tour voor de volgende dag.

Onze volgende stop was Zapatillos Island, een eilandje in het Isla Bastimentos National Marine Park. We kwamen aan en hadden het zo koud dat we meteen het warme water indoken. Toen klaarde het weer eindelijk op! We zwommen en chillden op dit mooie plekje; een klein met regenwoud begroeid eilandje met een mooi wit strand eromheen en omringd door knalblauwe zee.

We chillden een beetje op het strand en dronken een biertje met onze nieuwe Nederlandse vrienden, terwijl Alina David ondertussen had begraven in het zand.

We stapten weer op het bootje naar de volgende stop Coral Key, waar we lunchten en snorkelden. Onderweg terug nnaar Bocas Town stopten we nog bij 'sloth island', een klein eilandje waar ongeveer 200 luiaards leven en vanaf de boot zagen we er 4! 

De tweede stop maakten we bij een ondiep stukje helder water waar veel zeesterren lagen. Tijd om weer terug te gaan naar Bocas Town. Hier aangekomen gingen David en Alina een paar uur met een quad touren en gingen wij met Peter en Rutger nog even een pilsie drinken.

Panama – Bocas del Toro & Bastimentos – 13 juli t/m 15 juli 2016

We pakten een bootje naar het eiland Bastimentos en ontmoetten de aardige gozer Walter die werkt als bartender in de Palmar Tent Lodge waar wij de komende dagen zouden verblijven. Na een mooi boottochtje kwamen we aan in een klein haventje. We moesten via een heel mooi pad dwars door het regenwoud het eiland oversteken om bij Red Frog Beach en Palmar te komen.

Palmar ligt aan de rand van het regenwoud en pal aan een prachtig strand. Overal bij het strand hingen hangmatten en hangstoelen aan de palmbomen en er waren lekker hoge golven. We sliepen in huisjes in het regenwoud. Dit is echt een plek om even lekker niks te doen!

Na een heerlijke fish tacos lunch doken we snel de zee in. Er was best wel heftige stroming, maar zelfs Daav liet zich niet tegenhouden, held! Toen begon het te regenen en we hoopten dat het weer morgen wat beter zou zijn.

Na een stormachtige nacht gingen we met z'n tweetjes 's ochtends op zoek naar luiaards. We liepen terug naar het haventje en met hulp van een local vonden we er een. Deze luiaard was druk aan het klimmen van tak naar tak. Eindelijk een luiaard die niet aan het slapen was! Hij kwam steeds dichterbij en het was hilarisch om dit onhandige en trage beest in beweging te zien.

Daav en Alina gingen samen op pad richting een ander strand op het eiland en zouden uiteindelijk een behoorlijke lange en avontuurlijke tocht maken!

Wij bleven even lekker in Palmar chillen. We vonden ook de giftige rode kikkers, waar dit strand (Red Frog Beach) naar vernoemd is.

We vonden een relaxed plekkie op het terras, werkten wat aan het reisverslag, lazen de Zuid-Amerika gids en aten weer een heerlijke lunch.

Daav en Alina kwamen ‘s middags helemaal uitgeput terug van hun wandeling naar Polo Beach. Ze hadden een hele mooie dag gehad; ze waren door het regenwoud gelopen, waren op mooie stranden beland en hadden onderweg apen gezien. Wij hadden zelf nog kaaimannen gezien in een plas vlakbij de lodge.

We speelden spelletjes en keken foto's van de afgelopen weken. Het werd een heel gezellig lammig avondje met z’n vieren, onze vriend Walter en we aten weer echt top!

Na een stormachtige nacht werkten we de hele ochtend aan ons reisverslag en blog. Na de lunch was het tijd om dit fijne rustige plekje te verlaten. Op weg naar de haven zagen we weer een sloth!

We stapten op een bootje en vertrokken weer naar Bocas Town. We liepen wat rond en aten een heerlijk ijsje. 2 uur later vertrokken we weer met een bootje naar het vasteland.
Keurig op tijd (het is een wonder!) kwam onze Panama City bus voorrijden. Na 10 uur in een bus met razende airco kwamen we verkleumd aan in Panama City.

Panama – Panama City – 16 juli t/m 17 juli 2016

We haalden de volgende ochtend onze camera weer op en David en Alina kochten de laatste souvenirs. 's Middags pakten we een taxi naar Casco Viejo. We stapten uit middenin het oude centrum en net als de vorige keer vonden we het hier meteen weer echt heel leuk. We dwaalden door de smalle oude straatjes en liepen langs pleintjes en parken waar alle Panamezen weekend aan het vieren waren.

We liepen verder door de straatjes en zagen afwisselend prachtig gerenoveerde koloniale panden, panden waarvan alleen de voorgevel nog stond en totaal vervallen huizen die op instorten stonden.

We kwamen in een leuk hip wijkje terecht met hele leuke winkels.

Nu was het zo langzamerhand wel weer borreltijd! We vonden een heel leuk open barretje met hangstoelen, lekkere cocktails en Atlas biertjes.

Na een tropische regenbui liepen we naar een pleintje waar alle bomen vol met pelikanen zaten en we liepen nog naar een mooi uitzichtpunt en zagen de skyline van het business district van Panama City.

We belandden in een Mexicaanse tent waar we lekkere taco's aten en Belgisch (?) bier dronken en dronken daarna nog gin tonic’s en biertjes in een leuk barretje. Dit was ons laatste avondje met z’n vieren en het was gezellig!

De volgende ochtend aten we een uitgebreid ontbijt in het hostel. We regelden de laatste dingetjes en na een sjieke McDonalds afscheidslunch namen we afscheid van onze vrienden. Geweldig dat het is gelukt om David & Alina hierheen te laten komen (dank allemaal!) en ze dit land te kunnen laten zien. Niet veel later vertrokken wij ook naar een ander vliegveld voor onze vlucht naar Medellin. We vlogen met een 45 jaar oude Fokker 100 naar het volgende continent: Zuid-Amerika. Hola Medellin, Colombia!

Panama – Panama City – 4 juli t/m 5 juli 2016

Vandaag zouden David en Alina aankomen! We regelden onze trip naar de tropische San Blas eilanden en zochten al onze spulletjes uit. Einde dag liepen onze vrienden na een lange reis het hostel binnen, wat geweldig om ze te zien! Daav liep al zo soepel met zijn prothese, echt ongelofelijk. We aten een happie om de hoek en maakte onze tassen klaar voor onze trip naar San Blas.

Panama – San Blas eilanden – 5 juli t/m 7 juli 2016

De San Blas eilanden heten ook wel 'Guna Yala'. Dit is een autonome regio binnen Panama en de mensen die hier wonen, de Guna's, hebben een volledig eigen cultuur en ook hun eigen taal. We voeren eerst door mangrove bossen en gingen toen de zee op. Hoe verder we kwamen hoe meer eilandjes in zicht kwamen, de een nog kleiner dan de ander en allemaal vol met palmbomen! Na een uurtje varen kwamen we aan bij  Cabañas Eneida; niet veel meer dan een paar hutjes, een klein overdekt eetgedeelte en een mooi wit strand met palmbomen. Wat een heerlijke plek!

Onze host Fran ontving ons en bracht ons naar onze hutjes met de bedden direct op het zand! Het weer klaarde langzaam op en we doken meteen de zee in. Het water hier was zo zout, het leek de dode zee wel!

De lunch werd voor ons op tafel gezet door de moeder des huizes (Eneida) en Fran kwam ons levende kreeften laten zien die die avond voor ons bereid zouden worden. Wat een feest!

Na de lunch chillden we wat in de hangmatten en op het strand. Vanaf ons strand hadden we uitzicht op een waanzinnig mooi eilandje.

's Middags liepen we een rondje om het mini eiland, waar in ieder geval vandaag geen (andere) toerist te bekennen was. We liepen over het strand, tussen de palmbomen en over grasveldjes. We zagen overal de Guna families die hier woonden. De Guna vrouwen zien er prachtig uit. Ze dragen gekleurde bewerkte kleding en gekleurde kralenbanden om hun armen en kuiten.

We borrelden lekker op het strand en speelden potjes boerenbridge. 's Avonds aten we verse kreeft en die smaakte fantastisch! De whisky en rode wijn kwam op tafel en Fran dronk gezellig met ons mee. Het was een gezellig avondje in het paradijs.

De volgende ochtend lag David al om 04:00 uur in de zee en wij haakten twee uur later aan. We deden deze ochtend even helemaal niets, lazen een boekje en genoten van dit mooie plekje. Na een tropische stortbui een een lekkere lunch stapten we in het bootje richting Pelican Island; een piepklein eilandje met palmbomen en pelikanen, omringd door knalblauwe heldere zee en hagelwit strand!

We pakten onze snorkelspullen en zagen overal mooie grote zeesterren.

We hadden zo'n mazzel met het weer, blue sky! We liepen wat rond over het eilandje en zagen overal aan de horizon hele mooie kleine eilandjes. Na een uurtje vertrokken we weer naar ons eilandje.

We borrelden aan het strand en verrassing: wederom kreeft voor diner!

Het had de hele nacht hard gestormd en het was 's ochtends nog steeds niet opgehouden; het halve eiland stond onder water. Prima timing om dit mooie plekje te verlaten. Na ons pancake ontbijtje namen we afscheid van de familie en vertrokken we met het bootje naar het vasteland.

Panama – Panama City – 7 juli t/m 9 juli 2016

We wrongen ons door de mensenmassa om het schouwspel te kunnen zien; de sluisdeuren gingen dicht en het water steeg langzaam (maar toch best snel).

De Miraflores sluizen zijn de eerste van 3 sluizen die de schepen vanaf de Pacific zo'n 26 meter omhoog liften naar het waterniveau van de binnenlandse meren (Lago Gatún) en die de schepen vervolgens weer 26 meter omlaag brengen naar het (Caribische) zeeniveau. Het Panamakanaal is in totaal 80 kilometer lang en speelt al meer dan 100 jaar (sinds 1940) een hele belangrijke rol in de handels- en scheepvaartwereld. We bezochten het museum en keken de film over de aanleg van het kanaal. Mooi en interessant om dit te zien (maar wel een beetje een circus)!

We pakten einde dag een taxi naar Casco Viejo, de oude stad. Dit stadsdeel zag er al meteen zo leuk uit: overal kleine steegjes, mooie koloniale gebouwen en oude kerken. Er hing een hele relaxte sfeer en overal waren leuke cafeetjes.

We vonden het restaurant "The Fish Market" en dit bleek echt een hele goede keuze. Het was een heel leuk tentje op een oude binnenplaats, waar we heerlijke octopus ceviche en gamba’s aten; super lekker! Dank David en Alina voor deze heerlijke avond!

Panama – Boquete – 9 juli t/m 11 juli 2016

Het was alweer tijd om verder te reizen en vandaag stond een lange trip naar het bergdorpje Boquete op het programma. Eerst zaten we 8 uur in de bus bus naar de tweede stad van Panama: David! We konden hier gelukkig meteen instappen in de kippenbus naar Boquete.

We reden vanaf hier alleen nog maar omhoog en het werd steeds koeler en het dichtbegroeide bergachtige landschap kwam in zicht. We kwamen aan in ons hotel "Refugio del Rio" en dit was een heel leuk plekje. Het hostel was omringd door een grote tuin en lag aan een riviertje. Boquete staat bekend om haar koffie en we boekten een koffietour voor de volgende dag. We dronken een borreltje in het hostel en aten een Panamees happie in het dorpje.

De volgende ochtend gingen we met een taxi de omgeving verkennen. We reden Boquete uit en reden al snel de bergen en de jungle in; hoe hoger we kwamen, hoe mooier het werd. We kwamen aan bij de waterval San Ramon die direct aan de weg lag!

We maakten nog een stop bij een oud kasteel gelegen aan een hele mooie rivier.

We reden verder omhoog en zagen overal om ons heen koffieplantages. We stopten nog op een paar mooie uitzichtpunten en genoten van deze mooie omgeving.

We lunchten in Boquete en wandelden wat rond in dit leuke dorpje.

Na een lunch in Boquete werden we om 14:00 uur opgehaald door de Amerikaan Richard, eigenaar van de koffieplantage Finca Dos Jefes en onze tourguide voor die middag. Het regende pijpestelen en na 20 minuten kwamen we aan bij de koffieplantage. Op de veranda met uitzicht op de koffieplantage en de prachtige omgeving begon Rich te vertellen over zijn plantage, de koffieindustrie en het koffieproces. Echt een leuk en interessant verhaal. Het overgrote deel van de koffie die in de omgeving van Boquete geproduceerd word is arabica koffie, maar sommige plantages produceren ook de peperdure geisha koffie.

De paraplu's kwamen tevoorschijn en we gingen een rondje over de koffieplantage lopen. We liepen langs zijn knaloranje huis en zagen de opslagruimte, waar de orders klaar lagen voor verzending.

Toen was het tijd voor de proeverij. We proefden de medium roast en de dark roast. Lekker bakkie koffie wel! Ondertussen zagen we een heleboel kolibries rondvliegen!

De mooie ouderwetse knalrode koffieroostmachine werd aangezet en David werd als rooster aangewezen. Het hele proces duurde ongeveer 15 minuten en David zorgde voor een bak vol perfect dark roasted koffiebonen. Na afloop werd gezellig nog een biertje gedronken.

Na een leuke en leerzame middag werden we weer bij ons hostel afgeleverd. Boquete is een plek waar we best wat langer hadden willen blijven.

De volgende ochtend belde Lot met Jeroen en An, want Stijn was alweer 1 geworden vandaag! We vertrokken naar onze volgende bestemming: Bocas del Toro.

Costa Rica – Liberia – 21 juni t/m 22 juni 2016

De grensovergang verliep soepel en in de loop van de middag kwamen we aan in Liberia. Een beetje een dooie boel hier, maar we zouden hier de volgende ochtend alweer vertrekken. We sliepen wel in een tophostel, waar we chillden en uitgebreid kookten.

Costa Rica – Playa Azul – 22 juni t/m 25 juni 2016

Vandaag zouden we eindelijk ons cadeau van de Digglers gaan verzilveren en 2 nachten doorbrengen in een super de luxe hotel aan Playa Azul aan de kust van het Nicoya Peninsula! 2 hobbelende busritten en 5 uur verder kwamen we aan in het paradijs: Azul Ocean Club! We checkten in en liepen naar onze enorme villa. 2 verdiepingen voor onszelf met een eigen keuken en barretje, 2 badkamers en buitendouche, balkon met hangmat en ook nog een veranda! We verlieten ons huisje niet meer en zaten de hele avond op ons terras.

Na een lekker ontbijtje liepen we een rondje over het resort en het strand. Overal staan mangobomen, lopen grote leguanen en klauteren howler monkeys door de bomen.

We vonden het hier zo chill dat we besloten onszelf te verwennen en een nachtje bij te boeken. We zaten met onze laptopjes aan het zwembad en gingen tussendoor nog even sporten in de chille gym.

De volgende dag hingen we een beetje rond het zwembad en probeerden we tussendoor met het thuisfront en vrienden te bellen. We skypeten ook met David & Alina, die we al over anderhalve week zien! Het weer sloeg ineens volledig om en het regende pijpestelen; het hele park stond onder water en Arno lag in het zwembad!

We doken weer even de gym in en dronken daarna een borreltje op ons fijne terras. Nog even genieten van ons laatste avondje luxe!

De volgende ochtend moesten we dit mooie plekje verlaten en hadden we weer een lange reisdag voor de boeg. We spotten nog kolibries terwijl wij wachtten op de bus, erg cool! We pakten de bus naar Santa Cruz en haalden net de bus naar La Irma.

Costa Rica – Santa Elena & Monteverde – 25 juni t/m 27 juni 2016

2 uur lang reden we over super slechte steile wegen (hier zijn deze bussen echt niet voor gemaakt!) omhoog naar Monteverde. Het was echt een hele mooie rit met uitzicht op eindeloze cloud forests. En toen kwamen we ineens in het mini dorpje Santa Elena, echt een toeristendorpje. We checkten in in het Sloth Backpacker B&B en vonden in onze kamer overal luiaards. Hopelijk zouden we deze coole beesten ook snel ergens zien hangen! We doken de chille keuken van het guesthouse in en na het eten doken we ons bed in. Na deze lange reisdag zou de wekker alweer om 05:00 uur gaan... echt vakantie!

De volgende ochtend pakten we de bus naar het Monteverde Cloud Forest, waar we met onze Britse vrienden het park binnen gingen. We spotten onderweg o.a. meerdere zwarte en blauw gekleurde kolibries, erg cool!

We hadden na 2 uur al het grootste gedeelte van het park gezien en dronken een koffietje in het café. Daarna liepen we nog langs de laatste track, waarbij we uitkwamen bij een heel mooi plekje met een waterval. We tuurden rond door onze verrekijker en zagen een gekleurde vogel wegvliegen; was dat nou een Quetzal? We zagen ook nog een coati; een groot beest dat een beetje lijkt op een wasbeer. Verder zagen we heel veel mooie grote vlinders.

We verlieten het park en besloten de 7 km terug naar Santa Elena te lopen. Onderweg maakten we nog een wandeling achter het hotel El Bosque, een tip die we hadden gekregen van een Amerikaanse familie. We liepen een rondje en zagen naast veel apen en eekhoorns 2 hele mooie vogels dankzij de birdspotter Onra: de red-headed woodpecker en de emerald toucan. We liepen verder door kleine dorpjes en kwamen uiteindelijk weer terug in Santa Elena. Einde middag dronken we met Florence en Dan een biertje op het terras van hun hostel. Hier aten we uiteindelijk een happie en keken we de finale van de Copa America (Chili won!). We namen afscheid van onze Britse vrienden, want wij zouden in de vroege ochtend alweer richting Manuel Antonio vertrekken.

Costa Rica – Manuel Antonio – 27 juni t/m 29 juni 2016

We waren de rest van de dag druk bezig met het regelen van de trekking in Corcovado National Park, waar we na Manuel Antonio heen zouden gaan. Einde middag liepen we de berg op naar het 'centrum', deden we inkopen en kookten we een lekker happie in ons hostel.

De volgende ochtend ging de wekker weer lekker vroeg om voor de meute in het Manuel Antonio National Park te zijn. Als een van de eersten liepen we het park binnen en we gingen op zoek naar wildlife. We liepen bijna 4 uur door de extreem vochtige hitte het hele park door. We kwamen langs mooie stranden een belandden op mooie uitkijkpunten.

We zagen verschillende agouti's, vogels (o.a. kolibries), wasberen en een grote groep white faced capuchin monkeys.

En ja hoor, we zagen eindelijk luiaards (de three toed sloth)! Luiaards hebben een maximale snelheid van 2 meter per minuut, maken geen geluid, slapen meestal en zijn dus heel moeilijk om te spotten. We zagen er twee die hoog in de boom hingen; cool, maar wel ver weg!

We verlieten het park en pakten een busje terug naar ons hostel en regelden alles voor de komende dagen. Onze trekking in Corcovado National Park was geregeld (dankzij de super behulpzame Costa Ricaan Nito), dus we konden morgen naar Puerto Jimenez vertrekken!

Costa Rica – Puerto Jimenez & Corcovado National Park – 29 juni t/m 3 juli 2016

Vandaag vertrokken we naar Puerto Jimenez, het grootste 'stadje' op de Osa Peninsula in het zuiden van Costa Rica. Dit schiereiland bestaat bijna volledig uit het Corcovado National Park, een heel bijzonder park waar 2,5% van de wereldwijde biodiversiteit te vinden is. We pakten de bus naar Golfito en stapten hier op een klein bootje (met de dorpsgek als bootman) dat ons naar Puerto Jimenez bracht. We waren nog niet aan wal of we zagen de eerste rode ara's al voorbij vliegen! Arno was door het dolle heen en hier zouden we er nog heel veel meer van gaan zien. We checkten in in ons leuke guesthouse, ontmoetten Nito en onze gids Kevin (superaardige gasten) en deden inkopen voor onze 3-daagse trekking die we morgen zouden starten.

De volgende ochtend was het dan zover en stapten we om 05:30 uur in onze taxi collectivo naar Carate, het startpunt van onze trekking. Deze 2 uur durende rit beloofde veel goeds voor de komende dagen! We zagen al meteen zo veel wildlife: heel veel bijzondere vogels, zoals de super mooie roseate spoonbill, verschillende soorten roofvogels en uilen, heel veel apen en prachtige vlinders.

In Carate startten we onze trekking. Overal om ons heen vlogen krijsende rode ara's, zo gaaf. We liepen afwisselend door het regenwoud en over het strand naar het ranger station La Leona, waar officieel het Corcovado National Park begint.

Het was hier zo ook vochtig en warm, we zweetten ons binnen een uur al helemaal kapot en dit zou niet meer ophouden! Onze gids Kevin liet ons onderweg allerlei planten, vruchten en dieren zien. We spotten al snel de green and black dart frog, een kleine giftige zwarte kikker met knalgroene vlekken.
Het was echt een hele mooie afwisselende wandeling door het regenwoud; we liepen tussen bananenbomen, daarna langs prachtige enorme vijgenbomen en vervolgens weer tussen enorme bamboebossen.

En ineens zagen we een hele groep staarten verschijnen... Het waren coati's, en veel! Deze leuke wasbeerachtige beesten waren druk op zoek naar eten en leken zich niet al te veel aan ons te storen.

We liepen verder en zagen af en toe apen die bovenin de bomen de boel afbraken en heel veel verschillende soorten vogels en vlinders. Bij een mooi plekje aan een rivier stopten we voor een snelle lunch.

We pakten de tassen weer, staken de rivier over en liepen langs een scheepswrak en een walvisskelet.

Onderweg zagen we vooral heel veel verschillende vogels, duizenden heremietkrabben en af en toe schoot er een agouti voorbij. We kwamen aan bij Long Beach en streken neer op de rotsen met uitzicht op het mooie strand en zagen grote groepen pelikanen met de golven meevliegen.

We doken weer het regenwoud in en spotten een groot wild zwijn en de great curasaw (het mannetje), een enorme zwarte vogel met een grote kuif en een knalgele snavel. Dit beest was zo groot dat het amper kon vliegen, best wel een grappig gezicht. We zagen ook nog meer coati's op het strand.

De schoenen gingen weer uit, want we moesten de (diepe) rivier Rio Claro oversteken. Best wel een beetje listig, aangezien hier soms krokodillen en bull sharks rondzwemmen. Nu gelukkig niet... Er vlogen wel tientallen enorme gieren boven ons rond. We liepen nog een stuk over het strand en kwamen uiteindelijk aan bij het ranger station La Sirena, onze slaapplek voor de komende 2 nachten.

De volgende ochtend gingen we om 04:00 uur met headlights op pad, op zoek naar tapirs! Na de storm van de afgelopen nacht was alles een grote modderboel en de paden stonden volledig onder water! We kwamen bij het strand en Kevin kwam ineens naar ons toe gerend; een Tapir! Het was een bijna volwassen mannetje; wat een bijzonder beest!

De tapir banjerde 20 minuten lang een beetje rond en stak de rivier over. Wat een mazzel en wat een cool beest! Op deze plek zagen we ook overal mooie vogels, zoals kolibries en kingfishers.

Het begon weer keihard te regenen en wij liepen weer het regenwoud in. Het was hier echt heel mooi en we zagen vooral hele mooie enorme bomen, maar door de regen was er behalve veel apen en great curasaws (mannetje en vrouwtje) weinig wildlife te zien. Terug in La Sirena aten we een ontbijtje en na een uurtje chillen gingen we weer op pad voor de tweede loop. Binnen 10 minuten regende het zo ongelofelijk hard! We liepen dwars door rivieren en plassen en keerden na anderhalf uur terug naar La Sirena.

's Middags klaarde het gelukkig iets op en vanaf de veranda zagen we ineens allemaal toekans verschijnen, vet!

We hesen onszelf weer in ons natte pak en doken het regenwoud weer in. Het was een mooie wandeling, overal stonden gigantische eeuwenoude bomen waarvan de lianen aan de grond waren vastgegroeid.

De volgende 'ochtend' raapten we om 03:30 uur onze spulletjes bij elkaar. Een enorme sprinkhaan sprong op Lot in de tent, dus zij was meteen klaarwakker! Zeiknatte sokken en schoenen aan, tasje om, hoofdlampen op en gaan! In het pikkedonker staken we hand in hand de diepe Rio Claro over, best wel een beetje freaky maar gelukkig was er geen krokodil of haai te zien! Langzaam aan werd het licht en de hike terug verliep een stuk sneller dan de heenweg op de eerste dag. We liepen Long Beach weer af, zagen allemaal mooie vogels en aten ons ontbijtje bij het gekke 3 palmbomen eilandje.

We liepen het mooie pad weer verder door het  regenwoud, kwamen weer een groep coati's tegen, een groep white faced capuchin monkeys en ook nog drie boa constrictors op het strand. En we bleven maar nieuwe (roof)vogelsoorten spotten. Het is echt bizar wat hier allemaal leeft!

We verlieten het Corcovado National Park en liepen nog een paar kilometer terug naar Carate. Hier wemelde het weer van de rode ara's! We werden opgewacht door onze chauffeur Alex en reden terug naar Puerto Jimenez.

Voor onze laatste avond in Puerto Jimenez (en in Costa Rica) had Kevin ons bij hem thuis uitgenodigd. Kevin liet ons de rest van Puerto Jimenez zien. We liepen naar het strand, waar veel locals aan het zwemmen waren. Kevin nam ons daarna mee naar een poel waar we veel krokodillen en schildpadden zagen, midden in het stadje! Onderweg terug zagen we honderden witte ibissen en ook weer overal rode ara's. Het is hier gewoon een grote dierentuin! We liepen terug naar het appartement en genoten van het uitzicht op de zee met de bergen van het Costa Ricaanse vasteland op de achtergrond. De Osa Peninsula is echt een bijzonder plekje in Costa Rica! We kookten 's avonds een happie voor onze host en dronken nog een glas wijn met Nito die even langs kwam.

's Ochtends namen we afscheid van Kevin en pakten we de bus naar Palmar Norte. We waren allebei ziek geworden de afgelopen nacht, dus dit zou een lange tocht worden. Na 4 uur bussen kwamen we aan in Palmar Norte en hier stapten we 5 uur later eindelijk de Ticabus in die ons naar het volgende land zou brengen: Panama! Na een beetje een chaotische grensovergang en een busrit van 10 uur kwamen we om 03:00 uur aan in Panama City. We haastten ons snel naar ons hostel en doken ons bed in.