Nicaragua – Managua – 12 juni t/m 13 juni 2016

We gingen nog een uur terug in de tijd en landden uiteindelijk vlak na middernacht veilig en wel in Managua. Vanuit het vliegtuig zagen we in de verte een vulkaan waar een enorme rode gloed uit kwam. We begrepen van een van de passagiers dat dat de super actieve Masaya vulkaan is, daar moesten we heen! We pakten een taxi naar ons hostel waar we super vriendelijk werden ontvangen en waar we een lekker Nicaraguaans biertje dronken als afsluiter van deze hele lange reisdag!

Redelijk gebroken werden we wakker, deze jetlag moesten we even doorheen. Na een ontbijtje pakten we onze spullen en gingen we weer op pad. We pakten de bus naar het stadje Leon, waar we 2 uur later aankwamen.

Nicaragua – Leon – 13 juni t/m 15 juni 2016

Aangekomen in Leon pakten we een fietstaxi naar ons guesthouse Malinche. De arme fietsman kon ons guesthouse niet vinden en zweette zich kapot in deze hitte, maar wij zagen meteen al het grootste deel van het mooie stadje Leon! Overal zie je leuke gekleurde huisjes en vaak liggen de luie Nicaraguanen in een schommelstoel op de stoep.

's Avonds vonden we een leuk eettentje op straat en Lot maakte kennis met de Centraal-Amerikaanse keuken. Dit eten is echt helemaal niets: rijst met bonen, gefrituurde smakeloze plantains, pannekoeken, kaas en vlees. Alles is vet en gefrituurd en groenten bestaan niet. Uitgeput vielen we in slaap, we waren nog niet helemaal over onze jetlag heen.

De volgende dag gingen we volcano boarden! We meldden ons bij Quetzaltrekkers en vertrokken in een truck naar de vulkaan Cerro Negro. We kregen een overall en een board en klommen omhoog.

Het was mooi weer en overal om ons heen zagen we vulkanen. Echt een mooi landschap!

Toen was het tijd om naar beneden te gaan: (enorme) overall aan, handschoenen aan, sjaal voor de mond, bril op en gaan! Een voor een gingen we de helling af. Dit ging best wel hard en dit was best wel cool!

We mochten daarna nog een keer omhoog en deze keer kwamen we nog zwarter beneden aan, charming! Tijdens de lunch op het ranger station spotten we de nationale vogel van Nicaragua "Guardabarranco", een hele mooie gekleurde vogel met een hele bijzondere staart.

Rond 15:00 reden we weer Leon binnen. Na een douche liepen we nog wat rond in dit gezellige stadje.

De volgende ochtend was het tijd om weer verder te gaan. We pakten een taxi naar het busstation en vanaf daar een bus naar Managua, waar we overstapten op een kippenbus naar Masaya.

Nicaragua – Masaya – 15 juni t/m 17 juni 2016

Het doel van ons tripje naar Masaya was het zien van de actieve Masaya vulkaan. We kwamen aan in Masaya en liepen met onze spullen naar ons guesthouse Maderas Inn. Met Roger (de zoon des huizes) vertrokken we om 17:00 uur naar de Masaya vulkaan. Best wel spannend dit! We stonden met meerdere auto's in de rij te wachten tot de poorten om 17:30 uur open zouden gaan. Vanaf dat moment werden er groepjes van ongeveer 10 auto's tegelijk doorgelaten. We reden naar boven en het begon al te schemeren. We zagen de enorme stoomwolk die uit de vulkaan kwam en het grote kruis dat aan de rand van de krater staat.

Eenmaal boven haastten we ons naar de rand en konden niet geloven wat we zagen: een waanzinnig lavameer! Deze kleuren zijn echt onwerkelijk! Arno was echt door het dolle heen, dit was echt een droom van hem. We kregen geen genoeg van dit natuurspektakel, maar na 15 minuten was het echt tijd om weer te vertrekken. Dit was echt geweldig!

We besloten nog een dagje extra in Masaya te blijven en deden het even rustig aan. Masaya zelf is niet echt mooi en er is weinig te zien, maar er is een leuke handicraft markt die we bezochten.

Elke donderdag vindt er in Masaya het "Jueves de Verbena" feest plaats; een avond met traditionele dansoptredens en traditionele muziek. De dansoptredens en vooral de outfits waren best leuk en mooi, maar de muziek viel een beetje tegen. Na een uurtje hadden we het wel gezien en we dronken tegenover ons guesthouse nog een biertje met Roger.

De volgende dag gingen we naar Laguna Apoyo, een groot kratermeer tussen Masaya en Granada. We liepen 's ochtends naar het busstation om de bustijden te checken; iedereen in dit land geeft namelijk andere informatie door dus je weet nooit wanneer de bussen nou echt gaan. Een aardige buschauffeur hielp ons uiteindelijk verder. We liepen via de drukke centrale markt en de handicraft markt terug, haalden onze spullen op en stapten weer in een overvolle kippenbus.

Nicaragua – Laguna Apoyo – 17 juni t/m 18 juni 2016

We checkten in in ons hotel Laguna Beach Club en liepen via de veranda met schommelstoelen en uitzicht op het meer dat omringd is door regenwoud naar ons kamertje. Wat een mooi plekje dit!

We doken meteen het meer in en waagden ons ook nog aan een SUP-board en kano.

Einde van de middag vertrokken alle dagjesmensen en hadden we deze mooie plek bijna voor onszelf. We chillden op de schommelstoelen, genoten we van het uitzicht en we spotten weer een Guardabarranco waar we een prachtige foto van maakten.

We regelden 's avonds en de volgende ochtend heel veel voor onze trip met David en Alina. Die zouden ons al bijna op komen zoeken! Einde ochtend verlieten we dit mooie plekje en stapten we weer op de kippenbus naar Granada. De mensen in de kippenbus zijn meestal super aardig en alles wordt op het dak geladen. Gigantische manden mango's (die groeien hier overal), fietsen, tassen, kinderwagens, alles!

Nicaragua – Granada – 18 juni t/m 19 juni 2016

Ons hotelletje in Granada lag middenin de populaire straat Calle la Calzada, midden in het centrum. We liepen naar de kathedraal en het Parque Central, een pleintje met mooie bomen en heel veel papegaaien. Er was een begrafenisdienst net afgelopen en de stoet volgde een zwarte koets onder begeleiding van mooie muziek.

We liepen langs de verschillende highlights van het stadje. Naast de kathedraal vind je de Bishop's Residence, een rij mooie grote koloniale huizen.

We liepen daarna in de zinderende hitte door de mooie straatjes van Granada naar het Convento de San Francisco, waar nu een museum en bibliotheek in zit.

We bezochten daarna Iglesia de la Merced en liepen daarna nog door een hele drukke marktstraat, het was wel een gezellige chaos hier.

We vonden een gezellig druk terrasje voor een borreltje. We regelden hier de laatste boekingen voor Panama en belandden hierna in een super leuke tentje met voetbal, live muziek een goede burrito's.

De volgende ochtend vroeg vertrokken we naar het kustplaatsje San Jorge, vanaf waar we de ferry pakten naar het eiland Ometepe.

Nicaragua – Ometepe – 19 juni t/m 21 juni 2016

Het eiland Ometepe bestaat uit 2 grote vulkanen: Conception (1610 meter) en Maderas (1395 meter). Ometepe ligt in Laguna de Nicaragua; een gigantisch meer. Dit meer maakte ooit deel uit van de oceaan , maar door aardbevingen en verschuivingen is er land ontstaan dat het huidige meer heeft afgescheiden van de Pacific. Over de jaren heen is het zoute water zoet geworden en zijn bepaalde vissoorten (o.a. haaien en zwaardvissen!) geëvolueerd tot zoetwatervissen.

We kwamen aan in het stadje Moyogalpa en pakten een taxi naar ons hotel aan Playa Santo Domingo. We boekten een gids om de dag erna de vulkaan Maderas te beklimmen en vonden daarna een leuke comedor (eettentje) met uitzicht op het strand.

Terug in het hotel doken we snel het meer in met uitzicht op de 2 vulkanen. Bizar deze zoetwater'zee'!

's Avonds keken we samen met de Colombiaanse/Amerikaanse Ivan de NBA finale. Na de wedstrijd vonden we een ander eettentje waar we een heerlijk visje en lekkere kip aten.

De volgende ochtend vroeg reden we naar het startpunt van de trekking bij La Porvenir, waar onze super aardige gids Effy ons op stond te wachten. Het Amsterdamse stel Jettie en Michiel haakten gezellig bij ons aan en met z'n vijven gingen we op pad. Het eerste stuk was easy en we liepen door rijstvelden en koffieplantages. Na een uurtje lopen kwamen we aan bij een viewpoint vanaf waar we de vulkaan Concepcion zagen liggen.

We hiketen verder met op de achtergrond het gebrul van de howler monkeys en na een uurtje liepen we het cloudforest in; hier staat de vulkaan Maderas om bekend. Het werd een stuk donkerder, koeler, vochtiger en modderiger. Na 3,5 uur klimmen kwamen we aan op de top! We daalden vervolgens weer een stuk af richting het kratermeer. Eerst was het het zicht slecht, maar toen het open trok zag het er gaaf uit. 

We liepen terug via de andere route 'Magdalena'. Het was een mega modderige gladde bedoeling en iedereen gleed onderuit. We zagen onderweg naar beneden nog wel howler monkeys en we hadden nog een heel mooi uitzicht op Conception.

Uiteindelijk kwamen we veilig en wel en helemaal onder de modder beneden aan. Snel naar het hotel en onder de douche! We aten weer bij ons favoriete eettentje om de hoek en pakten onze spulletjes weer in.

De volgende ochtend pakten we om 05:45 uur weer een gezellig drukke kippenbus naar de ferry. Eenmaal op de boot kwamen we Jettie en Michiel weer tegen. Na een gezellige bootrit (met de oude veerpont van Ameland!!!) kwamen we weer aan op het vasteland.

Wij moesten nog 5 uur overbruggen voordat wij op de Ticabus naar Costa Rica zouden stappen en met z'n vieren doken we een restaurantje in dat we omtoverden tot kantoor met 3 laptops, tablets en telefoons. Vanuit het restaurantje hadden we uitzicht op Ometepe en het strand.

We pakten een taxi naar de Ticabus stop en stapten na een paar uur wachten op de bus naar Costa Rica. Binnen 45 minuten waren we al bij de grens; bye bye Nicaragua!

Nieuw-Zeeland – Auckland – 2 juni t/m 3 juni 2016

Begin van de middag kwamen we met de Airbus A380 van Emirates aan in Auckland; het zonnetje scheen en we pakten de bus naar ons hotel in het centrum. We liepen die middag door de gezellige straatjes van Auckland en langs de enorme Skytower en snackten tussendoor wat dumplings.

De volgende ochtend meldden we ons op de Amerikaanse ambassade voor het langverwachte interview voor ons visum. Gelukkig troffen we het juiste hokje en verliep alles heel soepel! We zouden onze paspoorten over een paar dagen op kunnen halen, wat een opluchting. Na de ambassade gingen we langs een arts, omdat Arno z'n keelellende nog steeds niet beter ging. Met antibiotica op zak vertrokken we richting het vliegveld om onze campervan op te halen.  Het was super druk, maar uiteindelijk reden we einde middag in ons huisje voor de komende 9 dagen de weg op, echt een topbak! Het was al pikkedonker toen wij een paar uur later op onze eerste campsite aankwamen vlakbij de Waitomo Caves. Het was hier echt ijskoud! We zagen een waanzinnige sterrenhemel, toverden het bed tevoorschijn en doken snel onder de dekens..

Nieuw-Zeeland – Waitomo Caves – 3 juni t/m 4 juni 2016

Overal zag je stalactieten en stalagmieten die naar elkaar toe groeiden. Halverwege zagen we glowworms. Deze beestjes geven blauw licht af om insecten te lokken die vervolgens verstrikt raken in de plakkerige draden die aan de lijfjes hangen. Best een cool gezicht.

Na de Rauhaki Cave bezochten we de Glowworm Cave, waar we een rondleiding kregen van een leuke Maori gids. We bezochten de 'Cathedral'; een hoge ruimte in de grot waar vanwege de akoestiek soms concerten worden gehouden. Uiteindelijk kwamen we uit bij de Waitomo rivier. Hier stapten we op een bootje en verlieten we via een tunnel vol glowworms de grot.

Nieuw-Zeeland – Taupo – 4 juni t/m 6 juni 2016

Aangekomen in Taupo redem we naar het meer en wat was dit een waanzinnig mooi plekje! Het zonnetje scheen en we zagen de met sneeuw bedekte bergen Tongariro, Ngauruhoe en Ruapehu liggen.

We liepen wat rond door het leuke dorpje, doken de McDonalds in voor wifi en deden inkopen bij de Nieuw-Zeelandse versie van de Woolworth's, de Countdown. Die avond sliepen we op een campsite aan een riviertje en kookten we voor het eerst in ons bussie.

De volgende ochtend vertrokken we vroeg naar de airport van Taupo: we gingen skydiven! Hier had Lot al heel lang naar uitgekeken, Arno iets minder... Op weg daarheen reden we we langs het Taupo meer dat er prachtig uitzag in de vroege morgen.

We trokken onze pakken aan, deden ons leren keppie op en waren klaar om te gaan!

We werden opgehaald door onze instructeurs en stapten het piepkleine knalroze vliegtuigje in. Het was een super mooie dag en we hadden een heel mooi uitzicht over de bergen en het meer. Op 12.000 ft ging de deur open; Lot ging eerst en al snel volgde Arno. WAUW! Wat is dit een bizar maar ook ongelofelijk gaaf gevoel. De vrije val duurde ongeveer 45 seconden en leek echt zo snel voorbij te gaan. De parachute ging uit en langzaam cirkelden we over het vette landschap naar beneden. Super blij en stijf van de adrenaline stonden we voordat we het doorhadden weer veilig op de grond, wat was dit gaaf!

Lake Taupo met Tongariro op de achtergrond is zo ongelofelijk mooi!

De volgende dag zouden we de Tongariro Alpine Crossing gaan doen; een bekende daghike in het Tongariro National Park. We doken weer de McDonalds in en regelden alles voor de volgende dag. 's Avonds kampeerden we ergens middenin de bossen in ons gezellige campertje.

Nieuw-Zeeland – Tongariro Alpine Crossing & Whakapapa Village – 6 juni t/m 7 juni 2016

We parkeerden ons busje 's ochtends vroeg bij het eindpunt van de Tongariro trek en werden met een shuttle naar het startpunt gebracht. Met een strakblauwe hemel en met uitzicht op de 2.287 meter hoge Mt Ngauruhoe, de 2.797 meter hoge Mt Ruapehu en de 1.967 meter hoge Mt Tongariro liepen we omhoog.

Na anderhalf uur kwamen we aan bij een fantastische sneeuwvlakte aan de voet van Mt Ngauruhoe.

We liepen verder en namen de side trail naar de summit van Mt Tongariro. We zagen onderweg verschillende waanzinnig mooie meren liggen en hadden echt een fantastisch uitzicht op al het moois om ons heen. Op de summit werden we bijna weggeblazen en we daalden snel weer af.

We kwamen weer terug bij het normale pad en liepen verder omhoog naar een mooi uitzichtpunt aan de rand van een enorme rode krater. Vanaf hier zagen we ook verschillende mooie groene en blauwe meren liggen, echt een mooi gezicht. We liepen over het vulkanische gruis naar beneden en aten een broodje aan de rand van een van de blauwe meren.

We liepen verder over wederom een grote sneeuwvlakte naar het grote mooie blauwe meer dat we vanaf de Tongariro summit hadden zien liggen.

We waren aangekomen bij het punt vanaf waar we bijna alleen nog maar zouden afdalen. We hadden de eerste anderhalf uur een heel mooi uitzicht, o.a. op Lake Taupo en we zagen actieve vulkanen om ons heen. Daarna liepen we nog een stuk door het bos. Rond 15:30 uur waren we weer bij onze campervan, wat was dit een waanzinnig mooie trek!

We reden naar Whakapapa village, gelegen aan de voet van Mt Ruapehu, en genoten onderweg nog van alle mooie bergen om ons heen.

We sliepen op een chille camping, namen een lekkere warme douche en chillden de hele avond in de camping kitchen. De volgende ochtend verlieten we het Tongariro National Park en reden we weer via dezelfde prachtige route terug naar ons favoriete plaatsje: Taupo!

Nieuw-Zeeland – Taupo & Huka Falls – 7 juni t/m 8 juni 2016

We brachten de rest van de dag door in Taupo. We genoten nog even van dit prachtige plekje en stippelden onze komende dagen in Nieuw-Zeeland uit. 's Avonds parkeerden we onze campervan weer op de campsite Reid's Farm. Hier aten we een pastaatje en dronken we lekkere Nieuw-Zeelandse IPA biertjes.

's Ochtends vroeg reden we naar de Huka Falls. Het water uit Lake Taupo wordt hier door een smalle doorgang geperst. Na een brede 10 meter waterval gaat het water over in de langste rivier van Nieuw-Zeeland: de Waikato River.

Nieuw-Zeeland – Wai-O-Tapu & Rotorua & Ngatea – 8 t/m 9 juni 2016

We belandden bij de bekende "Champagne Pool". Hier zie je verschillende kleuren steen (veroorzaakt door verschillende aanwezige mineralen), waaronder de hele mooie knaloranje buitenrand.

Tussendoor bekeken we de uitbarsting van de Lady Knox Geyser. Er was een tribune gebouwd en die zat vol met Chinezen, top.

We liepen door de rest van het park en zagen mooie blauwe meren en een bizar gifgroen meer!

We verlieten het park en reden door naar Rotorua. Onderweg maakten we nog een stop bij mud pools. Alles borrelt in deze omgeving!

We vonden weer een plekje met wifi en ontvingen hier de e-mail van de Amerikaanse ambassade. Ons visum lag klaar! In het donker en met keiharde wind reden we van Rotorua naar een campsite in het kleine plaatsje Ngatea. Het weer was volledig omgeslagen vergeleken met onze eerste dagen in Nieuw-Zeeland. Overdag was het grijs en regenachtig en 's nachts was het een stuk warmer.

Nieuw-Zeeland – Auckland & Ngatea – 9 juni t/m 10 juni 2016

Vroeg opgestaan (alweer) en vertrokken naar Auckland. We reden naar een postkantoor in de stad en hadden dan eindelijk ons Amerikaanse (transit!) visum binnen! Het regende pijpestelen en we doken een shopping mall in. Het plan was om naar het  Coromandel Peninsula te rijden, maar door het slechte weer bleven we nog maar even in Auckland hangen. Einde dag reden we weer naar dezelfde camping in Ngatea, zodat we de volgende dag snel op het Coromandel Peninsula zouden zijn.

Nieuw-Zeeland – Coromandel Peninsula – 10 juni t/m 11 juni 2016

Met een volle visbuik reden we via de SH25 langs de westkust van het schiereiland naar het noorden. We reden door meerdere hele leuke hele kleine dorpjes en het was, ondanks het niet al te beste weer, een mooie rit.

Op een gegeven moment ging de weg best wel steil omhoog en  werd de rit steeds mooier. We hadden een heel mooi uitzicht over de groene heuvels, kustlijn en de eilandjes voor de kust van Coromandel Town.

We reden verder naar Cathedral Cove. Na een half uurtje lopen belandden we op dit mooie verlaten strandje met een grote rotsbrug waar je (met laagtij) onderdoor kunt lopen. We waren nog net op tijd en genoten in het zonnetje van deze mooie plek.

We reden verder naar Hot Water Beach. Hier kun je dankzij de warme waterbronnen die onder een gedeelte van het strand liggen je eigen hot spring maken (als het laagtij is). De zee stond helaas al te hoog, dus geen hot spring voor ons. Maar het was een mooi strandje waar ook werd gesurft.

We reden verder langs de oostkust naar het zuiden en staken vervolgens het schiereiland over richting Thames. Na dit mooie rondje Coromandel besloten we nog even terug te gaan naar de viskraam en in het zonnetje aten we heerlijke vis en gestoomde mosselen.

We verlieten het mooie Coromandel Peninsula en reden terug naar Auckland.

Nieuw-Zeeland – Auckland – 11 juni t/m 12 juni 2016

Ons laatste nachtje in dit prachtige land brachten we door op een camping aan de rand van Auckland. We ontmoetten hier ook de Nederlandse Niels een een beetje een gekke oude Kiwi en bleven net zo lang in de keuken hangen tot onze voorraad drank en eten op was. Best wel een gezellig laatste avondje!

Australië – Melbourne – 11 mei t/m 18 mei 2016

Op woensdag zouden we een weekje met Mel op pad gaan langs de zuidkust. Op ons laatste avondje voor de roadtrip kookten we een lekker happie voor onze hosts. Super fijn dat we hier terecht konden!

Australië – Roadtrip – Great Ocean Road & Warrnambool – 18 mei t/m 20 mei 2016

We gingen een weekje met Mel op pad en deze keer doken wij bij haar in de auto! Mel haalde ons op en nadat we de nodige inkopen hadden gedaan verlieten we Melbourne. We zaten al snel op de Great Ocean Road en reden door kleine schattige dorpjes zoals Torquay en Anglesea, helaas in de stromende regen.

In het plaatsje Aireys Inlet stopten we bij een mooie vuurtoren en vanaf daar zagen we een kustlijn met spectaculaire hoge kliffen en een ruige zee.

We vonden een mooie kampeerplek aan een rivier aan de voet van gigantische rotsen. In het donker zetten we ons tentje op (gelukkig was het even 10 minuten droog) en we doken daarna snel een oud stenen huisje in waar de open haard al brandde. We gooiden onze vleesjes en groente op de BBQ en kletsten tot diep in de nacht.

We werden weer in de stromende regen wakker, het weer zat tot nu toe niet echt mee. We pakten alles weer in en reden langs de kust richting Princetown; het begin van het mooiste en meest bekende stukje van de Great Ocean Road. Onze eerste stop was bij de “Gibson Steps”. Deze 86 treden brengen je naar een mooi strandje dat alleen tijdens laagtij te bereiken is. We zagen hier al de eerste grote rotsen die los van de kliffen in de zee staan.

De volgende stop maakten we bij Loch Arch Gorge waar we een fantastisch uitzicht hadden op de kliffen en hoge golven.

Onderweg kwamen we nog langs het mooie uitzichtpunt op de “The Arch”, maar vooral de stop erna bij “London Bridge” was heel erg cool. Het zonnetje brak weer even door, er verscheen een hele mooie felle regenboog en we zagen de driehoekvormige vette London Bridge. Deze losse rots was tot 1990 verbonden met het vasteland, maar deze verbinding is toen ingestort. De wind was echt extreem en we werden bijna het platform afgeblazen.

We maakten nog een snelle stop bij het uitkijkpunt “The Death Martyrs” en sjeesden daarna snel door naar Warrnambool. We zetten onze tentjes op en kookten een lekker happie.

Warrnambool is een van de beste plekken ter wereld om (humpback) walvissen te zien vanaf de kust en we hadden gelezen dat het seizoen al was aangebroken. Helaas bleken we te vroeg te zijn en zouden de walvissen pas in juni aankomen, jammer! We sprongen snel de auto in, want we hadden weer een lange tocht voor de boeg vandaag.

Onderweg naar Adelaide stopten voor een kop koffie in het leuke kleine dorpje Port Fairy.

We verlieten Victoria en reden onze vijfde Australische staat binnen: South Australia. We aten in Mt Gambier een Australische meat pie en boekten ook (na lang wikken en wegen...) de shark cage dive die we maandag zouden gaan doen in Port Lincoln, vet!

Australië – Roadtrip – Adelaide & Adelaide Hills – 20 mei t/m 22 mei 2016

Na een paar uur rijden kwamen we aan in Hahndorf. Dit dorpje is de oudste Duitse nederzetting in Australië en ligt middenin het mooie wijngebied Adelaide Hills. Het zag er super leuk uit; overal zag je leuke kleine stenen huisjes, cafeetjes en winkeltjes en alles was verlicht. We vonden een hele chille camping, waar we ‘s avonds lekker kookten en wijntjes dronken.

We reden terug naar Hahndorf en nu was het tijd voor een wijnproeverij! We reden naar de eerste winery: “The Lane”. Dit wijnhuis lag op een heuvel middenin de uitgestrekte wijnvelden. Een aardige Hongaarse gozer liet ons allerlei witte, rode en zelfs bubbelwijntjes proberen en voor AUD 5,- voelde we de wijntjes al goed hangen!

Op naar de volgende winery: “Nepenthe”. Alweer troffen we een leuke jonge gozer die ons zo’n 15 wijnen liet proeven. We dronken zoveel verschillende druiven; van gruner veltlinger en Riesling tot cabernet, viognier, shiraz en pinot noir. We kochten wat wijn en besloten maar niet naar nog een wijnhuis te gaan...

We liepen nog een rondje door het leuke dorpje en BBQ’den ‘s avonds op de camping.

Australië – Roadtrip – Port Lincoln – 22 mei t/m 24 mei 2016

Vandaag stond er weer een lange rijdag op de planning. De wegen werden al snel leger en het landschap werd veel weidser en droger; toch nog een beetje de outback in! Af en toe denderde er een ‘RV’ of een road train langs, maar verder was er heel weinig te zien.

We maakten korte stops in Snowtown (bekend van een Australische seriemoordenaar, gezellig!), Port Augusta en Whyalla.

En toen belandden we in: Arno Bay! Daar moesten we natuurlijk wel even doorheen rijden.

Begin van de avond kwamen we gelukkig nog binnen op een camping (alles sluit hier om 17:00 uur) waar we onze tentjes opzetten tussen de rondrennende konijnen. Na het eten doken we ons tentje in, want we moesten morgen vroeg op voor ons haaienavontuur!

Early rise, maar vandaag zouden we dan eindelijk echt (hopelijk) oog in oog komen met de killers van de oceaan! We vertrokken om 06:30 uur met de boot. We zagen een hele mooie zonsopgang en na best wel een heftig bootritje (de halve boot was ziek) van 3 uur kwamen we aan bij Neptune Islands.

We lagen daar tussen twee kleine rotsachtige eilanden waar hele groepen zeeleeuwen op lagen en waar de golven hoog opsloegen tegen de rotsen.

We kregen een briefing en daarna werden de kooi en duikapparatuur in orde gemaakt en de kooi werd het water in gehesen.

Het eerste stuk aas werd in het water gegooid en binnen 2 minuten was het raak. Holy shit wat zijn deze beesten groot! Er verschenen steeds meer witte haaien (van wel 5 meter lang!) en ze bleven rond de boot cirkelen. De mannen van de crew gooiden stukken tonijn en kommen bloed in het water om ze te lokken en af en toe kwamen de haaien boven water om het aas te grijpen. Die bekken zijn echt enorm!

Eindelijk was het zo ver en mochten wij ons in een wetsuit hijsen en 45 minuten de kooi in. Op ooghoogte is er een heel stuk van de kooi open, zodat je alles goed kunt zien. We ademden via een regulator en waren blij dat we in dit koude water een 7mm wetsuit aan hadden. Binnen no time was het raak en kwam de eerste great white langs zwemmen! We zagen er wel 5 en ze kwamen zo dichtbij! Die zwarte ogen, die enorme bek en dat gigantische lijf vol littekens. Er kwamen steeds meer witte haaien tevoorschijn en ze cirkelden om onze kooi heen. Ze bleven op het aas afkomen en kwamen super dichtbij onze kooi.

De organisatie Calypso Star is zeer professioneel en we hebben de hele dag volle bak genoten van deze brute beesten!

We zagen vandaag uiteindelijk 8 verschillende witte haaien en met een big smile keerden we einde dag terug in Port Lincoln.

Terug op de camping genoten we van de schitterende heldere volle maan. Wat een briljante dag!

Australië – Roadtrip – Terug naar Melbourne – 24 mei t/m 25 mei 2016

In twee dagen zouden we vanuit Port Lincoln terugrijden naar Melbourne, dus we moesten vandaag in ieder geval een stuk voorbij Adelaide zien te komen. We stopten ergens langs de weg voor lunch en reden verder in een stuk door dwars door het uitgestorven landschap. Onderweg kwamen we nog een groep kamelen tegen!

Om 17:30 uur was het alweer pikkedonker en we vonden een beetje een weirde camping in het plaatsje Tailem Bend. We zetten onze tentjes voor de laatste keer op en brachten onze laatste avond door in de camping kitchen (oude wagon...).

Australië – Melbourne – 25 mei t/m 2 juni 2016

De dagen erna brachten we veel tijd door in de mooie State Library of Victoria in het CBD van Melbourne. We zochten allerlei dingetjes uit voor de komende weken, boekten tickets en zochten onze fotootjes en video's uit. Deze bibliotheek heeft een hele mooie grote dome en verschillende galerijen. 's Avonds kookten we lekker thuis en schoof Mel na haar werk gezellig aan voor een glas rood.

Op zaterdagavond gingen we met Mark en zijn maatje Pascal naar de footy game Richmond Tigers tegen Essendon Bombers. Levi en Mourad haakten ook aan en met z'n zessen vonden we een plekkie boven voor het gigantische MCG stadion waar 100.000 man in past. Na een korte aboriginal performance kon de wedstrijd beginnen. Het was een spannende wedstrijd en uiteindelijk trok Richmond aan het langste eind. We dronken nog gezellig een biertje in het leuke Bridge Hotel, gezellig avondje!

Op zondagmiddag kletsten we via de skype gezellig bij met familie en vrienden. We belden ook met onze Amerikaanse vrienden Jes & Syd, zo leuk om ze weer te spreken!

We trapten de nieuwe week af met een bezoek aan een arts, aangezien Arno al weken keelellende had. Hopelijk zou de medicatie snel aanslaan. We doken weer de bieb in en kookten 's avonds lekker thuis. De volgende dag versierden we het huis voor de jarige Mel, 34! We brachten wat spulletjes naar Mark en bleven daar even plakken, zodat de mannen de NBA halve finale konden kijken. We pakten weer trammetje 72 naar het CBD en liepen door het zonnetje over Swanston Street.

's Avonds vierden we thuis Mel haar verjaardag met de wijn die we hadden gekocht in Adelaide Hills en een kaasplank.

De volgende dag was alweer onze laatste dag in Melbourne en onze laatste dag in Australië! We spraken af met Mark in het CBD en doken 's middags even de vette mall Melbourne Central in.

Arno dronk een pilsie (3 jugs...) met Mark en Lot dook met Mel, die inmiddels was aangehaakt, een wijnbarretje in. We pakten  daarna de tram naar de basketbalwedstrijd van Levi. Dit bleek helemaal aan de andere kant van de stad te zijn en toen we er eindelijk waren konden we nog 5 minuten van de wedstrijd zien, oeps.

Met de supportgroep aten we dumplings in het CBD en we sloten de avond af met een biertje in het super leuke tentje Section 8. We namen afscheid van iedereen en namen voor de laatste keer het bijna vertrouwde trammetje naar huis. Thuis namen we afscheid van onze host Mel, super fijn dat we bij haar mochten bivakkeren!

Om 03:00 uur ging de wekker en niet veel later vertrokken we naar de airport. Het verliep allemaal niet echt soepel; we mochten niet inchecken voor onze vlucht naar Auckland, omdat we ons Amerikaanse visum nog niet hadden. We hadden hier immers in Auckland een afspraak voor staan... Uiteindelijk hadden we alles voor elkaar en stapten we nog net op tijd de Airbus 380 in. Bye bye Australië!