Paraguay - 11 mei t/m 15 mei 2017

Paraguay – Asuncion – 11 mei t/m 13 mei 2017

Na een prima vlucht waren we weer in de tropen en dat voelden we! We vertrokken met een gammele en propvolle bus naar het oude centrum, maar we vonden het heerlijk om weer een beetje in back to basic Zuid-Amerika te zijn. Wel begonnen alle valuta ons een beetje te duizelen en deze Paraguayaanse loempia’s (guarani) zijn geen feest; 5.500 guarani in 1 euro!

In ons hostel Panambi werden we warm onthaald door de eigenaar Marcos. Hij gaf ons direct een privé tour door de stad, best wel exceptioneel! We hadden een hele leuke kamer in een oud sfeervol huis met hoge plafonds.

In Lido Bar, een fenomeen in Asuncion, aten we lekkere kip met een Heineken biertje. Het viel ons meteen op dat veel mensen hier Guarani, de plaatselijke taal, spreken en we verstonden er niets van! In grote delen van het land wordt deze taal gesproken. Door het Guarani hebben de mensen ook weer een heel ander Spaans accent met een gekke “r”.

Met hulp van Marcos regelden we voor zaterdag bustickets naar Encarnacion, gelegen in het zuidoosten van Paraguay. In deze regio bevinden zich de beroemdste jezuïeten missionaris nederzettingen van Zuid-Amerika. Langs de “Ruta Jesuitica” kun je deze 18e eeuwse nederzettingen bezoeken.

De rest van de middag struinden we wat door Asuncion. We liepen het hele oude centrum door. Over Plaza de los Heroes en langs het Panteon de los Heroes. Dit laatste gebouw is misschien wel het bekendste van Asuncion, maar staat nu helemaal in de steigers. Het pleintje staat vol bomen en is populair onder de locals.

Bij Lido Bar aten we binnen aan de bar een soort lekkere kroket! Deze tent zit ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat stampensvol, echt een topplek! En alleen maar locals. Sowieso hebben we in Asuncion geen toerist gezien.

De Paraguayaanse vlag is bijna gelijk aan de Nederlandse vlag en we zagen overal om ons heen rood-wit-blauwe vlaggen hangen! We kwamen erachter dat gedurende de hele maand mei de Paraguayaanse onafhankelijkheid wordt gevierd en daarom hing de hele stad vol vlaggen. Feels like home… sort of ;).

We liepen via de drukke straat Palma, waar het stikt van de kraampjes, door naar Casa de la Independencia. In dit gebouw uit 1811 werden de plannen voor het bereiken van onafhankelijkheid beraamd.

We liepen via Plaza de Armas met daaraan het Cabildo waar tot 2004 het nationale congres zetelde.

Daarna gingen we door naar Palacio de los Lopez. De architect kreeg de opdracht om een paleis te bouwen naar het paleis van Versailles, het witte huis en het paleis van Westminster. Klinkt als een goed plan…

We wandelden nog wat rond, zagen heel veel Paraguayaanse vlaggen en het enorme contrast tussen behoorlijk vervallen en goed opgeknapte gebouwen.

We liepen terug via Plaza Uruguaya en spiekten even naar binnen in het eerste treinstation van heel Zuid-Amerika (nu een museum).

’s Avonds zaten we weer bij Lido Bar en dit keer kozen we voor een milanesa, een soort lokale enorme schnitzel en die smaakte goed! We vonden Asuncion echt verrassend leuk en waren blij dat we deze kant op waren gegaan.

Paraguay – La Ruta Jesuitica – 13 mei t/m 14 mei 2017

Tijdens onze busrit van Asunction naar Encarnacion brak er noodweer los. In Encarnacion klaarde het gelukkig een beetje op en stapten wij over op een kippenbus naar Trinidad. Na een warm onthaal door de gastvrouw in onze posada (een soort homestay) gingen we alweer snel door om de 'lichtshow' te zien in “La Santisima Trinidad del Parana”. Het was al donker en toen we ons meldden bij de ingang was er verder niemand. Uiteindelijk kwam er nog een Paraguayaanse familie opdagen en met z’n vieren liepen we in het donker het terrein op. We hadden geen idee wat we hier aan zouden treffen, maar werden positief verrast. Onze gids Javier vertelde over de historie van deze plek. In het Paraguayaans-Spaans, dus wij kregen helaas niet alles mee. Onder de sterrenhemel werden we meegenomen naar de ruïnes, terwijl Guarani muziek begon te spelen en de lichtjes een voor een aan gingen. Het was een prachtig en bijzonder gezicht.

Deze nederzetting dateert uit 1706, is Unesco Werelderfgoed en is de meest complete en best bewaarde van de 30 nederzettingen die je vindt in Paraguay, Argentinië en Brazilië.

We liepen over het hele terrein en kwamen terecht in de ruïnes van de kerk. We zagen de volle maan opkomen en waren echt een beetje betoverd door deze plek. Op een van de muren van de kerk werden allerlei beelden geprojecteerd.

Na de kerk liepen we nog langs de klokkentoren en de ruïnes van een tweede kleinere kerk. Na deze verrassende tour liepen we door de kou snel naar huis. We aten nog een broodje met de gastvrouw; een lief eenzaam vrouwtje dat graag haar verhalen kwijt wilde.

Na een heerlijk ontbijtje liepen we de deur uit. Het was grauw en regenachtig. We pakten een taxi naar het plaatsje Jezus, waar we afgezet werden bij “Jesus de Tavarangüe”. Deze jezuïeten nederzetting is minder groot dan die in Trinidad, maar zeker ook indrukwekkend.

Van de omringende gebouwen (huizen, scholen, klooster etc.) is niet veel meer over, maar in het midden van het terrein vind je de mooie en goed bewaard gebleven ruïne van de kerk.

We liepen een tijdje rond (in de regen) en namen nog een snel kijkje in het museum.

Met de taxi vertrokken we weer naar Trinidad, waar we met daglicht nog een keer de ruïnes wilden bekijken. Met daglicht zagen we beter hoe groot het complex is en je kon je hier goed voorstellen hoe het er hier uit heeft gezien totdat de jezuïeten in 1767 verdreven werden.

We liepen hetzelfde rondje als gisteren. In de kerk zagen we overal de bas-reliëfs met muziekspelende engelen en andere beelden en reliëfs die bewaard waren gebleven.

We bezochten nog snel de klokkentoren, de tweede kerk en de overige ruïnes.

Terug in onze posada namen we na een laatste koffietje afscheid van onze gastvrouw en we vertrokken naar de bushalte. Een behoorlijk oude gammele bus stopte voor onze neus.

Paraguay – Ciudad del Este & Itaipu – 14 mei t/m 15 mei 2017

Na een helse busrit van 5 uur kwamen we aan in Ciudad del Este, een gat waar je zo snel mogelijk weer weg wilt. We doken snel ons bed in, want morgenochtend gaan we vroeg op pad.

Om 8:00 uur sharp stonden wij voor de ingang van “Itaipu Binacional”, de grootste hydro-elektrische dam ter wereld en degene die by far de meeste elektriciteit opwekt. Het is een  samenwerkingsproject tussen Paraguay en  Brazilië. 

Om een idee te krijgen van de omvang; 15% van alle benodigde elektriciteit in Brazilië komt hiervandaan en 75% van die van Paraguay!

Slechts 1 turbine van de dam levert in 24 uur genoeg energie om heel Parijs 5 maanden lang van energie te voorzien en de dam heeft 20 turbines!

De omvang is ook enorm; kilometers lang en op het hoogste punt meer dan 200 meter hoog.

We reden met een bus op en rond de dam en konden vanaf een uitkijkpunt ook wat fotootjes maken. We waren erg onder de indruk van dit gigantische project.

Terug in het visitor center keken we nog wat rond en besloten toen de bus terug te pakken.

We haalden onze tassen op in het hotel en vertrokken naar de Friendship Bridge, de brug over de Rio Parana en tevens de grens tussen Paraguay en Brazilië. Deze landen hebben afgesproken dat je in een straal van 30 km rondom de Friendship Bridge zonder stempel heen en weer kunt reizen en hier wordt dankbaar gebruik van gemaakt. Paraguay is een shopwalhalla voor de Brazilianen, met name voor elektronica.

Wij staken de Rio Parana over, haalden onze stempel en waren aangekomen in het laatste nieuwe land van onze reis!