Turkmenistan - Ashgabat - 21 juli t/m 22 juli 2015
Op weg naar de grens van Turkmenistan besloten we de auto nog even te wassen met wat water uit de rivier. In Turkmenistan is het verboden rond te rijden met een vieze auto, geen grap!
 |  |
Turkmenistan is een bizar land, met name de hoofdstad Ashgabat. Voormalig dictator Niyazov (Turkmenbashi) investeerde miljarden aan olie- en gasgeld in deze stad. Resultaat: een opeenhoping van lelijke kitsche marmeren gebouwen, bizarre monumenten, gouden beelden en honderden fonteinen. |  |
  |   |
En we reden over compleet verlaten brede straten met gouden verkeerslichten en langs lege pleinen. Wel zie je overal politieagenten die je vertellen dat je nergens foto's van mag maken in de stad. Oftewel, allemaal illegale fotootjes op ons blog!
 |  |
 |  |
Hoogtepunt is een gouden standbeeld van Turkmenbashi zelf dat meedraait met de zon. Ook vernoemde hij de maanden van het jaar en de dagen van de week naar zijn familieleden. Oh ja, en luisteren naar muziek in de auto is ook verboden… Bizar!
Onderweg terug naar het hotel reden we nog langs het presidentieel paleis. We schoten stiekem snel een fotootje door het raam. In het gebied rond dit paleis is het helemaal ten strengste verboden te fotograferen.
 |  |
 |  |
We wandelden wat door de stad en over de markt. En ineens waren we tussen de mensen. Ze bestaan dus wel, Turkmenen! De Turkmeense vrouwen zijn heel mooi gekleed in felgekleurde jurken met mooie hoofdbanden.
 |  |
 |   |
We zagen ook een hele trits aan bizarre hotels, waaronder een rip-off van de Burj al Arab.
 |  |
 |  |
Daarnaast een enorm indoor (ja je hoort het goed) reuzenrad, welke te boek staat als het grootste (en naar wij aannemen het enige!) indoor reuzenrad ter wereld. Ook daar was geen mens te bekennen...
 |  |
Turkmenistan - Karakum desert & Darvaza Gas Craters - 22 juli t/m 23 juli 2015
De volgende dag reden we Ashgabat uit en direct de Karakum woestijn in. Bijna heel Turkmenistan bestaat uit woestijn. |  |
 | Onderweg zand, zand, zand en een hoop kamelen. |
Onze thermometer gaf boven de 50 graden aan! De airco van onze wagen had het zwaar. |  |
Als eindstation van vandaag stond een bizar fenomeen in Turkmenistan gepland; de brandende gaskrater van Darvaza. Deze krater bevindt zich middenin de woestijn, zo'n 8 km off road dwars door de zandduinen. Maar voordat we van de weg afgingen kwamen we nog langs twee gaskraters welke niet branden.
 |  |
We voerden de gps coördinaten in en reden van de weg af de zandduinen in. Best wel spannend!
Er doen verschillende theorieën de ronde waarom deze gaskrater in brand is gestoken. De meest gehoorde reden is dat een oorspronkelijke nomadenfamilie was weggezakt in deze gasbubbel. De regering dacht het gevaar voor de toekomst weg te nemen door het gas in brand te steken waardoor het snel zou zijn verdwenen. Dit was een kleine inschattingsfout; de krater brandt na 50 jaar nog volle bak! Bijnaam: ‘the gate to hell’! Aan het eind van de middag arriveerden we als enigen bij de krater en zetten onze tent op. We hadden onze tent zo'n 200 meter van de krater gezet, want we hadden gehoord dat te dichtbij geen goed plan is gezien de giftige gassen die vrijkomen.
Toen de zon langzaamaan onder begon te gaan, liepen we richting de krater. En we waren sprakeloos! Dit is echt een bijzonder fenomeen.
 |  |
We liepen terug naar ons kamp en kookten een lekker happie op de coleman. Gelukkig daalde de temperatuur eindelijk een beetje.
Het werd inmiddels steeds donkerder en we liepen met hoofdlampen op weer naar de krater. De 'gate to hell' zag er nu nog veel vetter uit! En er kwam een enorme hitte vandaan.
 |  |
We konden geen genoeg krijgen van dit spektakel en liepen meerdere rondjes om de krater heen. Het geluid van het vuur en de gasontploffingen was angstaanjagend!
We doken onze tent in op deze verlaten plek en zetten ons wekkertje heel vroeg. We moesten natuurlijk met de zonsopgang weer aan de rand van de krater staan. En we werden beloond!
Er kwamen zoveel kleuren tevoorschijn en daar was nu ook weer de zon!
 |  |
Turkmenistan - Darvaza Gas Craters naar grens Oezbekistan - 23 juli t/m 24 juli 2015
Het was tijd om de boel in te pakken en we scheurden weer door de woestijn terug naar het asfalt.
  |  |
We reden zo'n 300 km dwars door de woestijn richting het noordoosten van Turkmenistan. Onderweg passeerde een (niet regelmatig rijdende) trein over het parallel aan de weg lopende spoor. We hadden gepland om wederom te gaan kamperen, maar dit bleek nergens mogelijk. We moesten dus een hotelletje vinden in de lelijke grensstad Dashoguz. Uiteindelijk vonden we een bizar hotelletje (wij denken een voormalig bordeel) met balzalen van kamers, super slechte bedden, een jacuzzi en stoomdouche uit het Sovjet tijdperk. Is alles in Turkmenistan bizar? Jep…
RSS Feed
