Peru - Deel II - 29 oktober t/m 6 november 2016

Peru – Cuzco & Sacred Valley – 29 oktober t/m 5 november 2016

Na een bergachtige rit zagen we ineens Cuzco opdoemen, prachtig gelegen in een dal. We kwamen aan bij het gezellige Piuray hostel en sjouwden al onze spullen omhoog (dat viel niet mee op 3.400 meter hoogte!). We liepen een rondje door het oude centrum en zagen het prachtige centrale plein. En er was een of ander festival gaande met overal optochten.

Nog 1 dagje en dan kwam Rita ons vergezellen! We startten de dag met een heerlijk ontbijtje op het terras met uitzicht over heel Cuzco. We bleven in het hotel en ‘s middags was het noodweer; stortregen, bliksem en angstaanjagende donder. Prima regeldagje dus!

We stonden op de airport en daar was ze dan: Rita kwam volbepakt aanlopen! We lieten onze gouden wagen zien en vertrokken, na een pitstop bij een garage, naar het hotel. Alle spulletjes werden uitgepakt en de zakken drop, stroopwafels en pot Calve pindakaas werden met open armen ontvangen!

De volgende dag vertrokken we naar the Sacred Valley. We maakten een stop bij een klein marktje met  mooie spulletjes en versierde lama’s. De dames lieten ons vol trots wit uitgeslagen cavia’s zien (de zogenoemde ‘cuy’) die klaar waren voor de BBQ. Getver...

We bezochten nog een marktje waar we een prachtig uitzicht hadden op de vallei en op Inca ruines en terrassen.

Rond lunch kwamen we aan in Ollantaytambo. Dit dorpje is bekend om haar Inca ruines, die middenin de stad liggen, en om de trein die meerdere keren per dag ladingen toeristen naar Aguas Calientes brengt (ook wel ‘Machu Picchu Pueblo’ genoemd). We liepen wat rond in dit leuke dorpjes en bekeken de ruines.

Einde middag stapten ook wij op de trein en een kleine 2 uur later reden we Aguas Calientes binnen. We regelden een busticket voor Rita (wij zouden omhoog lopen) en probeerden wat uurtjes slaap te pakken voor ons grote Machu Picchu avontuur!

De wekker ging om 03:00 uur na een dramatische nacht vol stortregen en storm, precies nu wij naar Machu Picchu vertrekken. Rita wachtte op de eerste bus en wij liepen omhoog. Het weer was slecht. Er hing een dichte mist en af en toe viel er nog steeds wat regen. We ontmoetten Rita bij de ingang en om 06:00 uur liepen we als eersten het complex binnen. Ondanks de mist was het zo'n indrukwekkend gezicht!

Om 07:00 startten we onze ‘La Montaña’ hike omhoog, een klim van ruim 650 meter. Hoe hoger we kwamen, hoe meer het weer opklaarde. Het uitzicht werd steeds mooier!

Vlak voor de top vond Rita een lekker plekkie om te blijven zitten, ze had genoeg geklommen. Wij liepen samen het laatste stukje naar de top en genoten op 3.061 meter van het prachtige 360 graden uitzicht.

We liepen terug naar Rita en aten met z’n drieën een broodje met een heel mooi uitzicht van boven op Machu Picchu. De locatie die de Inca's voor deze stad hadden gevonden is gewoon zo ongelofelijk bijzonder!

Na een lange afdaling belandden we weer in Machu Picchu pueblo. Het was een behoorlijk pittige klim geweest en Rita was kapot, even rustig aan doen dus.

Weer beneden aangekomen ging het even echt niet zo goed met mam. Ze ging van haar stokkie en kreeg zuurstof van de Machu Picchu dokter! Toen het wat beter ging maakten we nog wat fotootjes bij de stad en toen ging mam even chillen bij de dokterspost.

Wij wandelden nog wat door de ruines van Machu Picchu en het was allemaal prachtig; er is zoveel in goede staat bewaard gebleven.

We liepen tussen de huisjes en over de terrassen en kwamen onderweg nog wat lama’s tegen!

We vertrokken weer naar Aguas Calientes; Rita met de bus, wij lopend/rennend. We stapten op de trein naar Ollantaytambo en kwamen aan bij het fijne hotel waar we al eerder onze auto hadden geparkeerd. En na een lekker visje te hebben gegeten voor de open haard in het dorp en een heerlijke warme douche vielen we alle drie als een blok in slaap.

Na een laatste blik op de Inca Ruines van Ollantaytambo verlieten we dit mooie dorpje. We reden dwars door de Sacred Valley, langs ruines en talloze Inca terrassen terug naar Urubamba en reden dit keer door Pisac.

Pisac is echt een leuk plaatsje; leuke smalle straatjes, een leuke markt op het centrale plein en overal zagen we vrouwen in traditionele kleding.

Na een lekkere empanada en het shoppen van de nodige souvenirs was het tijd om de Sacred Valley te verlaten.

We maakten nog een stop bij de lama farm Awana Kancha. Hier waren bijna alle soorten lama’s en alpaca’s aanwezig; van een soort poedelachtige alpaca’s tot lama’s met lange dreads.

Terug in Cuzco brachten wij de volgende ochtend de auto naar de garage om een extra batterij in te laten bouwen en nog wat kleine checks te laten doen. Rita wilde even rustig aan doen en wij vertrokken einde middag met z’n tweeën naar het oude centrum.

We belandden in het super leuke artisan wijkje San Blas en liepen via steile straatjes omhoog naar het centrale plein, waar live muziek werd gespeeld en een marktje aan de gang was. Het was een gezellige boel hier!

De volgende dag was het tijd om Cuzco te verlaten. We spendeerden nog een ochtend bij onze grote vriend Nilo in de garage en namen daarna afscheid van Piuray en Cuzco. Op naar Puno, onze laatste bestemming in Peru!

Peru – Puno – 5 november t/m 6 november 2016

Good morning lake Titicaca! We gooiden de gordijnen open en zagen eindelijk dit langverwachte beroemde meer zich voor ons uitstrekken. Puno staat bekend als de folklore capital van Peru. We wandelden langs het meer en over een marktje waar uiteraard weer de nodige souveniertjes werden gekocht.

Daarna wandelden we over het centrale plein, maar daar was niet zoveel leven te bekennen.

Onderweg terug naar het hotel stopten we bij het meer, want we hadden hier een hele groep knalroze flamingo’s gespot! Een apart gezicht zo aan de rand van de stad.

Terug gekomen in het hotel begrepen we dat de grens met Bolivia al om 17:00 uur zou sluiten, dus ineens hadden we haast! We sprongen de auto in en sjeesden richting de grens. De route was prachtig; overal zagen we grote rietvelden in het meer, kleine dorpjes langs de weg, kuddes lama’s en alpaca’s en uit het niets doemde de bergen van de Cordillera Real aan Boliviaanse zijde op, zo mooi! Daar zouden wij over een aantal dagen gaan klimmen!

Uiteindelijk viel alles mee. De grens zou pas om 19:00 uur sluiten (ohhhhh….) en de grensovergang zou de meest soepele ooit blijken! Welcome to Bolivia, land nummer 38 op onze trip!