Pakistan - Deel III - 4 oktober t/m 11 oktober 2015

Pakistan - Skardu - 4 oktober t/m 7 oktober 2015

De volgende dagen hebben we nog wat rondgehangen in het gezellige Skardu en zijn we o.a. naar een freestyle polo wedstrijd geweest. Erg cool! Verder deden we nog wat inkopen met Hamid en Hanjoh en hingen we nog wat rond in dit leuke stadje. De dag erna zouden we Skardu verlaten richting Islamabad waar we 2 of 3 dagen over zouden doen. Hamid had aangeboden met ons mee te komen naar Islamabad. Hiervoor waren we hem achteraf erg dankbaar, want dit ritje zou geen “walk in the park” blijken.

Pakistan - Deosai plateau & Karakoram Highway - 7 oktober 2015

Voor dag en dauw vertrokken we vanaf het Mashabrum hotel richting Deosai plateau, na het Tibetaans plateau het hoogste plateau ter wereld gelegen boven de 4.000m. Slechts in de maanden juli en augustus staat het plateau vol met bloemen en de rest van het jaar is het bedekt met sneeuw en zo nu dus ook sneeuw. Aangekomen op het plateau werd de weg meteen heel erg slecht en na een uur hadden we al een lekke band. Ok, dit is heel arelaxed. Geen bereik, geen auto’s, geen mensen. Super slechte wegen boven de 4.000m, geen ideaal scenario voor als we nog een lekker band zouden krijgen, aangezien we niet nog een reserveband hadden.

Het was een prachtige, maar gespannen rit. In een heel klein dorpje gelegen in de vallei na het plateau werd onze lekke band gepropt, uiteraard weer in het bijzijn van het hele dorp.

Vanaf het stadje Astor kregen wij vervolgens politie escorte. Hamid en Lot kropen achterin (Lot op de cooler) en voorin zat een politieman met machinegeweer. Elke 10/15 km moesten we ons bij een nieuw politiestation registreren en kwam er een nieuwe agent in de auto. Zo belandden we weer op de Karakoram Highway. Het werd al donker en het werd ons door de politie sterk afgeraden om in het donker in dit gebied te rijden, dus besloten we te overnachten in Gilgit. Onderweg stopten we bij een plek waar we mooi uitzicht hadden over Nanga Parabat, (‘killer mountain’), de twee na hoogste berg van Pakistan. Erg mooi!

Pakistan - Abbottabad & Karakoram Highway - 8 oktober t/m 9 oktober 2015

In de vroege morgen vertrokken we richting Islamabad. De hele weg van Gilgit naar Islamabad is Taliban terrein en niet veilig. Na ruim een uur meldden we ons bij een politiecheckpunt, vanaf waar we weer met politie escorte zouden rijden. Met een politieagent voorin reden we tot voorbij Chilas. Hierna ging de begeleiding over in mobiele escorte. We moesten een jeep volgen met open achterklep en twee gasten achterin met machinegeweren. Elke 10 a 15 km werd de politiewagen afgewisseld door een nieuwe wagen met nieuwe politieagenten. Vaak reden we hard en met sirenes aan, vooral door de dorpen heen. Andere auto’s werden van de weg gedrukt en wij moesten op hele korte afstand volgen. Een bizarre ervaring en ook best wel intensief. We kwamen erachter dat Islamabad te ver was om bij daglicht te bereiken, dus besloten we te overnachten in Abbottabad. Deze stad wilden we sowieso al bezoeken om te zien waar Osama Bin Laden zich al die tijd heeft verstopt.

De volgende ochtend vroeg werden we weer door de politie opgehaald bij ons hotel. Het was eigenlijk verboden om naar de plek waar het huis van Osama had gestaan te gaan, maar de politie was zo aardig een uitzondering te maken. We mochten er kort heen om even rond te kijken en wat foto’s te maken. We wisten al dat het huis was gesloopt, maar de fundamenten waren er en we herkenden de plek van tv en internet. We maakten wat foto’s en werden toen vriendelijk verzocht weer snel de auto in te stappen. “Bad people here” werd ons verteld. Echt bizar om op deze plek te zijn. Toen vertrokken richting Islamabad. 

Pakistan - Islamabad & Lahore - 9 oktober t/m 11 oktober 2015

Zo’n 50 km voor Islamabad verlieten we de Karakoram Highway en hield de politie escorte op. Aangekomen in Islamabad bleek dit een uitgestrekte stad. De stad is ook pas zo’n 40 jaar oud.

We checkten in in een  hotel en aten die avond ons laatste maaltje met Hamid. De ochtend erna namen we na het ontbijt afscheid van Hamid en vertrokken richting Lahore. Best wel bizar, nadat we hebben bijna een maand elke dag met hem doorgebracht.

We waren gewaarschuwd voor het verkeer in Lahore en niet ten onrechte. Wat een chaos! We zijn meteen doorgereden naar de Wagah border om daar de befaamde Wagah ceremonie te zien. Speciaal voor deze ceremonie, die dagelijks plaatsvindt vlak voor zonsondergang, zijn aan Indiase en Pakistaanse zijde tribunes gebouwd voor de toeschouwers. Als buitenlander zit je vooraan op de ‘VIP’ seats, terwijl de Pakistanen op een hogere tribune zitten, mannen aan de ene kant en vrouwen aan de andere kant. Toen de ceremonie startte was het aan beide kanten helemaal volgestroomd. Er werd keiharde Pakistaanse muziek gedraaid en het publiek werd met trommels opgezweept terwijl Pakistaanse liederen luidkeels werden gezongen. Militairen met grote hanentooien paradeerden agressief heen en weer aan beide kanten. De hekken werden geopend en de Indiase kant van de grens en de ceremonie daar werden zichtbaar. De militairen toonden elkaar hun spierballen, maar tussendoor werden ook de handen geschud. Uiteindelijk werden de vlaggen simultaan gestreken en na 30 minuten gingen de hekken weer dicht!

De ochtend erop vertrokken we opnieuw vanuit Lahore naar de Wagah border. Dit werd onze allerlaatste grensovergang met de auto, en een bijzondere! We namen afscheid van Pakistan, waar we echt een hele mooie en bijzondere tijd hebben gehad!