Oezbekistan - 24 juli t/m 31 juli 2015

Oezbekistan - Khiva - 24 juli t/m 25 juli 2015

Om 9 uur ’s ochtends kwamen wij aan bij de Turkmeense grenspost. We hadden minimaal de hele ochtend gereserveerd voor de grensovergang, maar alles viel enorm mee! Zowel de Turkmeense als de Oezbeekse grensovergang liep gesmeerd en eigenlijk was iedereen best aardig.

Al bladerend in de enorm grote handgeschreven logboeken wisten ze zelfs in een mum van tijd te vermelden dat ene Mirian Keuning een tijdje geleden met dezelfde auto deze grens was overgestoken! Binnen 2,5 uur reden we Oezbekistan binnen en alles zag er meteen heel anders uit: de huizen, de mensen en de wegen (nog slechter dan in Turkmenistan). We hadden meteen een goed gevoel bij Oezbekistan en de Oezbeken. Onze eerste stop in dit land was Khiva; een historisch beroemde stad aan de Zijderoute.

Ons guesthouse in de binnenstad, Xiva Atabek, was heel leuk en werd gerund door een hele vriendelijke familie. In het guesthouse konden we geld wisselen en kwamen we erachter dat 1.000 som (30 eurocent) de hoogste bankbiljetten zijn. Na het wisselen van EUR 100,- liepen we dus met een enorme zak geld de deur uit. We slenterden door de oude historische binnenstad die volledig ommuurd en in zeer goede staat behouden gebleven is. Het is één groot openluchtmuseum. In elk straatje is wel wat moois te zien: madrassa's (islamitische scholen), minaretten, mausolea en moskeeën.

We bereikten de rand van de stad, liepen door een van de toegangspoorten en zagen de enorme stadsmuur lopen.

Heel mooi vonden we de Kalta Minor minaret, een onafgebouwde minaret met veel verschillende blauw- en groenkleurige tegels. Het verhaal gaat dat het doel van deze minaret was om vanaf de top de stad Bukhara te kunnen zien. Na de dood van de opdrachtgever is de bouw echter gestaakt. Resultaat: een brede stompvormige kleurrijke toren.

We bezochten hierna de Kuhna Ark, de residentie (welke tevens als fort fungeerde) van de toenmalige (12de eeuw) heersers. Heel mooi zijn de originele houten zuilen en de oneindige mozaïeken.

Vanaf de uitkijktoren van de Kuhna Ark hadden we een heel mooi uitzicht over Khiva. Het licht was prachtig en versterkte het  contrast tussen de zandkleurige gebouwen en de blauwe en groene mozaïeken. Wat is het hier mooi!

We liepen nog wat rond door de Kuhna Ark en zagen weer de typische houten zuilen.

Hierna belandden we aan bij de Juma moskee. De groene en blauwe domes zijn overweldigend. Wat een kleurenexplosie!

We liepen over de aangrenzende begraafplaats en bewonderden de Islom-Huja minaret.

's Avonds kookten we een lekker happie met de gezellige familie van het guesthouse.

Aan het ontbijt ontmoetten we de Britten Ewan en Collin die in een oude bestelbus onderweg waren naar Mongolië. We besloten de ochtend samen nog even door Khiva te lopen. Be bezochten de Ark of Khiva, de voormalige zetel van de regerende Khan.

We bezochten ook het aangrenzende museum met een collectie van hele gekke surrealistische Dali-achtige schilderijen.

Na het museum slenterden we met onze nieuwe Britse vrienden nog wat door het centrum in het zonnetje. We zagen nog eenmaal de Kalta Minor minaret en de Jame moskee met de omliggende graven.

We namen afscheid van onze lieve hosts en deze mooie stad en gingen samen met onze Britse vrienden op pad richting Bukhara.

Oezbekistan - Bukhara - 25 juli t/m 27 juli 2015

Onze Britse vrienden kregen vrijwel direct een lekke band onderweg naar Bukhara. Maar dit was snel gefixed en we bereikten aan het einde van de middag al deze tweede beroemde stad aan de Zijderoute.

In Bukhara checkten we in in een heel leuk hotelletje, gerund door een lieve familie, welke ons was aangeraden door de lui van het guesthouse in Khiva. Een goede tip! Na een snelle douche zijn we een gezellige hap ‘plov’ (het nationale rijstgerecht van Oezbekistan) gaan eten met onze Engelse vrienden. Na biertjes drinken tot sluitingstijd van het restaurant besloten we hun meegenomen whisky’s ook nog maar even uit te proberen op hun hotelkamer. Resultaat: een gezellige lamme avond tot in de vroege uurtjes. Gevolg de volgende ochtend: “moeten we echt iets van Bukhara zien?” Na een heel apart ontbijt (spaghetti zonder saus, knakworst, aardappel, rijst, tomaat, komkommer, ei, koekjes en iets met bladerdeeg…?) en wat paracetamolletjes dan toch op stap gegaan. En gelukkig maar, want ook Bukhara (net als Khiva) vonden we een hele leuke en vooral mooie stad. ​

We trapten af bij de Nadir Divan-Beghi madrassa aan het Lyab-i Khauz plein en waren meteen weer in extase over de pracht van deze islamitische bouwwerken. En het zou alleen maar beter worden!

Daarna bezochten we de Magokiattari moskee, de oudste (9de eeuw na Chr.) moskee van Centraal-Azië. Deze moskee is gebouwd op de plek waar voorheen een boeddhistische tempel en daarvoor een zoroastrisch heiligdom stond. Binnen konden we onder de vloer gluren en zagen we daar overblijfselen van deze historie.

We liepen verder door de hitte en passeerden weer twee prachtige madrassa's.

We liepen over een van de vele markten die Bukhara rijk is. Al deze marktjes zijn te herkennen aan de typische kleine koepeltjes. We kochten er mooi servies voor thuis.

Nu was het tijd voor het hoogtepunt van de stad: het plein met daaraan de Kalon moskee, de Mir-i-Arab madrassa en de Kalon minaret. Stuk voor stuk juweeltjes. Eerst namen we een kijkje in de moskee met prachtige blauwe koepel en dito mozaïeken en daarna gingen we de minaret eens van wat dichterbij bekijken. Deze 47 meter hoge toren (waarbij zelfs door de 10 meter diepe fundering aan aardbevingpreventie werd gedacht!) is gebouwd in 1127 na Chr. Genghis Kahn was er zo van onder de indruk dat hij zijn leger beviel het onaangeroerd te laten.

Maar nog het meest waren wij onder de indruk van de Mir-i-Arab madrassa. De foto spreekt voor zich.

We liepen door de leuke kleine straatjes van de stad en zagen leuke (tapijt)winkeltjes. 

Toen we omkeken hadden we weer een supermooi uitzicht op de landmarks die we net bezochten.

We liepen verder langs het imposante 5de eeuwse Ark fort en de Bolo-Houz moskee met haar prachtige houten pilaren.

We wandelden verder door parkjes en kwamen aan bij het 10de eeuwse Ismail Samani mausoleum; een klein statig mausoleum waar wij beiden erg van onder de indruk waren.

Na een burgertje bij de lokale Mac Donalds liepen we door alle leuke straatjes terug naar ons hotel. 

Vanuit pakten we een taxi naar onze laatste stop: de beroemde Char Minar, 'vier torens' in het Perzisch. Dit voormalige voorportaal van een niet langer bestaande madrassa is uniek in zijn soort en bevindt zich op een klein pleintje midden in een woonwijk. Dit bouwwerk (kleiner dan verwacht) siert de voorkant van de Lonely Planet van Centraal-Azië.

Oezbekistan - Samarkand - 27 juli t/m 29 juli 2015

Vandaag stond Samarkand op de planning, misschien wel de meest beroemde stad van de Zijderoute en volgens vele het hoogtepunt van Oezbekistan. Onderweg naar Samarkand kwamen wij onze Oekraïense vrienden Orest en Taraz tegen op de fiets, die we de dag erna in ons hotel in Samarkand weer zouden zien! Het hotel in Samarkand bevond zich in de voortuin van het Registan, het enorme plein in het historische hart van Samarkand. Het plein wordt omringd door drie schitterende madrassa's gebouwd tussen de 13e en 17e eeuw.

Onze B&B was een beetje krakkemikkig, maar zat wel vol gezellige mensen: de fietsende Britten Jo en Paul, Serweryn de fietsende Pool, de Britse motorrijder Kim, Taras en Orest en alweer onze Japanse vrienden.

In de ochtend gingen we op pad en, mijn god, wat was het alweer heet! We liepen richting het mausoleum van Timur, de Gur-e Emir. Timur, de grote veroveraar van de 14de eeuw die een enorm rijk vestigde op de fundamenten van het Mongoolse rijk van west tot oost Azië. Evenals zijn Mongoolse voorganger stond Timur bekend als een wrede barbaar, maar in Oezbekistan is het een held. In tegenstelling tot de omliggende gebieden, bloeide Oezbekistan als nooit tevoren onder zijn bewind.

Binnenin het mausoleum vind je de graven van de leermeester van Timur, een aantal van Timur's zonen en kleinzonen en in het midden uiteraard dat van hemzelf.

Na ons bezoek aan Timur wandelden we naar het Registan. We mochten niet direct het complex betreden omdat er op het plein geoefend werd voor een groot nationaal concert. Toen we eenmaal in het midden van het plein stonden waren we overdonderd. De drie omringende madrassa's en moskee zien er geweldig uit. En wat was het mooi weer! Deze bouwwerken waren niet altijd in topconditie. In een van de madrassa's hingen oude foto's waarop te zien was hoe vervallen het Registan complex er nog uitzag rond het jaar 1900 en hoe mooi het uiteindelijk gerestaureerd is. We begonnen bij de oudste van de drie islamitische scholen: de Uleg Bek, gebouwd door Timur's kleinzoon.

Tegenover de Uleg Bek ligt de Shir Dor madrassa, hetgeen betekent 'versierd met tijgers'. Binnen de (soennitische) islam zijn menselijke en dierlijke afbeeldingen als decoratie in principe niet toegestaan, dit is Haram. Immers, alleen god kan leven creëren! Hoe het ook zij, wij vonden het prachtig.

Na de tijgers gingen we een kijkje nemen bij de Tilla Kari madrassa en aangrenzende moskee. 'Tilla Kari' betekent 'bedekt met goud' en wanneer je de moskee betreedt weet je waarom!

Na ons bezoek aan het Registan liepen we even terug naar onze B&B om bij te tanken en af te koelen. Nog geen 2 minuten wandelen want onze B&B lag op een steenworp afstand van het complex. Het uitzicht vanaf hier was ook vet.

Na de lunch gingen we op pad richting het Shah-i Zinda mausoleum complex, gelegen op een heuvel aan de rand van het centrum.  Onderweg hierheen kwamen we langs de Bibi-Khanum moskee. Deze gigantische vrijdagmoskee is gebouwd rond het jaar 1400 en is vernoemd naar de vrouw van Timur.

Shah-i Zinda is waarschijnlijk de beroemdste begraafplaats in Centraal-Azië. Het complex telt wel 20 prachtige mausolea, een moskee en aangrenzende begraafplaats voor de 'normale' mens.  We wandelden door kleine straatjes en zagen links en rechts overal mausolea, talloze kleine koepeltjes en iwans, allemaal prachtig versierd.

We liepen een aantal keer op en neer door deze zee van blauwe en groene mozaïeken.

Na een lange dag sightseeing in de hitte kwamen we bekaf terug in ons B&B. We besloten met onze vrienden daar biertjes te halen. De hele avond geborreld met z'n allen en tussendoor nog even kebab gehaald. Het was een heel gezellig avondje!

Oezbekistan - Tashkent - 29 juli t/m 31 juli 2015

Voordat we de grens over zouden gaan naar Kazachstan besloten we, mede om de nodige visa zaken te regelen, een 2 daagse pitstop te maken in Tashkent, de hoofdstad van Oezbekistan. Tashkent is een grote en vooral uitgestrekte moderne stad. Vroeger was Tashkent een belangrijke halte op de Zijderoute. Veel van de historische bouwwerken zijn echter vernield tijdens de socialistische revolutie in 1917 en tijdens een grote aardbeving in 1966. Wij hebben van deze stad niet heel veel gezien, omdat we veel te doen hadden. De enige foto die we hier dan ook maakten was een prachtige selfie van Arno: 'man met baard'.