Iran - Shiraz naar Yazd - 14 juli 2015
Vandaag op weg naar Yazd! Na alle verkeerschaos in de grote steden besloot Arno in het kleine slapende dorpje Abarkuh op een kruising de Toyota in de achterkant van een witte Peugeot te rijden met een hoofddoek achter het stuur die nooit wat heeft gezien... Het stoplicht stond toch op groen? Of was het toch rood… Shit! En geen verzekering... |
Binnen een minuut stonden er al ongeveer 40 mensen om ons heen. We vonden iemand die wat Engels sprak en ons wilde helpen. Op het politiebureau slaagden we erin, na lange onderhandelingen, de schade af te kopen. Het was bizar, want de onderhandelingen verliepen tussen enerzijds de eigenaar van de beschadigde auto en de ‘neutrale schade-expert’ en anderzijds ons en de politie die het voor ons opnam! Meest bizarre was dat we, nadat de deal rond was, door de ‘slachtoffers’ werden uitgenodigd om bij hen te komen eten! Die sloegen we deze keer maar even over. Enige schade aan de Toyota was een ietwat verschoven bullbar, die we door dezelfde ‘schade expert’ weer recht hebben laten trekken. Enigszins bekomen van de schrik reden we nog langs de trekpleister van dit plaatsje, de oudste boom van Iran. Een cypres van meer dan 4000 jaar oud. |
Iran - Yazd - 14 juli t/m 16 juli 2015
Na een lekker ontbijtje gingen we vandaag Yazd bekijken. Yazd is, althans volgens Unesco, de oudste permanent bewoonde stad ter wereld. Meer dan 7.000 jaar oud! Het oude centrum bestaat uit talloze kleine straatjes die lopen tussen muren van klei. Eerst bezochten we de Jameh moskee die ongeveer naast ons hotel staat. De moskee ziet er anders uit dan de meeste moskeeën die we tot nu toe zagen. De minaretten (de hoogste van Iran) staan niet naast de entreepoort, maar dicht naast elkaar erachter. Een indrukwekkend gezicht.
De iwans (zo heten de poorten aan alle zijden van de binnenplaats van de moskee) zijn heel mooi versierd met bewerkte tegels.
Ronddwalend door de wirwar van kleine straatjes ontmoetten we de 2 gezellige Zwitsers Simon en Remo. We besloten met z'n vieren de stad verder te verkennen en kwamen in het doolhof van steegjes en pleintjes steeds weer mooie dingen tegen.
We zagen 2 hele aparte houten creaties. Na een rondje googlen kwamen we erachter dat dit zogenaamde Nahkl's, ofwel draagstoelen zijn.
Achter een van de Nahkl's zagen we de prachtig gekleurde dome van het Bogheh-ye Sayyed Roknaddin mausoleum.
Met name erg ‘cool’ in Yazd zijn de badgirs die te zien zijn bij bijna elk gebouw in het oude centrum. Deze torens vangen wind op, sluizen die via een schacht naar beneden via een koud water bassin, door de huizen. De warme lucht wordt via een andere schacht weer naar boven weggeleid. De voorloper van de airco dus, briljant!
En we zagen de prachtige domes van Alexander's Prison en de Tomb of the twelve Imams aan het Zaiee plein.
We dwaalden verder door de stad en zagen o.a. nog de 4 aparte badgirs van Shesh.
Inmiddels is het bloedheet en tijd om even in het hotel te chillen. Einde van de middag gingen we weer op pad met onze Zwitserse vrienden. Ditmaal met de Toyota.
Er zijn nog een aantal leuke dingen te zien net buiten de stad. Onze eerste stop was Bagh-e Dolat Abad, ooit het verblijf van de Perzische regent Karim Khan Zand met de hoogste badgir van Iran (33m).
We reden hierna het centrum uit, want daarbuiten ligt een oud Zoroastrisch complex: ‘the Towers of Silence’. Het Zoroastrisme is een oude Perzische religie die nog steeds door een kleine minderheid in Iran wordt aangehangen. De stichter van het Zoroastrisme is de mythische profeet Zarathustra die leefde rond de 10e eeuw voor Christus. Tot 50 jaar geleden werden de doden hier nog naar de grote ronde ‘forten’ op de heuvels gebracht, waar ze open en bloot gewoon door de gieren en andere beesten werden opgegeten.
We bezochten ook nog de Zoroastrische vuurtempel waar al meer dan 470 jaar een heilig vuur brandt.
Onderweg terug naar de stad maakten we nog een snelle pitstop bij het Amir Chakhmaq Complex, een prachtige grote facade gelegen aan een plein. Nu hebben we echt de hele stad gezien!
Na wat laatste mooie fotootjes van de dag bij zonsondergang was het tijd voor een Russisch malt pilsie in de airco. ’s Avonds aten we weer een heerlijke Indiase curry in het hotel en namen daarna afscheid van onze Zwitserse vrienden.
Iran - Yazd naar Garmeh - 16 juli 2015
Vandaag zouden we dan echt de woestijn induiken. Plan was om de Dasht-e Kavir woestijn in twee dagen te doorkruisen richting Mashad met een overnachting in Garmeh, een kleine oase middenin de woestijn. Onderweg naar Garmeh maakten we een pitstop in Kharanaq, een heel apart 1.000 jaar oud en verlaten spookdorp.
Onderweg zagen we vooral zand, zandstormen en kamelen...
We reden in de buurt van Garmeh ook nog op een kameel, maar vonden dit niet echt leuk. We liepen ook nog een zandduin op om de zonsondergang te zien.
Iran - Garmeh - 16 juli t/m 17 juli 2015
In Garmeh sliepen we in een heel leuk hippie-achtig guesthouse. Onze gastheer Payam (net als Arno geboren op 21 april 1980!) was echt een leuke en een beer van een vent waarmee we de hele avond hebben gekletst. Hij nam ons mee naar zijn net geopende coffeeshop. Die avond aten we het lekkerst van alle plekken in Iran!
Iran - Garmeh naar Mashad - 17 juli 2015
En onderweg zagen we een heleboel kamelen.
Iran - Mashad - 17 juli t/m 21 juli 2015
Einde dag bereikten we Mashad. Ons guesthouse, Vali’s Homestay, was een hele leuke plek waar we veel reizigers hebben ontmoet en heerlijk hebben gegeten! Vali, de eigenaar, was een hele aparte vent. Een praatjesmaker, maar wel een gezellige!
Mashad is de tweede stad van Iran en is met name bekend door de Shrine van Imam Rezah. Dit is een enorm religieus complex en is na Mekka het belangrijkste bedevaartsoord voor moslims. En wij gingen hier natuurlijk een kijkje nemen! De graftombe van Imam Rezah is de heilige topattractie hier, maar je vindt er ook prachtige moskeeën en pleinen vol met biddende mensen op Perzische tapijten. Het was ook superdruk toen wij hier rondlopen, zeker nu de Ramadan net (eindelijk!) was afgelopen.
De eerste burka’s hebben we hier gespot en alle dames droegen een chador. Zo ook Lot, die een chador geschonken kreeg van een hele aardige Iraanse dame. Grote delen van het complex zijn gesloten voor niet-moslims, maar niet voor ons... Het lukte Arno om langs de bewaking te glippen het mausoleum van Imam Rezah in, de strengst verboden plek voor niet-moslims. Het mausoleum van binnen was indrukwekkend met overal (aan)biddende en huilende moslimmannen die de graftombe aanraakten en kusten. Een bizar verschijnsel. Het mausoleum was zo groot, dat Arno zelfs een tijdje verdwaald is geraakt. |