Het langverwachte Iran - blogpost 2 - 6 juli t/m 14 juli 2015

Iran - Koerdistan - 6 juli t/m 8 juli 2015

Voordat we richting het verre westen vertrokken, maakten wij een 'ommetje' langs Iran’s grootse nucleaire power plant vlakbij de stad Natanz. Vanaf de snelweg is dit complex te zien, al bevindt het zich vooral ondergronds. Overal rond de power plant staat afweergeschut opgesteld en naar boven gericht. Best wel freaky. Fotootjes hebben we hier niet van. Als ze je hier zien fotograferen, dan beland je sowieso een tijdje achter de tralies.

Daarna reden we via het bergdorpje Abyaneh richting Koerdistan. Deze provincie ligt helemaal in het westen van Iran en grenst aan Irak en, je raadt het al, hier wonen voornamelijk Koerden. Tijdens deze lange rit kregen we het verdrietige nieuws dat oma Schaap is overleden.

’s Middags aangekomen in Sanandaj, de hoofdstad van Koerdistan, ontmoetten wij Kavan in een garage waar wij motorolie gingen kopen. Kavan nodigde ons direct uit om bij hem en zijn vrouw Bahare te komen eten en logeren en wij dachten why not? We hoopten op een lekker Iraans maaltje, maar het werd spaghetti! Ze dachten dat we ons thuis zouden voelen met een westerse hap, niet dus! Maar het was wel lief en erg gezellig. Maar we hoorden ook over de benarde situatie van de Koerden in Iran, Irak, Syrië en Turkije.

Na het eten werden we nog meegenomen naar de bergen, waar we mooi uitzicht hadden op deze hele gezellige stad.

’s Ochtends gingen we langs de carwash, waarna de Landcruiser eindelijk weer herkenbaar blauw was. We namen afscheid van onze Koerdische vrienden. Dit was weer een bijzondere ontmoeting.

We gingen op weg naar Howraman, een gebied middenin de bergen met mooie bergdorpjes. Hoogtepunt hier is het dorpje Howraman-at-Takht dat prachtig tegen een berg op gebouwd is.

We wandelden wat door het dorpje en ook hier ontmoetten we een leuke Koerdische gozer, Mahmood. Hij gaf ons een hele leuke tour door dit mooie dorpje.

En toen werden we uiteraard weer uitgenodigd bij de familie thuis, waar we kennis maakten met zijn ouders. De hele vloer lag hier bezaaid met moerbessen. Lekker!

Daarna nam Mahmood ons ook nog mee naar zijn tuinhuis. Dit was een mooi plekje omringd door walnootbomen, moerbesbomen en vijgenbomen. We hebben hier lekker een tijdje met hem gechilled en we aten alles van de bomen. Hij speelde ook nog muziek voor ons, echt heel leuk! We namen afscheid van onze vriend en onze rit vervolgde zich langs de Iraakse grens.

Na een super steile bergpas reden wij over de bergkam op de grens richting het zuiden met links Iran en rechts Irak, best wel vet. Uiteindelijk vonden we een mooi plekje om te kamperen ten zuiden van het stadje Paveh. Nadat het tentje stond trokken wij een blik van ons favoriete Russische malt biertje Baltika open!

Iran - Bisheh - 8 juli t/m 9 juli 2015

De volgende dag gereden naar het kleine plaatsje Bisheh, bekend om haar mooie waterval. Het duurde even om een goed plekkie te vinden voor de tent, maar uiteindelijk hadden we alles voor elkaar en kookten we een lekker happie op onze Coleman. We kregen ook nog van alle kanten vlees aangeboden van Iraniërs die hier 's avonds aan het bbq'en waren. Arno werd ook nog 's nachts door de politie uit de tent getrokken en moest mee achterop de motor om de Landcruiser ergens anders te parkeren...

De volgende ochtend gingen we naar de waterval en dit was inderdaad echt een mooie waterval (30m hoog) en een heel mooi plekje.

En uiteraard ontmoetten we weer nieuwsgierige Iraniërs, ditmaal een hele vriendelijke familie uit Esfahan. We zaten meteen weer met z'n allen aan de thee en er kwamen allemaal lekkere zoetigheden tevoorschijn.

En we gingen natuurlijk lekker zwemmen (Lot met kleren aan en hoofddoek om...).

Einde middag werden er nummers uitgewisseld met Mehrdad (de zoon van de familie), want misschien zouden we elkaar nog wel zien in Esfahan! En wij gingen alvast die kant op. Via een schitterende bergweg langs een mooie blauwe rivier reden we naar Esfahan. We kwamen daar 's avonds aan.

Iran - Esfahan - 9 juli t/m 12 juli 2015

We gingen de volgende ochtend op pad. Maar al snel kwamen we erachter dat hier op vrijdag (in Iran al weekend) de stad volledig uitgestorven is. En alles was dicht. In het centrum van Esfahan vind je het op een na grootste plein ter wereld, het Naqsh-e Jahan plein. En aan het plein liggen o.a. de prachtige Shah moskee, de Sheikh Lotfollah moskee en het Ali Qapu paleis. Hier hadden we ons erg op verheugd.

’s Avonds gingen we uit eten in een restaurant waar we lekkere kebab aten. Bij terugkomst in ons hotel kregen we via de skype uitgebreid verslag van de mooie afscheidsdienst voor oma Schaap van die dag.

De volgende dag bezochten we eerst de Masjed-e Jameh, de vrijdagmoskee. Op het binnenplein van de moskee zagen we een hoop steigers staan en later begrepen we dat deze dienen om doeken te spannen die de biddende mensen moeten beschermen tegen de zinderende hitte. We zagen de moskee van binnen en van buiten en we vonden het prachtig wat we zagen.

Toen we de moskee uitliepen stond Mehrdad ons op te wachten. Hij wilde ons Esfahan laten zien en nam ons de rest van de dag mee op sleeptouw. Eerst staken we het plein van de vrijdagmoskee over.

Overal in de stad, en in heel Iran eigelijk, zie je de portretten van de twee belangrijkste mannen in Iran, Ayatollah Khamenei en president Rouhani.

We arriveerden bij de grote bazaar van Esfahan en slenterden hier een tijdje rond. We zagen o.a. veel mooie tapijten en servies, maar de mooie dingen waren niet heel goedkoop! Wel echt veel prachtig handwerk hier.

We waren weer aanbeland op het gigantische Naqsh-e Jahan plein en dit keer was het een stuk levendiger. We vergaapten ons weer aan de omringende moskeeën en het paleis.

Nu gingen we dan eindelijk de Shah moskee van binnen bekijken. De entree was al indrukwekkend.

En binnen was het ook heel mooi. Deze stijl van mozaïek en kleur is echt helemaal ons straatje.

En we liepen ook nog even langs de Sheikh Lotfollah moskee maar helaas konden we hier niet naar binnen.

Nadat we het plein hadden verlaten namen we nog een kijkje bij het Kakh-e Chehel Sotun paleis. Dit paleis is met name bekend om haar houten pilaren en plafonds. Momenteel wordt het paleis gerenoveerd. We maakten hier een aparte foto met een 'moslima-schim'.

Na een kleine break in ons hotel om de hitte een beetje te ontwijken gingen we met z'n drietjes richting de Armeense wijk Jolfa. Volgens Mehrdad de leukste en ook duurste wijk van Esfahan. En we vonden het hier inderdaad meteen leuk. Cultureel hoogtepunt van de wijk is de de Armeense christelijk orthodoxe kerk Vank (Kelisa-ye Vank). Een bijzondere kerk met veel islamitische kenmerken.

Vooral van binnen is de kerk echt prachtig met talloze fresco’s van bijbelse verhalen.

Na Jolfa hebben we een eind langs de rivier gelopen. Esfahan is ook beroemd om haar bijzondere bruggen. We staken drie mooiste bruggen over. Vooral de Khaju brug vonden we echt heel mooi. Vroeger zat de Shah vaak midden op de brug te genieten van het uitzicht.

’s Avonds keerden we weer terug naar het centrale plein.

Het was hartstikke druk en gezellig aan het inmiddels verlichte plein. We zaten een tijd aan de rand van de vijver. Lekker mensen kijken!

Het duurde niet lang voordat er weer gezellig iemand bij ons aanschoof. En een uurtje later zaten we met zijn vieren in een leuk theehuis.

Hier kregen wij ook het blije nieuws te horen dat de kleine van Jeroen & An is geboren, welkom STIJN!

En als afsluiter van ons bijzondere Esfahan-bezoek kwam 's avonds de hele familie van Mehrdad speciaal voor ons naar het centrum. Moeders had natuurlijk weer thee en oneindig veel lekkere dingen meegenomen. Het kon niet op!

Onze vrienden brachten ons zelfs naar ons hotel en daar namen we afscheid.

De volgende ochtend verlieten we vroeg Esfahan en zetten koers naar onze volgende bestemming: Shiraz.

Iran - Shiraz & Persepolis - 12 juli t/m 14 juli 2015

In Shiraz belandden we in een leuk traditioneel hotelletje. Shiraz is een historische stad gelegen aan de befaamde zijderoute.

’s Avonds besloten wij de graftombe van Hafez te bezoeken. Hafez is Iran’s beroemdste dichter en hun dichters zijn zeer belangrijk voor de Iraniërs. Er wordt gezegd dat iedere Iraniër naast de Koran een dichtbundel van Hafez in huis heeft. De graftombe was mooi gelegen in een park, maar waarschijnlijk meer bijzonder voor de Iraniërs dan voor niet-Iraniërs.

De volgende ochtend vroeg naar het langverwachte Persepolis! De ruïnes van de oude stad zijn schitterend gelegen aan de voet van een hoog rotsgebergte. De stad stamt uit de Achaemedische tijd en de bouw ervan is begonnen onder Darius rond 520 BC en is pas in het jaar 1930 herontdekt. De toegangspoort van Xerxes is al direct heel indrukwekkend.

Grote delen van Persepolis hebben al die eeuwen onder het zand gelegen en toen alles werd uitgegraven bleek veel nog in uitstekende staat te zijn.

We liepen naar een hoger gelegen gedeelte van het complex en hadden hier een prachtig uitzicht op de oude stad.

Hierboven zagen we ook graven van de oude Perzische koningen.

Misschien wel het meest beroemd in de ruïnes van Persepolis zijn de bas-reliëfs die je vooral ziet aan de zijkant van de vele trappen naar de paleizen. De bas-reliëfs zijn in perfecte staat.

Een mooie site ook is de ruïne van het Darius paleis. Je ziet hier nog mooi alle poorten van het paleis overeind staan.

We liepen nog een tijdje rond tussen de zuilen van Persepolis.

Het was tijd om de oude stad te verlaten. Dit was absoluut een van de hoogtepunten van onze reis tot nu toe.

Terug in Shiraz gingen we een beetje de stad verkennen. We bezochten het Shah-e-Cheragh complex, een mausoleum en moskee. Lot moest volledig bedekt met chador en ging via de vrouweningang naar binnen. Van binnen is het mausoleum volledig bedekt met mozaïeken van ontelbaar veel kleine spiegeltjes. Echt een indrukwekkend gezicht.

We gingen ook een kijkje nemen bij de Masjed-e Vakil, een moskee beroemd om het prachtige tegelwerk met bloemmotieven.

's Avonds aten we lekker in ons hotel en deden het een beetje rustig aan. De volgende ochtend gingen we Shiraz verlaten en op weg naar Yazd.