Het langverwachte Iran - blogpost 1 - 24 juni t/m 6 juli 2015

Iran - Tabriz - 24 juni t/m 26 juni 2015

Lot hoofddoek om, Arno lange broek aan en op naar de grens! Direct aardige Iraniërs ontmoet op de grenspost. We hoefden gelukkig niets uit de auto te halen, maar de grensovergang was wel chaotisch en ging gepaard met heel veel administratieve rompslomp. Met name het carnet de passage moest door ongeveer 10 verschillende mannetjes worden getekend en gestempeld. Toen Iran binnen, vet! Eerst euro’s en dollars omgewisseld naar Iraanse rials in de chaotische stad Ardabil. Cash is voor niet-Iraniërs het enige betaalmiddel in Iran, door de sancties werkt geen enkele bank-/creditcard hier. Veel euro’s en dollars mee dus! Na Ardabil kwamen we aan in Tabriz, de grootste stad van de provincie Azerbeidzjan in het noorden van Iran, het gebied van de Azari bevolking die een Turks dialect spreken.

Op aanraden van Duitse fietsers belandden we middenin de stad aan de rivier op een hele leuke gratis campingplek met douches (Passenger Park), waar we ook nog eens de auto veilig kwijt konden! Tent opgezet en inmiddels was het half 9 geweest en was de zon onder. Nu pas mag er gegeten en gedronken worden. In Iran was namelijk net de ramadan begonnen!

Wij zouden onze gehele tijd in Iran dus doorbrengen tijdens de ramadan. Goede timing wel! Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat zijn bijna alle eettentjes gesloten en overdag meegenomen snacks en water nuttigen moet stiekem, net zoals bijna alle Iraniërs dat ook doen. Wat een achterbaks idioot gedoe.

We belandden in een fruit shake tentje waar we al snel werden aangesproken door Ahmad en ‘Elegant’. 5 minuten later waren onze drankjes betaald en zaten we in de auto voor een tour door de stad. We bezochten het El-Goli park en zijn daar door hun lekker mee uit eten genomen. Daarna nog de beste baklava in town gegeten. Na een lange, maar super leuke avond werden we afgezet bij ons tentje en hierin heerlijk geslapen!

’s Ochtends stonden Ahmad en Elegant alweer klaar met thee en koeken en die dag werden de hele dag op sleeptouw genomen door hen. We struinden de historische bazaar (grootste bazaar van Iran en tevens Unesco Werelderfgoed) af met z'n viertjes.

Daarna bezochten we de blauwe moskee van Tabriz, gebouwd in 1465. De moskee raakte zwaar beschadigd tijdens een aardbeving in 1778, maar is in het begin van de 20ste eeuw gereconstrueerd.

's Middags gingen we bij de ouders van Elegant op de thee. Dit was best heel bijzonder. we hebben het uitgebreid gehad over Iran, het (niet al te positieve) beeld van mensen van Iran en daardoor over Iraniërs en dat Iraniërs dit heel erg vinden! Na een emotioneel afscheid met de ouders van Elegant gingen we weer op stap.

Daarna zijn we meegenomen naar de kapper van Ahmad, ‘5-minute-Karim’ (die daadwerkelijk 5 minuten nodig had om Arno te knippen).

De dag afgesloten met bagali polo in een heel leuk restaurant. Lekker, maar niet zo lekker als die van Rita!

De volgende dag afscheid genomen van Ahmad en Elegant, die wederom ’s ochtends met thee en koeken en zelfs allemaal cadeautjes klaar stonden. Ongelofelijk… De gastvrijheid van de Iraniërs (in elk geval tot nu toe) is bizar, echt een andere dimensie van de gastvrijheid zoals wij die kennen. Afscheid genomen en vervolgens een lange weg te gaan naar Teheran, zo’n 600 km.

Iran - Teheran & Mt. Damavand - 26 juni t/m 1 juli 2015

Teheran is echt een gigantisch grote stad met zo’n 14 miljoen inwoners. Het verkeer hier is een grote chaos, maar gelukkig kwamen we veilig en wel aan in ons hotelletje. In Teheran wilden we onder andere ons visum regelen voor Turkmenistan en voor China. In het hotel ontmoetten we twee Zwitserse jongens Etienne en Paris, die ook het Turkmenistan visum moesten regelen. We besloten dit samen te regelen. Op aanraden van Fin gingen we met de Zwitsers op zoek naar een restaurantje, maar kwamen per ongeluk terecht in het restaurantje ernaast. Een super cool tentje vol met hippe jonge Iraniërs. Hele leuke avond!  

’s Ochtends vroeg richting de Turkmenistan ambassade, waar we onze aanvraag voor het Turkmenistan visum hebben gedaan. Dit visum zouden wij op kunnen halen in Mashad aan het eind van onze reis in Iran. Het betreft een transit visum van 5 dagen, waarbij we op exact 21 juli 2015 de grens over moeten naar Turkmenistan. Een harde deadline dus, maar wel lekker lange tijd (23 dagen) nog in Iran! Vervolgens geprobeerd bij de Chinese ambassade een Chinees visum te regelen voor 3 maanden, maar door allerlei idiote regels kon het slechts voor een maand, waar we niks aan hebben. We zouden het Chinese visum dus weer in een andere stad moeten gaan regelen. Klote Chinezen!

We hadden besloten na Teheran de hoogste berg van Iran, Mt. Damavand (5.671m) te gaan beklimmen, een enorme sneeuwvulkaan 50 km ten noorden van Teheran. We reden diezelfde middag naar base camp. Daar ontmoetten we Tom, een Duitse cameraman uit München die ook de berg wilde gaan beklimmen.

We besloten met z’n drieën de volgende dag de klim te beginnen. Het eerste gedeelte (tot 3.000m, kamp 2) konden we nog met een 4x4 wagen doen. Vanaf daar begon de klim.

Op dag 1 zijn we naar kamp 3 op 4.200m geklommen. Aan de voet van de vulkaan liepen we door prachtige velden van klaprozen.

Onderweg kwamen we langs nomaden waar we gezellig even een kletspraatje mee gingen maken (ook al spreken we geen woord Farsi!).

Aangekomen op kamp 3 besloten we na 2 uur rusten nog naar 4.600m en terug te klimmen voor acclimatisatie. Plan was namelijk om de volgende morgen vroeg al een summit-poging te doen. Eigenlijk te weinig tijd voor acclimatiseren, maar de weersverwachtingen voor de volgende dag waren goed en die van de dag erna slecht.

’s Ochtends om 5 uur vertrokken we met z’n vieren met hoofdlampen op naar de top. Ook Aygul, een Turkse bergbeklimster, had zich inmiddels bij ons aangesloten. Het was een pittige, maar mooie klim!

Na 7 uur klimmen bereikten we de top (5.608 meter), wat vet! Ondanks lichte bewolking hadden we toch een heel mooi zicht op de besneeuwde krater. Vlak naast de grote sneeuwkrater zagen we erupties van zwaveldampen. 

Arno en Aygul waren inmiddels behoorlijk hoogteziek geworden, hoofdpijn en heel misselijk, dus besloten we zo snel mogelijk weer af te dalen. We kwamen toen ook langs een ijswaterval, heel vet! 5 uur later kwamen we aan op kamp 3 en iedereen was volledig gebroken. We besloten die nacht hier te blijven en de volgende dag af te dalen naar base camp.

De ochtend erna voelde iedereen zich weer kiplekker en we daalden weer af naar het dal. Diezelfde middag vertrokken we met Tom in de auto naar de Kaspische Zee. Hier aten we ’s avonds een lekker visje en de volgende dag stond een van de mooiste wegen van Iran op het programma: van Chalus naar Karaj.

Iran - Chalus naar Karaj & Alamut Valley - 1 juli t/m 3 juli 2015

De route was inderdaad schitterend en voerde ons dwars door het Alborz gebergte.

In Karaj dropten we Tom en reden toen door naar de Alamut vallei. Een schitterende vallei vol met rijstvelden en omringd door hoge bergen.

Na een mooie rit arriveerden we in het 'kersendorp' Ghazor Khan. Dit is een mooi dorpje aan de voet van Alamut Castle, de best bewaarde van de vele ‘Castles of the Assassins’ die dit gebied rijk is. Ons hotelletje lag midden tussen de kersenbomen, heel leuk!

Hier ontmoetten we de eerste Nederlanders tijdens onze hele reis, Matthijs en Sita. En het waren leuke lui! Tijdens een gezellig etentje op onze kamer kwamen we erachter dat Matthijs Mirian en Bert vorig jaar had ontmoet in Kirgizië en dat Matthijs daarna zelfs langs was geweest in Koudum. Hoe bizar toevallig!

De volgende morgen vroeg klommen we omhoog om Alamut Castle te bezoeken. Hier werden we direct aangesproken door twee leuke Iraanse families uit Teheran. De paters familias waren beiden professor aan de meest prestigieuze universiteit van Teheran. We babbelden 2 uur lang over van alles en nog wat. Echt een bijzondere ontmoeting.

Na dit hele leuke bezoekje reden we over hoge bergpassen weer de vallei uit op weg naar Kashan.

Iran - Kashan - 3 juli t/m 6 juli 2015

Kashan is heel mooi en bloedheet! De stad is bekend om de vele mooie traditionele huizen uit de 19e eeuw. Maar voordat we hier een bezoekje aan gingen brengen bezochten we eerst een hele mooie moskee.

Na de moskee liepen we door de zinderende hitte naar een oude beroemde hamam hier in Kashan. Prachtig!

Het dakterras van de hamam is ook heel bijzonder en doet een beetje Gaudi-achtig aan.

Toen bezochten we een aantal van de traditionele huizen hier in Kashan. We hadden het best moeilijk met de extreme temperaturen hier, maar alles is zo mooi dat we nog wel even door slenterden.

Elk van deze huizen is weer verschillend en allemaal zijn ze echt heel mooi! Zwetend in onze lange kleding liepen we trappetje op trappetje af.

Ook ons hotel was een traditioneel huis met een mooie fontein in het midden. We hebben ook heerlijk gegeten in dit hotel! We hadden een super mooie kamer met glas in lood ramen en gelukkig goede airco! Echt bijna niet te doen de temperatuur hier.

We hebben een hele leuke tijd gehad in Kashan, onder andere ook omdat we twee leuke Zwitsers ontmoetten, Jochen en Dominic. Hun maand reizen in Iran zat er voor hen helaas al op. Zij hebben ons vele goede tips gegeven, onder andere voor Koerdistan, welke kant wij de volgende dag op zouden gaan.