Chili - deel VI - blogpost 1 - 1 april t/m 10 april 2017

Chili – Puerto Natales & Torres del Paine trek – 1 april t/m 10 april 2017

Tijdens de busrit vanuit El Calafate was het prachtig weer en in de verte zagen we Torres del Paine en haar befaamde Torres liggen. De grensovergang verliep soepel en we reden ’s middags Puerto Natales binnen. Al snel na aankomst in Puerto Natales werden we herenigd met Pablo. Dankzij hulp van een aardige Chileen kregen we onze auto (met lege accu) weer aan de praat en al snel reden we oud vertrouwd rond. We regelden in een moordtempo alles voor onze trekking in Torres del Paine, want volgens de weersvoorspelling konden we beter eerder dan later vertrekken. ’s Avonds waren we er helemaal klaar voor!

In de koude ochtend stapten wij in een busje vol toeristen naar Torres del Paine, hét park in Patagonië waar iedereen het altijd over heeft. Wij zouden de “W-route” van oost naar west lopen. Op weg naar de ingang van het park zagen we de bekende spitse rotsen “Las Torres” al liggen.

Bij Camping Central zetten we snel ons tentje op en gingen we op pad. Het weer was prachtig en door het zonnetje liepen we omhoog met uitzicht op een lange vallei.

Het laatste stuk ging flink omhoog en eenmaal boven werden we beloond; de “Mirador Base Las Torres” was een fantastisch mooie plek. We keken recht tegen deze immense rotsen aan, waarvan de weerspiegeling te zien was in het meer dat ervoor ligt.

De hoogste van de drie Torres, Torre Sur, is 2.850 meter hoog.

Aangekomen op dit mooie plekje verdween precies de zon. En tijdens onze afdaling verscheen de zon weer! Wij draaiden om en klommen gewoon weer omhoog. We pakten nog de laatste zonnestralen mee en maakten (nog meer) foto’s.

In het namiddagzonnetje begonnen we weer aan de afdaling. Overal om ons heen zagen we bomen in prachtige rode en gele herfstkleuren. Na een paar uur terugwandelen over rotsen en door bossen bereikten we net voor het donker de camping.

We werden met een prachtige zonsopgang wakker en aten ons ontbijtje terwijl de bergen om ons heen oranje kleurden.

Het was weer een mooie dag en wij vertrokken richting het westen. Lago Nordenskjöld kwam in zicht en hier zouden we voorlopig langs blijven wandelen.

Aan de linkerhand hadden we het mooie blauwe meer en rechts van ons lagen de bergen waarachter de Torres verscholen liggen.

Verderop kwamen Los Cuernos in zicht; imposante rotsen met verschillende kleuren.

We liepen de hele dag een beetje omhoog en omlaag en bereikten een kiezelstrand aan het meer.

We passeerden verschillende refugio’s, we lieten het mooie blauwe meer links liggen en doken de Valle Frances in. Tussen de ruige Cumbre pieken zagen we mooi de Glaciar Frances.

Morgen zouden we verder in deze vallei omhoog klauteren. Nu mochten de tassen af want we hadden Campamento Italiano bereikt. We warmden weer een pastaatje op en lagen om 19:00 uur in onze tent. Het was echt veel te koud om buiten te zitten…

’s Ochtends klommen we langs de rivier, door de bossen van Valle Frances omhoog. De bergen waren indrukwekkend en achter ons zagen we Lago Nordenskjöld.

Het was nu nog best mooi weer en af en toe scheen de zon op gletsjers en de bergen waar we op afliepen.

Eigenlijk was dit seizoen perfect. Weinig toeristen en we hadden de prachtige herfstkleuren van de Indian Summer!

Vooral de berg Cabeza de India was indrukwekkend, met haar gekke piramidevormige piek.

Eenmaal boven op “Mirador Brittanico”, een punt met een weids uitzicht, trok de lucht helaas dicht. Maar het was hier sowieso erg mooi!

We pikten onze spullen weer op bij Campamento Italiano en liepen terug naar het meer en verder naar het westen. Het weer werd grauwer en we liepen door een gebied vol dode bomen.

Het begon te regenen, maar gelukkig waren wij al bijna op bestemming. Daar was Lago Pehoé en dus onze camping voor vanavond, Camping Paine Grande. De zonsondergang zorgde voor een mooi uitzicht. Dag 3 zat er alweer op, en we hadden gelukkig tot nu toe ongelofelijke mazzel gehad met het weer.

Na een stormachtige en regenachtige nacht doekten wij ons tentje in het donker op. Het wordt hier zo laat licht, pas om 08:00 uur! Tijdens onze trek naar Lago Grey klaarde de hemel op. Lago Grey kwam in beeld met op de achtergrond prachtige besneeuwde pieken.

Een stuk verderop verscheen de Grey Glacier. Deze enorme gletsjer lag nog volledig in de schaduw, maar het was nu al een indrukwekkend gezicht.

We klommen op een rots vanaf waar we de gletsjer mooi zagen liggen. Het zonnetje verscheen en de gletsjer lichtte op.

We bleven hier maar even hangen en aten onze lunch met dit mooie uitzicht.

We liepen rustig terug en zagen overal mooie watervallen en geweldige sneeuwpieken.

We waren helemaal enthousiast en keken regelmatig over onze rechterschouder om nog een blik te werpen op de gletsjer.

De hele weg terug liepen we lekker in het zonnetje naar beneden. Wat een mooie laatste dag van deze trekking!

Einde dag stapten we op de catamaran die ons naar Pudeto bracht. En het was een mooi boottochtje!

We voeren langs het grootste gedeelte van het traject dat we hadden gelopen. De afgelopen dagen hadden we zo’n 90 km gelopen en veel geluk gehad met het weer.

Toen stapten we weer met een voldaan gevoel de bus in terug naar Puerto Natales.

Over een paar dagen stappen we op een cargo- & passagiersschip dat ons in 4 dagen door de Zuid-Patagonische fjorden naar Puerto Montt zal brengen.

En tot het moment van vertrek zaten we gezellig in het ietwat uitgestorven Puerto Natales. Onze auto had wat startprobleempjes en zo belandden we weer bij een mechanic.

Verder brachten we veel tijd door in koffietentjes aan het centrale plein en in onze favoriete biertent Baguales.

Op maandagochtend checkten we uit ons hostel. We hadden hier best wel een chill verblijf gehad.

We gingen de boel regelen voor de Navimag ferry. We hadden hier de hele dag de tijd voor, want passagiers zouden pas ’s avonds boarden. En wat er precies met onze auto moest gebeuren kon werkelijk niemand ons vertellen…

Wij pendelden die middag tussen het kantoor van Navimag, de douane en het havenkantoor en stonden uiteindelijk met de nodige papieren op zak op de parkeerplaats. Klaar voor vertrek, er lag alleen nog geen schip!

We doken toen maar weer onze stamkroeg in en liepen ’s avonds een beetje tipsy weer terug naar de haven. Het schip lag er inmiddels, maar er gebeurde niets. We besloten maar gewoon zonder toestemming naar het cargo gedeelte te rijden en 10 minuten later stonden we dankzij de vriendelijke en perfect Engels sprekende Jose als allereerste netjes op het schip geparkeerd! De Chileense logica was weer ver te zoeken, maar wij waren allang blij en vonden het wel gezellig op het cargo dek. We vonden onze cabine en waren klaar voor vertrek.