Chili - deel I - blogpost 2 - 24 januari t/m 8 februari 2017

Chili – Vicuña & Elqui Valley – 24 januari t/m 26 januari 2017

Niet veel later reden we het plaatsje Vicuña binnen. Vicuña ligt middenin de Elqui Valley en dit is een prachtig gebied. Maar wij waren vooral deze kant opgekomen voor stargazing! De Elqui Valley is een van de beste plekken ter wereld om sterren te kijken, o.a omdat het hier gemiddeld 300 nachten per jaar kraakhelder is! Overal in dit gebied zijn observatories te vinden. Maar toen wij kwamen aanrijden was het bewolkt… en we hoorden dat het grote en bekende observatorium Mamalluca haar tours voor de aankomende nacht had afgelast: shit!

We vonden gelukkig wel snel een heel leuk hostalletje, Hostal Elqui, waar we ons tentje opzetten in een mooie tuin vol druiven en avocadobomen.

We ontmoetten in het hostel de Amerikaanse motorrijder Ari. Hij wist veel van auto’s en ging met Arno even de onderkant van Pablo bekijken. We kwamen erachter dat we WEER een lek in de versnellingsbak hadden dus we konden in Santiago weer op zoek gaan naar een garage. De hemel was helemaal opgeklaard en wij boekten last minute een tour bij het kleine observatorium Alfa Aldea. De tour werd in de tuin tussen de piscovelden gehouden in een soort klein amfitheater onder de fantastische sterrenhemel.

Onze gids Hugo vertelde ons van alles over de sterren, de melkweg en andere galaxies en de verschillende constellaties die je met een beetje verbeelding in de hemel kunt zien. Hoe meer je hoort en leert, hoe kleiner je je voelt!

Nadat we nog even naar de geluiden van de planeten luisterden (vaag!) was het tijd om weer terug te keren naar het hostel. We waren doodop, maar de tour was de moeite waard!

’s Ochtends plukten we wat druiven uit de tuin en na een rustig ochtendje gingen we op pad om informatie te zoeken. We boekten voor vanavond een astronomy tour bij Mamalluca; poging nummer 2! ’s Middags pakten we de auto en gingen we samen met Ari een stukje touren. In dit piscogebied moesten we natuurlijk een pisqueria bezoeken. We bezochten eerst het kerkje in Vicuña en reden daarna richting  piscqueria Aba.

We kregen een Spaans / (gebrekkig) Engelse tour langs de wijngaarden en de grote pisco machines om de Chileense trots te bereiden. We sloten af met een proeverij, maar pisco is (puur) gewoon echt niet heel lekker. De pisco sours zijn heerlijk, maar die hadden ze hier niet!

De volgende stop was de bierbrouwerij Guayacan. De (Spaanse) tour sloegen we over en we doken de gezellige biertuin in.  Na een proeverij aan de bar dronken we een pint. Het was echt een beetje een westers hip plekje hier, met lekker bier!

Teruggekomen in Vicuña liepen we wat door het dorpje en maakten ons daarna klaar voor de avond-/nachttour bij Mamalluca.

We vertrokken uiteindelijk 's avonds met een colonne auto’s de heuvels in en belandden bij het observatorium Mamalluca. Het gebouw alleen al was een vet gezicht en we waren benieuwd wat ons te wachten stond. Het werd al snel donker en onze gids Rodriguo nam ons mee naar de telescoop. Deze man wist zoveel te vertellen en we waren meteen geboeid (again, vooral Arno!).

Als eerste observeerden we Venus en Mars. Deze planeten waren heel goed met het blote oog te zien, zo bijzonder! Terwijl Rodriguo ons van alles over de melkweg en andere galaxies vertelden, keken wij naar de southern cross, oreon, sirius en nog een heleboel andere sterren, clusters en galaxies. We waren echt onder de indruk van de sterrenhemel en onze gids.

Na de tour dronken we in het hostel nog een afzakkertje met Ari en de gezellige Chileense vrouwen Veronica en Pamela.

Nadat we de volgende ochtend Pablo hadden gewassen (we moesten toch een beetje voor de dag kunnen komen met onze wagen in Santiago) gingen we met het Franse stel Elisa & Benjamin en Ari de zon bekijken! We reden naar het “Gran Observatorio Solar de Chile” en waren stomverbaasd; we belandden namelijk bij een soort schuurtje met een kudde geiten en paarden eromheen en in dit schuurtje stond de grootste solar telescoop van de wereld.

We liepen naar boven en de ietwat verstrooide Franse astronoom Eric stond ons al op te wachten. Een uur lang keken we naar de zon en het was echt heel bijzonder. Eric vertelden ons dat we door 1 van de 6 grootse en geavanceerde zontelescopen ter wereld keken! Je zag duidelijk de knalrode kleur van het oppervlak van de zon, de oneffenheden, zwarte stippen dat blijkbaar stormen en/of tsunami's zijn en je zag gasexplosies van het oppervlakte van de zon ontsnappen; heel erg bijzonder!

Chili - Vicuña naar Santiago - 26 februari 2017

Nu hadden we wel echt alles gezien in de omgeving van Vicuña en was het tijd om richting Santiago te vertrekken. We namen afscheid van onze vrienden en gingen weer op pad, helaas met niet zo’n lekker gevoel aangezien er weer van alles aan de auto mankeerde. We reden terug naar de kust en vertrokken verder zuidwaarts.

Hoe zuidelijker we kwamen, hoe mooier het werd. De kustlijn werd ruiger, kliffen verschenen, overal zagen we mooie baaitjes met mooie stranden en campingplekken en de zee werd steeds blauwer. Onderweg reden we het klokje rond van de auto. We hadden inmiddels al zo'n 16.000 km gereden in Zuid-Amerika!

Chili – Santiago deel 1 – 26 januari t/m 3 februari 2017

We kwamen aan in de enorme stad Santiago die bedekt was met een dikke laag smog. We ontmoetten onze host Felipe, een maatje van Arno uit zijn Boston tijd. Het was 10 jaar geleden dat Arno en Felipe elkaar hadden gezien! De sfeer was meteen goed, we laadden de auto uit en trokken snel een Chileens (Kunstman) biertje open. Felipe heeft een topappartement op een fantastische plek en wij mochten in de superhero kamer van zijn zoontje Sebastian slapen. Sebastian woont nu bij zijn moeder Emily in Luxemburg. Felipe nam ons mee naar een leuk straatje vol barretjes en restaurants, waar we heerlijke pizza aten en een paar van zijn vrienden ontmoetten. We waren gebroken, maar de mannen wilden naar een festival. We laadden onszelf op en gingen mee. Het was een enorm feest met slechte muziek en vol met jonge feestende Chilenen. Uiteindelijk was het best heel leuk en we kwamen ook nog leuke lui tegen die we hadden ontmoet in het hostel in San Pedro de Atacama.

Na een paar (3) uurtjes slaap begon het autofeest, we moesten op zoek naar een garage. Uren en meerdere garages verder waren we nog helemaal nergens. De garagehouders waren hier extreem druk en gaven ons idioot hoge quotes voor het werk dat moest gebeuren. Einde middag bezochten we het contact via Mauricio uit Arica (de Black Bull garage) en dit leek onze laatste kans. Gelukkig kregen we wel vertrouwen in deze mensen en na de nodige onderhandelingen lieten we onze Pablo achter. We deden inkopen, haalden (heerlijke!) thai en crashten met z’n drieën op de bank.

Felipe stapte ’s ochtends op zijn racefiets en wij doken achter de laptop. De hele ochtend waren we druk met foto’s en blog en tussendoor maakte Lot dankbaar gebruik van de wasmachine.

We lunchten thuis en vertrokken daarna richting de enorme Costanera shopping mall. Na de mall nam Felipe ons mee naar het wijkje Barrio Italia. In dit hippe nieuwe wijkje vind je alleen maar leuke kleine boutique winkeltjes en restaurantjes en zoals Felipe zei waant hij zich hier in Europa. En in die stijl dronken we Kwak en Trappe biertjes op het terras!

We dropten de auto thuis en Felipe nam ons mee naar zijn favoriete tapas tent Balbona, een heel leuk restaurantje dat wordt gerund door een Spanjaard. Er werd een gigantische gin tonic (Hendrick's!) voor onze neus gezet en al snel volgde de lekkerste pulpo die we ooit hadden gegeten! Geen feestje vanavond, want Felipe had voor de zondagochtend grootse mountainbikeplannen met ons.

Er stonden ’s ochtends 3 mountainbikes klaar en daar gingen we, op pad met de veel te fitte Felipe. We fietsten eerst door Parque Bicentenario dat vlakbij Felipe’s huis ligt. Het is een mooi park met overal fietspaden en de grasvelden staan vol met ligstoelen en parasols en in het park vind je flamingo’s en bijzondere zwarthals zwanen.

Na dit leuke en (nog) ontspannen ritje begon de klim, want wij gingen Cerro San Cristobal op. De beentjes werden na lange tijd weer even getest en het was inmiddels 13:00 uur en bloedje heet. Het was hartstikke druk, mountainbiken is heel populair hier! We kwamen langs een mooi zwembad op de berg en bereikten eindelijk de top. Hier parkeerden we de fietsen en liepen naar boven naar het Mariabeeld.

Vanaf de top van de berg zou je een heel mooi uitzicht over de stad kunnen hebben, maar we zagen geen hand voor ogen. De stad was volledig bedekt met een dikke laag smog. Felipe vertelde ons dat dit niet normaal was voor deze tijd van het jaar, maar dat dit kwam door de enorme bosbranden die nu in Chili aan de gang waren. We trakteerden onszelf op een ijsje en een verse fruitsap en begonnen aan de afdaling.

We waren snel weer thuis en we moesten ons alweer haasten, want we werden bij Felipe’s vader thuis verwacht voor een bbq. We werden warm ontvangen door de gastheer Liberato en zijn vrouw Loreto. Zij wonen op een mooi rustig plekje in een groot huis met een zwembad in de tuin en een heerlijke veranda.

Er waren ook nog wat vrienden van de familie uitgenodigd en het was een gezellige boel. De wijn kwam op tafel en het vlees werd geserveerd. Wat een feest!

Na het eten werd er hier en daar een dutje gedaan en daarna doken we het zwembad in met Felipe zijn zus en de kids. Arno liet Liberto en Loretto de foto’s van de reis zien en ze waren onder de indruk! Na een laatste glas wijn namen we afscheid van onze hosts. We waren kapot en crashten alle drie met een glas rood op de bank.

Maandag moest er gewoon gewerkt worden en Felipe vertrok in z’n nette pak, terwijl wij achter de laptop doken. Tussendoor deden we de nodige inkopen en bij de garage leek alles ook goed te gaan. We wilden al dagen voor onze host koken, maar dat ging ook vanavond niet lukken. De moeder van Felipe, Gloria, nodigde ons uit om een hapje te eten. Ze nam ons mee naar een traditioneel Chileens restaurant aan de voet van Cerro San Cristobal. We aten lekkere empanada’s en heerlijke vis. We oefenden ons Spaans en hadden een gezellige avond. We werden op z’n Zuid-Amerikaans weer echt fantastisch verzorgd door alle mensen hier.

We probeerden in Santiago zoveel mogelijk te regelen, de nodige inkopen te doen en onze planning en het blog bij te werken. Felipe was druk deze laatste dagen voor zijn trip naar Europa. Eindelijk konden wij ’s avonds voor onze host koken en we toverden onze pasta bolognese op tafel. Het werd een late night dinner.

Einde ochtend gingen we met Felipe onze auto ophalen. We liepen samen met de monteur even ons lijstje langs en surprise, ze waren 3 punten even vergeten (waaronder de lekke radiator). We moesten einde dag terugkomen en konden dus weer 30 km(!) terugrijden naar huis!

Een leuke verrassing was dat we bij de garage herenigd werden met onze Frans/Portugese vrienden Catia en William. Om dit te vieren dronken we een biertje met z’n vieren, we hadden een hoop bij te kletsen. We besloten om over een paar dagen samen naar het zuiden te vertrekken.

Einde middag leek de auto in orde te zijn en we hoopten dat onze gouden vriend ons veilig naar het zuiden zou brengen. Het was alweer de laatste avond samen met onze fijne host, want hij vertrok morgen voor 3 weken naar Europa. Zijn koffer was gepakt en het was tijd voor het afscheidsdiner! Later op de avond kwam zijn broertje Pablo nog even langs en met z’n vieren dronken we nog gezellig een afzakker.

Wij hadden besloten nog 1 dagje hier te blijven en morgen met Catia & William naar het zuiden te vertrekken. We brachten Felipe naar het vliegveld en namen afscheid van onze fijne host. Gelukkig zouden we elkaar in maart alweer zien! Rond etenstijd verschenen onze vrienden. We maakten een plan voor de komende tijd en we waren klaar om Santiago te verlaten. Op naar de natuur!

Nadat alle spullen weer waren ingeladen en we een heerlijk uitgebreid ontbijtje hadden gegeten draaiden we weer de welbekende Ruta 5 op richting het zuiden. Bye bye Santiago, see you again in March!

Chili – Laguna Villarica & around – 3 februari t/m 5 februari 2017

Het doel van vandaag was om zoveel mogelijk kilometers te maken naar het zuiden. Onze vrienden reden in een gigantische Ford pick-up met daarop een grote losse camper. We hadden samen veel bekijks onderweg! Hoe verder we kwamen, hoe groener het werd. Het werd een stuk kouder en overal om ons heen verschenen naaldbossen.

We vonden een mooi plekkie in het bos en aan een rivier naast een piepklein gek plaatsje, waar de dorpsgek ons de weg wees. We zetten ons tentje op en doken de warme en gezellige camper van onze vrienden in. Onze chef William toverde een heerlijke soep op tafel en de bekende grote flessen rode wijn werden geopend. Het ging buiten helemaal los en ’s avonds laat doken wij ons zeiknatte tentje in.

Nadat we de natte kampeerboel hadden opgedoekt vertrokken we naar de troosteloze stad Temuco. We moesten weer op zoek naar een garage, want onze 4x4 versnellingspook ging alle kanten op, rinkelde als een gek en wij vertrouwden het niet. We belandden bij de (ietwat gekke en continu zingende) mechanic Edgardo, die we uiteindelijk zover kregen om ons (naast al zijn andere werk) te helpen.

De hele versnellingsbak moest eruit, weer een fijne klus dus! Wij lieten onze auto achter en vertrokken met onze vrienden in de camper naar Laguna Villarica.

Aan Laguna Villarica liggen de prachtige vulkaan Villarica (2.847 meter) en twee mooie en toeristische stadjes: Villarica en Pucon, populaire vakantiebestemmingen voor de (rijke) Chilenen. We kwamen aan in Villarica en hadden fantastisch uitzicht op het meer en de vulkaan.

We vonden een fantastische kampeerplek aan het meer op het zwarte (vulkanische) strand. We waren bijna alleen en bouwden een mooie plek voor onze bbq.

De mannen speelden beach ball, we draaiden muziek en dronken wijn rondom ons kampvuur. Catia maakte pisco sours en onze chef William bereidde geweldig vlees. Genieten hier!

Rise and shine. We trokken ons zwempak aan en doken het meer in. Dit was lekker wakker worden, en Catia kwam ook nog met verse koffie aan. De vulkaan was actief en elke paar minuten verscheen er een nieuwe rookwalm!

Na een ontspannen ochtend en een heerlijk ontbijt reden we naar Pucon. We liepen wat rond door dit leuke dorpje, waar alles duidelijk in het teken staat van (water-)sport. We vonden een koffietentje met wifi en installeerden ons voor de rest van de middag om e.e.a. voor de komende dagen te regelen. We moesten morgen weer paraat staan bij de mechanic en vertrokken daarom weer terug naar Temuco.

Chili – Temuco – 5 februari t/m 8 februari 2017

Terug in lovely Temuco parkeerden we de camper recht voor de garage en deze avond aten en sliepen wij bij onze vrienden in de camper. Heel erg chill!

We hadden zo lekker geslapen, deze camper is echt een winnaar (en stiekem waren wij een beetje jaloers)! Onze versnellingsbak ging vandaag naar de specialist en wij regelden nieuwe onderdelen met Edgardo. Gelukkig vonden we alles, dus de beste man kon aan de slag! We waren de hele dag op pad in Temuco om wat dingen gedaan te krijgen. De hele dag door zagen we stuntvliegers die druk aan het oefenen waren en mooie figuren in de lucht creëerden.

‘s Middags haalden we de megazware versnellingsbak op.

We brachten de versnellingsbak weer naar Edgardo en na een kletspraatje met onze vriend, doken we maar weer de camper in voor een heerlijk pastaatje.

De volgende dag werd de versnellingsbak weer gemonteerd. Terwijl er hard aan onze auto werd gewerkt kochten wij de markt van Temuco leeg. We zouden hopelijk vandaag Temuco verlaten en laadden de camper vol met eten. Einde middag zat Pablo weer helemaal in elkaar! Na de nodige testritten namen we afscheid van Edgardo en reden we godzijdank Temuco uit.

We pakten zoveel mogelijk kilometers richting het zuiden en parkeerden onze wagens uiteindelijk bij een van de Copec benzinestations (met goede koffie en een warme douche!) langs de weg, waar we weer bij onze vrienden in de camper doken.

Vandaag zouden we het eiland Chiloe bereiken, maar eerst maakten we nog een stop bij een garage in het stadje Puerto Montt voor wat autovraagjes. We waren weer wat gerustgesteld en vertrokken naar de ferry.