Bolivia - Deel IV - 16 december 2016 t/m 7 januari 2017

Bolivia – Santa Cruz – 16 december t/m 24 december 2016

Tijdens de lange rit vanuit Sucre naar Santa Cruz veranderde de omgeving volledig. Na 1,5 maand op grote hoogte geweest te zijn daalden we hard af richting het regenwoud. Het werd groener en groener, maar ook heter en heter. We reden op een gegeven moment dwars door de jungle en staken enorme rivieren over en zagen overal papegaaien overvliegen.

Het was wel even geleden dat we ons in een dergelijke setting bevonden! Na een rit van ruim 16 uur reden we dan eindelijk 's avonds Santa Cruz binnen. Santa Cruz bleek al snel een stuk moderner dan La Paz, godzijdank. We kwamen aan bij het huis van Patricio, een maatje van Arno uit zijn Boston tijd. Hier werden we warm ontvangen door Patricio en zijn vrouw Ana. We waren aanbeland in een kast van een huis met zwembad, 3 maids, tv formaatje bioscoop en een eigen chille kamer met badkamer. Hier konden we wel even vertoeven! We pimpelden gezellig wat wijntjes in de keuken en doken uitgeput ons heerlijke bed in.

Het was tijd om de rest van de familie Rojas te leren kennen; Rene (3), Paulina (2) en Fernanda (bijna 1) . En niet te vergeten: Bruno, de Newfoundlander formaatje grizzly beer. Het was een huis vol en een drukke boel! We gingen op pad met Patricio en Paulina en deden inkopen voor de BBQ. Na een lekkere lunch op het terras doken de mannen met de kids en een biertje het zwembad in.

We zaten de hele avond met z’n viertjes buiten; lekker BBQen en wijntjes drinken. Wat een feest!

De familie Rojas vertrok de volgende ochtend naar La Paz om kerst met de familie te vieren. Toen de familie was vertrokken gingen wij richting shopping mall. Met 2 paar Nikes en een hele kar vol boodschappen keerden we terug. Terug thuis installeerden we ons ‘kantoor’ in de woonkamer naast de kerstboom! De komende week zouden we proberen onze grove planning voor de komende maanden reizen te maken, het blog en dropbox bij te werken en dat was heel veel werk.

Op maandag brachten we onze auto voor een grote beurt naar de garage van Luis, een aanbeveling vanuit La Paz. Na 2,5 uur hadden we onze hele waslijst aan vragen en punten doorgenomen en gingen de mannen aan de slag. Het streven was om de auto donderdag klaar te hebben; eerst zien dan geloven! Terug in casa Rojas (in de airco, wat een verademing!) stortten we ons weer op het computerwerk. Na een uitgebreid ontbijt brachten we de volgende dag een bezoekje aan Luis om te kijken hoe alles verliep en we waren stomverbaasd. De hele auto (inclusief versnellingsbak etc.) lag helemaal uit elkaar! Alles verliep goed en er werd (on-Boliviaans) hard gewerkt, wat fijn.

We regelden een trip naar de Pantanal, het grootste moerasgebied ter wereld dat in Brazilië, Paraguay en Bolivia ligt. Op tweede kerstdag zouden wij tussen de muggen, tropische vogels en hopelijk anaconda’s het moeras induiken!

We deden inkopen op de lokale markt, kookten uitgebreid en zo vlogen de dagen voorbij. Na een testrit met de auto lieten we Pablo nog een dagje achter voor wat laatste dingetjes. We belden met het thuisfront en liepen tussendoor een rondje met Bruno.

We haalden op vrijdag de auto op, pakten de tasjes in en waren klaar voor vertrek. We zouden in 2 dagen naar Puerto Suarez rijden; het startpunt voor de trip in de Pantanal.

Bolivia – San Jose de Chiquitos, Chochis & Santiago de Chiquitos – 24 december t/m 25 december 2016

Het wekkertje vroeg gezet, tassen gepakt, ontbijtje gegeten en op pad gegaan! Het eindpunt van vandaag was het dorpje Santiago de Chiquitos, een van de dorpjes in het ‘Jesuit Missions Circuit’. Dit gebied bestaat o.a. uit 7 oude Jezuïeten nederzettingen waar de Spanjaarden (na de Jezuiten te hebben verdreven) tot halverwege de 18e eeuw gevestigd waren. Daarna zijn al deze nederzettingen in de vergetelheid geraakt. Tot halverwege de 20ste eeuw, toen deze plekken zijn herontdekt. Er is toen veel tijd (+/- 25 jaar) hard gewerkt aan restauratie van met name de bijzondere kerken. Sinds 1991 staan al deze nederzettingen nu op de Unesco werelderfgoed lijst. Alle kerken hebben een volledig unieke stijl.

Wij gingen het plaatsje San Jose de Chiquitos bezoeken. De kerk daar is volgens velen het meest bijzonder. We reden dwars door het groene landschap naar San Jose de Chiquitos. Onderweg werd het snel duidelijk waarom deze omgeving zo groen is; keiharde regen en zon wisselden elkaar af. Tijdens de eerste bui begaf de ruitenwisser het en bij Lot haar portier stroomde het water naar binnen. Het was een beetje chaos in de auto. We reden het hoofdplein van San Jose de Chiquitos op en het was echt een prachtig gezicht. Aan het groene plein vol palmbomen en de aparte thorny bottle bomen ligt de prachtige oranjekleurige kerk.

De kerk was dicht en we moesten tot 15:00 uur wachten tot deze open zou gaan, want ja zo gaan dingen hier in Bolivia. We sneakten door een open deur naar binnen, maar besloten daarna toch maar netjes te wachten tot de kerk werd geopend. Dan maar een biertje op het terras om de tijd te doden. We spotten een prachtige toekan midden op het plein!

De poort van de kerk was inmiddels open, maar er was nog steeds niemand te bekennen. We waren er een beetje klaar mee en gingen zelf op zoek. Het lukte ons om via een verstopte deur de kerk binnen te komen en waren hier helemaal alleen. Overal zag je houtsnijwerk en alles zag er pico bello uit!

We liepen nog over de rest van het terrein en vonden ook de muurschilderingen erg cool. Dit is een bijzondere plek.

We sloegen weer de weg op; dit was de beste snelweg van heel Bolivia! Toen we het dorpje Chochis naderden verschenen er uit het niets knalrode enorme rotsen, echt een indrukwekkend gezicht.

Tussen de rotsen stond “La Muela del Diablo, een puntige rare eenzame prachtige knalrode rots.

We bezochten het Chochis memorial (gebouwd ter herinnering aan een grote overstroming) met aparte houtsnijwerken en met vooral een prachtig uitzicht over de groene omgeving.

We reden ook nog langs een prachtige haciënda waar allerlei beesten rondliepen. Het begon te schemeren en we reden snel door naar Santiago de Chiquitos. Toen we de hoofdweg afsloegen reden we omhoog en achter ons zagen we de zon ondergaan en de lucht knalrood en oranje kleuren. We vonden een simpel hotelletje, aten een stukkie kip bij een klein tentje en doken uitgeput ons bed in. Totdat het familie kerstfeest in het hostel van start ging; keiharde muziek en knetter lamme dansende Bolivianen.

Morning & Merry Christmas! Gekke plek wel om op eerste kerstdag wakker te worden en een lekker kerstontbijtje zat er niet echt in, alles was dicht! We namen een kijkje op het dorpsplein en liepen ook deze Jezuïetenkerk even in. Deze was lang niet zo mooi als de kerk in San Jose de Chiquitos, maar toch wel weer bijzonder.

Bolivia – Puerto Suarez, de Pantanal & Santiago de Chiquitos – 25 december t/m 27 december 2016

Hop de auto in richting Puerto Suarez, dat een paar kilometer voor de grens met Brazilië ligt. We zagen onderweg al allerlei mooie vogels voorbij vliegen, waaronder weer een toekan. We kwamen begin van de middag aan, checkten in in Casa Real en binnen de kortste tijd stond onze gids Juan voor onze neus. Een apart ventje, maar heel aardig! Hij bracht ons meteen mee naar een groot meer aan de rand van Puerto Suarez.

We aten met z'n tweetjes een heerlijk romantisch kerstdiner op straat: rijst, yucca en vlees, en dat naast een karaoke machine met house muziek uit de jaren 90, top! Deze kerst zullen we niet snel vergeten.

Om 06:00 uur stond Juan on-Boliviaans 15 minuten te vroeg voor onze deur! Wij waren klaar en we vertrokken richting het moeras. Na 50 km reden we het Otuquis National Park binnen. We hadden een enorm moeras verwacht, maar het was nog hartstikke droog en bosachtig. We zagen overal om ons heen vette vogels, zoals de yellow-billed cardinal,

verschillende soorten kingfishers, great black hawks, savanna hawks en southern screamers (een soort gieren). Vooral de black-collared hawk vonden we echt fantastisch mooi.

Af en toe vlogen er gigantische groepen wood storks op (die in het Spaans “ugly heads” worden genoemd), echt met wel honderd tegelijk!

Langzaam werd de bebossing iets minder en reden we richting het moeras. In de slootjes langs de weg zagen we echt overal kleine kaaimannen. En later ook echt grote jongens.

En daar verscheen de eerste groep capybara’s; de grootste knaagdieren ter wereld. Wat een grote, dikke en grappige beesten!

Inmiddels strekten aan beide kanten eindeloze knalgroene vlaktes zich uit met hier en daar een verdwaalde (palm-)boom, echt een mooi gezicht. In het groene gras verscheen een groot hert dat ons op een veilig afstandje stond te observeren.

We reden verder over het rode zand (de weg was inmiddels gelukkig wat beter) en zagen overal vogels (zoals het mooie kleine vogeltje de white-headed marsh tyrant), capybara's, kaaimannen en nog heel veel herten, soms van heel dichtbij! We zagen een grote slang (2,5 meter) oversteken en Juan sprintte erheen om hem te pakken, maar was helaas te laat. Iets later zagen we dezelfde soort slang zwemmen en de kade op kruipen. Ook deze was wel 2,5 meter en ook deze kreeg Juan helaas niet te pakken!

We kwamen bij een wat grotere rivier en zagen 3 herten afkoelen in water, tussen tientallen vogels; een prachtig gezicht. En aan de andere kant kwam een familie capybara's langs wandelen!

We waren nog op zoek naar anaconda’s, maar vonden er alleen eentje die dood was.

We reden door en de weg hield op. We waren aanbeland in Puerto Busch, een legerbasis, en stonden praktisch op een drielandenpunt; we stonden aan de Rio Paraguay en aan de overkant lag Brazilië, terwijl Paraguay maar 2 km van ons vandaan verwijderd was. Stempeltje halen? Nee, de grens oversteken was hier niet mogelijk!

We keerden om en reden dezelfde weg weer terug. We zagen minder dan op de heenweg (aangezien het inmiddels bloedje heet was), maar alsnog zagen we veel. Eindeloos veel termietenheuvels, vogels, capybaras, kaaimannen en aan het einde zelfs nog een paar greater rheas (een soort struisvogel)!

De anaconda bleef op ons ‘want-to-see’ lijstje staan, helaas geen anaconda voor ons vandaag. Terug in Puerto Suarez dronken we biertje met Juan en bedankten we hem voor ons mooie Pantanal-avontuur! We besloten alvast wat kilometers richting Santa Cruz te maken en sprongen meteen weer de auto in. We sliepen in Santiago de Chiquitos en bewonderden onderweg de fantastische sterrenhemel.

We stapten vroeg de auto in en reden al snel af op de prachtige rotsen rondom Chochis. We maakten af en toe een fotootje en reden verder richting San Jose de Chiquitos.

In San Jose de Chiquitos maakten we een ommetje langs het viewpoint Valle de la Luna. Dit was een plek vol bizarre rotsformaties met uitzicht over de eindeloze vlaktes van de Amazonia. Na deze stop reden we in een rechte lijn terug naar Santa Cruz.

Bolivia – Santa Cruz – 27 december t/m 29 december 2016

Terug in Santa Cruz zagen we Patricio, Ana en de kids weer. Na een Mexicaanse hap dronken wij nog gezellig een afzakker met Patricio. De volgende ochtend gingen we weer naar de garage om wat dingen na te laten kijken. Daarna gingen we nog even shoppen in het centrum, pakten een taxi terug naar Casa Rojas, waar een heerlijke lunch met soep, rijst en salade voor ons klaarstond. Na de lunch gingen de mannen een balletje slaan op de golfbaan en dook Lot achter de laptop. ’s Avonds aten we een (echt lekkere!) pizza met Patricio.

Bolivia – Laguna Volcan, Samaipata & El Fuerte – 29 december t/m 31 december 2016

Vandaag hadden we een uitje met de familie, we gingen naar Samaipata! Met een auto vol en 2 kids in de achterbak verlieten we Santa Cruz.

We reden al snel over een mooie tropische bergweg en zagen overal mooie rode rotsen.

We sloegen af naar Laguna Volcan. Via een dirt road de berg op belandden we bij – de naam zegt het al – een meer aan de voet van een vulkaan. Echt een klein paradijsje. Aan de rand van het meer was een hotel gebouwd, waar wij een lekker happie gingen lunchen.

We keken uit over het meer en de bergen eromheen. Na de lunch liepen we wat rond en de mannen speelden (met de kids) een potje pool.

Tijd om weer door te gaan! De auto werd weer volgeladen en we reden door naar Samaipata. Na een mooie rit reden we Samaipata binnen en zagen al meteen dat dit een ontwikkeld ‘rijk’ dorpje is waar heel veel Europeanen zich hebben gevestigd. Het centrale plein staat vol palmbomen en overal zie je leuke tentjes en barretjes. Het is hier echt een beetje een andere wereld.

We meldden ons bij de reisorganisatie Kaleidoscope Travel om onze trekking voor morgen te bevestigen. We zouden gaan hiken naar ‘El Nido de Condor’ oftewel de plek waar de condors nesten. We streken met z’n allen neer aan het hoofdplein en gingen aan de borrel en de familie bleef ook nog een hapje eten. Na het eten vertrok de familie terug naar Santa Cruz en doken wij ons hotel in. Heel leuk om een dagje met z’n allen op pad geweest te zijn!

Om 06:30 uur werden we opgehaald door onze gids Javier; een hele aardige vent die Spaans en Duits sprak. We konden dus mooi onze talen oefenen vandaag! We reden in anderhalf uur naar het startpunt van onze trekking. We klauterden anderhalf uur omhoog en hadden een prachtig uitzicht over deze weidse bergachtige omgeving.

We waren aanbeland op het uitkijkpunt waar over een paar uurtjes de condors zouden moeten verschijnen. Condors zweven op de thermiek en cirkelen zo eindeloos door de lucht. Ze kunnen zo op 1 dag wel 500 km afleggen! Wij zaten aan de rand van een afgrond en dit zou de perfecte plek zijn om deze mooie beesten van dichtbij te zien. Het wachten kon beginnen.

We spotten al een aantal condors, maar ze waren erg ver weg. Een ‘kleine’ condor kwam wel vlak voor ons voorbij zweven en we werden helemaal enthousiast. Maar toen het grote condor-festijn zou moeten beginnen was het akelig stil. We zagen er een heleboel, maar van grote afstand en elke keer vlogen ze de verkeerde kant op. We wachtten uren en zagen het niet echt meer gebeuren. Uiteindelijk zagen we er gelukkig nog 3 redelijk dichtbij voorbij zweven en konden we de mooie witte strepen en de witte kraag goed zien. Deze beesten zijn echt prachtig!

We waren wel een beetje teleurgesteld. Onze verwachtingen lagen een stuk hoger, maar je kunt niet altijd geluk hebben. En de trekking en de omgeving waren in ieder geval erg geslaagd. We daalden weer af en reden terug naar Samaipata. Onderweg zagen we hele oude enorme cactussen en hoog in de lucht zagen we nog meer condors voorbij zweven.

In Samaipata trakteerden we Javier op een borrel en een hamburger in het super leuke hippe tentje Boheme.

Het was alweer de laatste dag van 2016! Wij gingen vandaag El Fuerte bekijken, een pre-Inca ruïne stad vlakbij Samaipata. We startten in het museum in Samaipata, waar we een indruk kregen van de historie van deze grote archeologische site. We pakten een taxi naar El Fuerte en liepen omhoog. El Fuerte bestaat uit 2 delen; een 220 meter lange rots vol met carvings en een gedeelte ten zuiden van de rots waar allerlei huizen en gebouwen stonden. De plek kreeg door de Spanjaarden de bijnaam “Het Fort” vanwege haar strategische locatie, maar het had vooral een religieuze en ceremoniële functie voor verschillende pre-Columbiaanse volken (waaronder de Inca’s). Vanaf een hoog uitkijkpunt zagen we de 220 meter lange rots liggen vol met rotstekeningen.

We liepen de 2 km route over het terrein langs de rots en langs de ruïnes van alle gebouwen eromheen. Het grootste gedeelte van de carvings in de rots en sommige tempels en andere ruïnes waren pre-Inca en er waren ook een hoop Inca ruïnes te bewonderen. Er zijn nog steeds heel veel vragen over de daadwerkelijke betekenis van de rots en de ruïnes eromheen. We vonden het een hele mystieke plek en de site is echt mooi opgezet en we waren positief verrast door wat we zagen.

Na ruim een uur stapten we weer in de taxi terug naar Samaipata. We wandelden nog wat rond door dit leuke dorpje, haalden onze spullen op in het hotel en stapten in een trufi (gedeelde taxi) terug naar Santa Cruz.

Bolivia – Santa Cruz – 31 december 2016 t/m 7 januari 2017

Terug in Casa Rojas stonden overal bloemen en kaarsen voor het oud & nieuw feestje van vanavond. Einde middag druppelden de gasten binnen. Uiteindelijk waren we met een gezellig groepje met o.a. Jose uit Cochabamba, Kurt uit Miami, Victor die net naar Santa Cruz was verhuisd, Cesar, Marcello en de Boliviaanse zusjes. En binnen renden bijna 20 kinderen rond!

Er werd gezellig geborreld en gebbq’d. Vlak voor middernacht gingen we het dakterras op, de champagne ging open en het vuurwerk begon: happy 2017! We feestten nog een paar uurtjes verder en doken om 04:30 uur ons bed in.

De eerste dag van het nieuwe jaar deden we rustig aan. Arno belde met Morea, Lot dook met de kids het zwembad in en ‘s avonds werden alle kliekjes in de oven gegooid. De volgende ochtend skypete Arno met Juul & Frank in Australië en werkten we verder aan het blog. We hingen overdag een beetje rond met de kids en ‘s avonds kookten we voor onze hosts. Dat was toch het minste wat we konden doen!

We gingen samen op pad naar de Jardin Botanico; een enorm park vlakbij de stad. Eerst loop je door een mooi onderhouden tuin met een meertje, bloemen en een cactustuin en vervolgens loop je echt de bush in, nog geen 10 km buiten de stad! Dankzij de zwermen muggen moesten we stevig doorlopen, maar onderweg zagen we veel beesten; 2 verschillende soorten apen, mooie vogels en vlinders en 2 grote schildpadden!

We liepen terug naar een meertje aan het begin van het park. Rond dit meer zouden perisoso's (luiaards) zitten dus we gingen op zoek. Nadat we vooral veel kaaimannen zagen, spotten we uiteindelijk 2 luiaards in de bomen. We verlieten het park en pakten een busje terug naar huis. 's Avonds aten we een lekker pastaatje en werd aan het einde de Berenburg op tafel getoverd. Het werd een gezellig (laat) avondje!

De volgende ochtend bezochten we onze gouden vriend Pablo. Er was hard aan de auto geklust, maar na een testrit bleek nog niet alles in orde te zijn. We lieten de auto dus nog een keertje achter en vertrokken naar huis. In de middag was het tijd om te gaan spelen; we gingen crossen met de buggy van Patricio! We haalden de buggy op bij zijn broer Diego en reden naar de rivier; wij in de buggy en Patricio in zijn auto achter ons aan. We gingen off road en deze weg was echt gemaakt om te scheuren. We raceten met meer dan 100 km/h over het zand en door water. Heel vet! En Lot ging natuurlijk ook nog even scheuren!

We reden diep de bush in en stopten voor een pilsie in een piepklein dorpje. Daarna gingen de mannen nog even samen een rondje scheuren over de rivierbedding en ze gingen helemaal los, totdat ze een boomstronk raakten. Lekke band! Arno reed (in het donker) de buggy  met lekke band voorzichtig terug naar Santa Cruz. Beetje matig dit, maar wat was het vet!

We aten met Patricio en zijn maten een burger in de hippe biertent Bendita. Het was een gezellige groep bij elkaar (o.a. met Jose en Kurt) en de burger was top!

De volgende dag regelden we wat dingen in de stad, deden we inkopen op de markt en gingen we eindelijk naar de kapper. We kookten weer voor onze hosts en begonnen ons vertrek uit Santa Cruz (over 2 dagen) een beetje voor te bereiden. Het werd wel weer tijd om op pad te gaan!

Onze laatste dag Santa Cruz brak aan, maar de auto was nog steeds niet klaar. Stress in de tent! We regelden de laatste dingen voor vertrek, deden inkopen bij de inmiddels vertrouwde supermarkt en pakten de auto alvast in. Einde middag haalden we de auto op en godzijdank reed onze vriend weer stukken beter!

Onze laatste avond waren we door Curt & Yara uitgenodigd voor een BBQ feestje met alles erop en eraan: gezellige mensen, live muziek, obers met strikjes en lekker eten.

Dapper stapten we ’s ochtends vroeg de auto in, nadat we afscheid hadden genomen van de hele familie Rojas, 10 high-fiven hadden uitgedeeld aan alle kids en Bruno een knuffel hadden gegeven. Patricio & Ana, dank voor het fijne verblijf!