Argentinië - deel VI - blogpost 1 - 17 april t/m 23 april 2017

Argentinië – San Martin de los Andes & Ruta de los Siete Lagos – 17 april t/m 18 april 2017

We passeerden de grens tussen Chili en Argentinië voor de twaalfde(!) en laatste keer. We reden door de bergen en langs bossen dode bomen en het werd behoorlijk bewolkt.

Toen sloegen we af en startten “La Ruta de los Siete Lagos”, de bekende 7-meren route naar San Martin de los Andes.

Het eerste meer, Lago Espejo, kwam in beeld en hier vonden we een mooi plekje op het strand om even een noodlesoepie te lunchen. Het meer, zoals alle andere meren, was omringd door bossen en bergen.

We stopten bij verschillende miradors, maar hoopten dat we morgen wat beter weer zouden hebben. We zouden deze route namelijk gewoon nog een keer gaan rijden, richting Bariloche! We namen de d-tour naar Lago Traful en bereikten een idyllisch plekje. Een verlaten strandje aan een mooi meer. Daarna reden we vrij snel door naar San Martin de Los Andes.

San Martin de Los Andes is een bekende stad in Argentinië. Het is een populair vakantieoord, zowel in de zomer als in de winter, want er wordt hier dan volop geskied. Het ligt op een hele mooie plek in een baai aan Lago Lacar. We bleven hier een nachtje slapen in een leuk hotelletje.

In de morgen reden en wandelden we wat rond in dit leuke stadje. En het zonnetje was inmiddels gaan schijnen.

Halverwege de dag lieten wij San Martin de los Andes achter ons en begonnen we weer aan de 7-meren route. De herfstkleuren waren feller en de meren kleurden blauw!

We klommen over een hek naar een prachtig klein verlaten kerkje en spotten in de buurt hele mooie grote vliegenzwammen, erg cool!

We verlieten de Ruta 40 en reden via een hobbelige weg naar Lago Hermoso. Dit is, de naam zegt het al, een prachtig meer en het was spiegelglad. We bleven een tijdje op dit mooie plekje.

De route vervolgde zich langs o.a. Cascada Vullignanco en Lago Falkner.

We zagen op dit gedeelte van de route de mooiste kleuren!

Villa Angostura is het eerste stadje na de merenroute en dit is een chique oord (en blijkbaar heeft onze koningin hier ook een mooie casa!). We reden inmiddels langs het gigantische Lago Nahuel Huapi; het meer waar ook Bariloche aan ligt. Hier kwamen we einde middag aan.

Argentinië – Bariloche & around – 18 april t/m 20 april 2017

Bariloche ligt in een mooi gebied vol cerro’s (heuvels), bossen en meren. Wij gingen met de auto de omgeving van Bariloche verkennen via de populaire route “Circuito Chico”.

Dit is een loup van 60 km over de verschillende peninsula’s ten westen van Bariloche. Langs de kust vind je overal strandjes en eindeloos veel hotels en lodges.

Het Llao Llao Hotel is een begrip in Bariloche en ligt prachtig op een heuvel met uitzicht over verschillende meren. Binnen is alles van hout en het hotel is stijlvol ingericht.

Bij “Mirador Panoramico” hadden we een mooi uitzicht op de meren, de huizen aan de rand van de meren en het Llao Llao Hotel. Bariloche en omgeving is duidelijk een oord voor de rijke Argentijnen.

Een kleine omweg bracht ons naar Colonia Suiza, een kleine nederzetting waar Zwitserse kolonisten zich een tijd geleden hebben gevestigd.

We liepen over een leuk klein marktje vol rommel, maar hadden het eigenlijk na een rondje wel gezien.

Terug in Bariloche wandelden we door het centrum. Men noemt Bariloche ook wel de ‘chocolate capital’ van Argentinië en om de 10 meter vind je dan ook een goed gevulde chocoladewinkel!

Langs alle paasversiering liepen we naar het hoofdplein. We wilden een biertje drinken in een van de vele cervecerias maar waren te vroeg, want Zuid-Amerikanen doen (nog steeds) niet aan borrelen…!

Argentinië – Bariloche naar Buenos Aires – 20 april t/m 23 april 2017

Tijd om Bariloche te verlaten en de lange rit naar de Atlantische kust te starten. We reden weg in de regen, maar een uur later was het ineens strakblauw. Het weer hier blijft bizar. We reden door prachtig bergachtig landschap en stopten in het hippiedorp El Bolson.

Na een rondje over de markt in El Bolson begon onze doorsteek van Argentinië west naar oost: ‘the big nothing’, ons inmiddels welbekend. We verlieten de Ruta 40 en sloegen af landinwaarts.

Na heel lang rijden over lege vlakten kwamen de rotsen van “Paso de Indios” tevoorschijn. De zon ging onder en de rotsen kleurden mooi rood.

In het pikkedonker kwamen we aan in het gehucht Dolavon, waar we op een camping ons tentje opzetten. Hier gingen we met een bak koude pasta, nootjes en een glas Chileense wijn Arno’s nieuwe levensjaar in! Een onvergetelijk moment ;).

Arno & Rita zijn jarig! Wij werden wakker met een paar nieuwsgierige boeren om onze auto heen en na een praatje reden we zo snel mogelijk naar Puerto Madryn. Het plan was om Peninsula Valdès te bezoeken. Rond deze peninsula is heel veel bijzondere (marine) wildlife te zien. Helaas kwamen we erachter dat alle orka’s, zeeolifanten, pinguïns en walvissen al waren vertrokken! We wisten dat we al randje seizoen zaten, maar dit was echt een tegenvaller. Vooral de orka’s en zeeolifanten hadden we graag gezien. Dit tripje ging dus helaas niet door.

Wel besloten we nog een zeehondenkolonie te bezoeken vlak buiten Puerto Madryn. Een mooie rit langs de kust bracht ons bij Punta Loma. Aangekomen op het uitkijkpunt zagen we een paar honderd zeeleeuwen op een mooi klein strandje aan de voet van een klif, erg cool! En die beesten maakten een enorm kabaal.

Een stuk verderop zagen nog een kolonie zeeleeuwen en deze deelden de rots met een groep cormorants.

Arno kreeg een hoop verjaardagsberichten en belde met de jarige Rita. We maakten nieuwe plannen en besloten zo snel mogelijk naar Buenos Aires te rijden en daar lekker 2 weken te gaan zitten (en Arno’s verjaardag met een grote Argentijnse steak te vieren). We reden tot het donker werd naar het noorden, sliepen in het troosteloze Bahia Blanca en waren voor zonsopgang alweer op pad.

De route was echt dodelijk saai, alleen maar rechtdoor. We zagen alleen maar uitgestrekte weilanden vol grazende koeien en keken stiekem al uit naar de heerlijke steak die ons in Buenos Aires te wachten stond! Einde dag kwamen we aan in een klein dorpje buiten Buenos Aires waar we een lege, maar best wel leuke camping vonden. Dit werd onze allerlaatste kampeernacht op onze reis!

De rit naar Buenos Aires duurde lang; wat is deze stad immens groot en wat is het verkeer dramatisch. Arno heeft twee maatjes uit zijn Boston tijd die in Buenos Aires wonen, Ernesto en Nacho, en vandaag zouden we Nacho ontmoeten bij zijn ouders die buiten de stad wonen (vlakbij Tigre en de delta).