Peru – Cuzco & Sacred Valley – 29 oktober t/m 5 november 2016 Na een bergachtige rit zagen we ineens Cuzco opdoemen, prachtig gelegen in een dal. We kwamen aan bij het gezellige Piuray hostel en sjouwden al onze spullen omhoog (dat viel niet mee op 3.400 meter hoogte!). We liepen een rondje door het oude centrum en zagen het prachtige centrale plein. En er was een of ander festival gaande met overal optochten. Nog 1 dagje en dan kwam Rita ons vergezellen! We startten de dag met een heerlijk ontbijtje op het terras met uitzicht over heel Cuzco. We bleven in het hotel en ‘s middags was het noodweer; stortregen, bliksem en angstaanjagende donder. Prima regeldagje dus! We stonden op de airport en daar was ze dan: Rita kwam volbepakt aanlopen! We lieten onze gouden wagen zien en vertrokken, na een pitstop bij een garage, naar het hotel. Alle spulletjes werden uitgepakt en de zakken drop, stroopwafels en pot Calve pindakaas werden met open armen ontvangen! De volgende dag vertrokken we naar the Sacred Valley. We maakten een stop bij een klein marktje met mooie spulletjes en versierde lama’s. De dames lieten ons vol trots wit uitgeslagen cavia’s zien (de zogenoemde ‘cuy’) die klaar waren voor de BBQ. Getver... We bezochten nog een marktje waar we een prachtig uitzicht hadden op de vallei en op Inca ruines en terrassen. Rond lunch kwamen we aan in Ollantaytambo. Dit dorpje is bekend om haar Inca ruines, die middenin de stad liggen, en om de trein die meerdere keren per dag ladingen toeristen naar Aguas Calientes brengt (ook wel ‘Machu Picchu Pueblo’ genoemd). We liepen wat rond in dit leuke dorpjes en bekeken de ruines. Einde middag stapten ook wij op de trein en een kleine 2 uur later reden we Aguas Calientes binnen. We regelden een busticket voor Rita (wij zouden omhoog lopen) en probeerden wat uurtjes slaap te pakken voor ons grote Machu Picchu avontuur! De wekker ging om 03:00 uur na een dramatische nacht vol stortregen en storm, precies nu wij naar Machu Picchu vertrekken. Rita wachtte op de eerste bus en wij liepen omhoog. Het weer was slecht. Er hing een dichte mist en af en toe viel er nog steeds wat regen. We ontmoetten Rita bij de ingang en om 06:00 uur liepen we als eersten het complex binnen. Ondanks de mist was het zo'n indrukwekkend gezicht! Om 07:00 startten we onze ‘La Montaña’ hike omhoog, een klim van ruim 650 meter. Hoe hoger we kwamen, hoe meer het weer opklaarde. Het uitzicht werd steeds mooier! Vlak voor de top vond Rita een lekker plekkie om te blijven zitten, ze had genoeg geklommen. Wij liepen samen het laatste stukje naar de top en genoten op 3.061 meter van het prachtige 360 graden uitzicht. We liepen terug naar Rita en aten met z’n drieën een broodje met een heel mooi uitzicht van boven op Machu Picchu. De locatie die de Inca's voor deze stad hadden gevonden is gewoon zo ongelofelijk bijzonder! Na een lange afdaling belandden we weer in Machu Picchu pueblo. Het was een behoorlijk pittige klim geweest en Rita was kapot, even rustig aan doen dus. Weer beneden aangekomen ging het even echt niet zo goed met mam. Ze ging van haar stokkie en kreeg zuurstof van de Machu Picchu dokter! Toen het wat beter ging maakten we nog wat fotootjes bij de stad en toen ging mam even chillen bij de dokterspost. Wij wandelden nog wat door de ruines van Machu Picchu en het was allemaal prachtig; er is zoveel in goede staat bewaard gebleven. We liepen tussen de huisjes en over de terrassen en kwamen onderweg nog wat lama’s tegen! We vertrokken weer naar Aguas Calientes; Rita met de bus, wij lopend/rennend. We stapten op de trein naar Ollantaytambo en kwamen aan bij het fijne hotel waar we al eerder onze auto hadden geparkeerd. En na een lekker visje te hebben gegeten voor de open haard in het dorp en een heerlijke warme douche vielen we alle drie als een blok in slaap. Na een laatste blik op de Inca Ruines van Ollantaytambo verlieten we dit mooie dorpje. We reden dwars door de Sacred Valley, langs ruines en talloze Inca terrassen terug naar Urubamba en reden dit keer door Pisac. Pisac is echt een leuk plaatsje; leuke smalle straatjes, een leuke markt op het centrale plein en overal zagen we vrouwen in traditionele kleding. Na een lekkere empanada en het shoppen van de nodige souvenirs was het tijd om de Sacred Valley te verlaten. We maakten nog een stop bij de lama farm Awana Kancha. Hier waren bijna alle soorten lama’s en alpaca’s aanwezig; van een soort poedelachtige alpaca’s tot lama’s met lange dreads. Terug in Cuzco brachten wij de volgende ochtend de auto naar de garage om een extra batterij in te laten bouwen en nog wat kleine checks te laten doen. Rita wilde even rustig aan doen en wij vertrokken einde middag met z’n tweeën naar het oude centrum. We belandden in het super leuke artisan wijkje San Blas en liepen via steile straatjes omhoog naar het centrale plein, waar live muziek werd gespeeld en een marktje aan de gang was. Het was een gezellige boel hier! De volgende dag was het tijd om Cuzco te verlaten. We spendeerden nog een ochtend bij onze grote vriend Nilo in de garage en namen daarna afscheid van Piuray en Cuzco. Op naar Puno, onze laatste bestemming in Peru! Peru – Puno – 5 november t/m 6 november 2016 Good morning lake Titicaca! We gooiden de gordijnen open en zagen eindelijk dit langverwachte beroemde meer zich voor ons uitstrekken. Puno staat bekend als de folklore capital van Peru. We wandelden langs het meer en over een marktje waar uiteraard weer de nodige souveniertjes werden gekocht. Daarna wandelden we over het centrale plein, maar daar was niet zoveel leven te bekennen. Onderweg terug naar het hotel stopten we bij het meer, want we hadden hier een hele groep knalroze flamingo’s gespot! Een apart gezicht zo aan de rand van de stad. Terug gekomen in het hotel begrepen we dat de grens met Bolivia al om 17:00 uur zou sluiten, dus ineens hadden we haast! We sprongen de auto in en sjeesden richting de grens. De route was prachtig; overal zagen we grote rietvelden in het meer, kleine dorpjes langs de weg, kuddes lama’s en alpaca’s en uit het niets doemde de bergen van de Cordillera Real aan Boliviaanse zijde op, zo mooi! Daar zouden wij over een aantal dagen gaan klimmen! Uiteindelijk viel alles mee. De grens zou pas om 19:00 uur sluiten (ohhhhh….) en de grensovergang zou de meest soepele ooit blijken! Welcome to Bolivia, land nummer 38 op onze trip!
0 Comments
Peru – Piura – 19 oktober t/m 20 oktober 2016 Na een lange vermoeiende dag bereikten we Piura, waar we sliepen op de vage hippiecamping ‘Porto Verde’. We doken vroeg ons tentje in om weer vroeg de Panamericana op te gaan! Peru – Piura naar Huaraz – 20 oktober t/m 21 oktober 2016 Vandaag hadden we wederom een lange rijdag voor de boeg. We reden over eindeloze rechte wegen door uitgestrekte zandvlaktes met zandduinen, een gaaf gezicht. Af en toe reden we door een dorpje. Overal lag alleen afval langs de weg. Af en toe zagen we een groene oase, maar het was voornamelijk droog en bruin! We werden meerdere keren van de weg gehaald en wisten onze eerste boete gelukkig te ontlopen. We namen de shortcut-weg door de bergen; dit bleek niet zo’n goed idee. De hobbelweg was prachtig, maar duurde eindeloos!
Peru – Huaraz – 21 oktober t/m 24 oktober 2016 Aangekomen in Huaraz gingen we meteen op pad naar de Postorudi gletsjer (70 km van Huaraz vandaan, op 5.250 meter hoogte!). Toen de slechte weg bergopwaarts begon begaven onze dakrekklemmen het. Geen gletsjer dus, maar een garage waar we door 6 man werden geholpen! ‘s Avonds zaten we voor de enorme open haard van ons fijne hostel Churup met ons laptoppie. Eindelijk was het weer eens tijd voor wat lichaamsbeweging! We reden via een fantastisch mooie weg het Cordillera Blanca gebergte in. Overal om ons heen verschenen sneeuwpieken! Zo een vet berglandschap hier. Hier hadden we echt naar uitgekeken! We stopten bij Llanganuco; 2 knalblauwe gletsjermeren op 3.850 meter hoogte. We liepen een stuk langs het mooie eerste helder blauwe meer (Chinancocha). Aan de rand van het tweede meer (Orconcocha) parkeerden we de auto en startten we de hike naar Laguna 69. We klommen omhoog en het uitzicht werd mooier en mooier. Overal zagen we mooie watervallen, er verschenen waanzinnige bergen om ons heen en we staken uitgestrekte valleien over. Na ruim 2 uur omhoog lopen (onze conditie was wel eens beter geweest) belandden we op een prachtig plekje: Laguna 69. Een knalblauw gletsjermeer omringd door watervallen en sneeuwpieken. We liepen in het zonnetje (mazzel!) dezelfde weg terug en pakten de auto weer terug naar het hostel. Er was zoveel te zien in deze omgeving dat we in ieder geval nog 1 daghike wilden doen en het werd Laguna Churup. Met onze nieuwe Australische vriend Fraser reden we omhoog en startten we onze klim. We stegen snel en moesten sommige stukken met behulp van touwen over rotsen omhoog klimmen. We bereikten het meer en ook dit was weer zo'n prachtig plekje! Gletsjers, watervallen en zoveel mooie blauwe en groene kleuren. Onderweg terug naar Huaraz haalden we hout om de hele avond voor de mega open haard te zitten. Het hostel was top en Huaraz is echt een topplek om wat langer te zitten. Na een bezoekje aan een dakrekspecialist verlieten we in de middag Huaraz. Gezellig met z’n drieën voorin gepropt, want Fraser vergezelde ons naar Lima. Peru – Lima – 24 oktober t/m 27 oktober 2016 Door de ochtendspits (nou ja, het is 24/7 spits op de wegen in Lima) reden we de volgende dag naar Autolac, de garage waar we onze auto onder handen zouden laten nemen. De super aardige eigenaar Renzo had duidelijk kennis van zaken en we waren de hele dag druk in de weer. De dag erna brachten we weer een bezoekje aan de mannen van Autolac. Er werd hard aan de auto geklust! We ontmoetten hier ook de Amerikaanse Josh, een aardige vent die ook een FJ43 uit ’72 had!
De laatste dingetjes werden ’s ochtends afgerond in de garage en om 12 uur namen we afscheid van Renzo en de andere mannen in de garage en vertrokken wij in onze Toyota (die we inmiddels hebben omgedoopt tot Pablo)! Wat een verschil, de auto reed fantastisch!
Peru – Nazca – 27 oktober t/m 28 oktober 2016 Nazca staat bekend om haar mysterieuze ‘Nazca lijnen’ en wij gingen dit vandaag met eigen ogen vanuit de lucht bekijken! We klommen ‘s ochtends ons kleine 8 persoons Cessna vliegtuigje in en de piloot had er zin in: koptelefoons op en “Let’s rock and roll”! We stegen in een mum van tijd op en het zicht was perfect. Overal om ons heen was het één grote vlakte. Al snel verschenen de figuren: the whale, the astronaut, the parrots, the monkey, the spider en the trapezoids (die echt overal te zien waren). En overal lijnen die kris kras door elkaar lopen! Het mooiste vonden we the humming bird en the condor. Op een gegeven moment zagen we dat de Panamerica dwars door een Nazca figuur heenloopt! We cirkelden rond de 16 figuren die we zagen en onze piloot leek het nog steeds even mooi te vinden. Met een big smile hield hij ons via de koptelefoon op de hoogte van alles om ons heen en na 40 minuten stonden we weer veilig aan de grond. Heel erg gaaf om dit te zien! Peru – Nazca naar Cuzco – 28 oktober t/m 29 oktober 2016 We klommen steil omhoog en onze oren klapten weer dicht. Het droge rotslandschap veranderde in groener natter landschap en al snel reden we in de stromende regen. Onderweg zagen we zo veel lama’s en alpaca’s overal om ons heen; echt leuke beesten. We reden over een prachtige hoogvlakte (echt hoog!) en uit het niets spotten we knalroze flamingo’s in een meer! We sliepen in het (troosteloze) stadje Abancay en de volgende ochtend vroeg vertrokken we naar onze volgende bestemming; Cuzco!
Ecuador - Ibarra - 3 oktober t/m 7 oktober 2016 We streken neer op de camping Finca Sommerwind, gelegen aan het Yahuarcocha meer vlakbij Ibarra en een populaire stek voor overlanders. De auto startte weer niet, er was dus iets mis en we zouden de volgende dag met de Duitse eigenaar Hans op zoek gaan naar een garage. De volgende ochtend werd onze startmotor gemaakt en liep de auto weer als vanouds. Daarna vonden we een ander mannetje die ervoor kon zorgen dat de bestuurdersstoel recht voor het stuur zou komen te staan, want dat was om een of andere bizarre reden niet het geval… Terwijl we wachtten totdat de auto klaar was, brachten wij onze tijd door aan het meer met onze vrienden Hans, Patricia en de super aardige Amerikaanse Barbara. Het was de afgelopen dagen echt slecht weer, veel regen en bewolking en dat terwijl het hier normaal altijd lente is (typisch)! We werden wakker met het bericht dat Rita haar ticket had geboekt, over 3 weken zouden we haar al zien in Cuzco, Peru! We haalden onze auto op (die na 2 dagen vertraging eindelijk klaar was), namen afscheid van iedereen en zetten koers richting de hoofdstad Quito. Ecuador – Quito – 7 oktober t/m 9 oktober 2016 Na een gehaaste rit kwamen we aan bij het museum waar de ‘echte’ evenaar doorheen loopt, maar helaas waren we te laat. We loerden over het hek heen en konden in ieder geval de befaamde lijn zien en een fotootje schieten.
Tijdens het ontbijt boekten we onze trip naar Paaseiland. Yes, we gaan er echt heen! Toen was het tijd om deze mooie stad te gaan verkennen en gelukkig scheen het zonnetje. We liepen door de steile straatjes en hadden al snel uitzicht op El Panecillo, de heuvel middenin de stad waar bovenop een gigantisch Maria beeld prijkt. We staken het hele historische centrum door en zagen overal mooie oude kerken en kloosters verbonden door smalle steile straatjes en leuke pleintjes. Het absolute hoogtepunt was de Compañía de Jesús: een prachtige supergotische kerk en van binnen alles goud, echt ongelofelijk! Na ons bezoek aan de Compañía de Jesús wandelden we nog een tijd door deze mooie stad. Na onze tour door de oude stad pakten we de bus naar Museo Guayasamin, de kunstenaar, socialist en nationale held van Ecuador. Het museum is gevestigd op een prachtig hooggelegen plekje in de wijk Bellavista in het oude huis van de kunstenaar. Het weer was volledig omgeslagen en van het fantastische uitzicht (op Quito en de vulkaan Pichincha) was helaas niks te zien. We kregen een tour door het waanzinnige huis en zagen de persoonlijke collectie van pre-Colombian art die Guayasemin door de jaren heen had verzameld. Door het noodweer renden we naar Capilla del Hombre, het museum naast Museo Guayasamin waar voornamelijk (grote) werken van de kunstenaar zelf worden tentoongesteld in een indrukwekkende ruimte. Dat Picasso een inspiratiebron was voor Guayasemin is overduidelijk. Einde middag liepen we onze vrienden Catia & William tegen het lijf. Wat toevallig, maar wat gezellig! ’s Avonds doken we met z’n vieren de Duitse bierstube in ons hotel in, want ja die was er! Na een rustig ontbijtje namen we afscheid van Gert en vluchtten we snel de grote stad weer uit. Ecuador – Cotopaxi National Park – 9 oktober t/m 10 oktober 2016 Hoe dichter we bij Cotopaxi National Park kwamen, hoe harder het ging regenen. De weg omhoog was geen pretje: 15 km steile weg vol losse puntige stenen. Eindelijk kwamen we aan bij El Porvenir, een prachtige hacienda gelegen op 3.600 meter hoogte met (op een normale dag) uitzicht op de vulkaan Cotopaxi. Helaas voor ons was er nu geen vulkaan te zien. We chillden in de fantastische woonkamer met houten balken, mooie banken en een heerlijke open haard. De regen werd niet minder en we zetten snel ons tentje op vlakbij het huis. Toen het begon te schemeren liet de vulkaan zich gelukkig heel eventjes zien! Na een ontbijtje voor de open haard reden we het Cotopaxi National Park binnen. Ook vandaag was het slecht weer, maar ondanks dat was het een prachtige rit. Heel eventjes verscheen de summit van Cotopaxi door de wolken heen. We namen de weg omhoog naar de parking (richting basecamp) in de hoop op opklaringen, maar toen we deze plek op 4.580 meter bereikten was er helemaal niets te zien! We staken het park door en belandden weer op de Panamericana richting het zuiden. De weg naar het zuiden wordt ook wel de ‘route van de vulkanen’ genoemd. We passeerden o.a. Chimborazi (de hoogste vulkaan van Ecuador), maar ook deze joekel hing volledig in de wolken. Ecuador – Cuenca – 10 oktober t/m 12 oktober 2016 We reden door heel ruig berglandschap en bereikten einde middag het Alternative Hostel in Cuenca. Na een ochtendbezoek aan een mechanic samen met onze nieuwe Canadese vriend Francis belandden we bij de fameuze hoedenmaker ‘Ortega’, the place to be voor Panama hoeden (die uit Ecuador komen). De buit: twee witte hoeden en een knalgele! ‘s Middags dwaalden we door de charmante straatjes van Cuenca en belandden we op het hoofdplein Parque Calderón. Hier bewonderden we de enorme Catedral de la Inmaculada Concepción; zowel van binnen als van buiten echt een indrukwekkend gezicht. Haar 3(!) blauwe domes zijn overal in de stad te zien. We liepen door de het historische centrum en zagen overal coole street art. We wandelden de hele middag door deze mooie stad en belandden uiteindelijk op een mooi klein rustig pleintje waaraan het Modern Art Museum lag. We liepen ook langs het Convent of the Immaculate Conception. In dit klooster leven nog steeds nonnen die vanaf hun 14e de 4 muren van het klooster nooit meer verlaten (verschrikkelijk!). We liepen weer terug en kwamen langs Plazoleta del Carmen, een klein pleintje waar een gezellig bloemenmarktje aan de gang was. Wat is dit een leuke stad! Langs de Rio Tomebamba liepen we terug naar het hostel. Het zonnetje scheen en we zaten de hele avond op het dakterras met onze Canadese vriend.
Ecuador – Las Cajas – 12 oktober 2016 Onderweg naar Guayaquil maakten we een stop bij het National Park Las Cajas. We liepen een trail van twee uur dwars door dit prachtige heuvelachtige gebied vol kleine meertjes. Onderweg terug liepen we door het Polylepis bos; men zegt dat dit het meest hooggelegen bos ter wereld is. We stapten weer de auto in naar Guayaquil en langzaamaan maakten de prachtige bergwegen en het koele weer plaats voor vlak landschap en enorme hitte. Ecuador – Guayaquil & Salinas – 12 oktober t/m 19 oktober 2016 We kwamen einde middag aan bij onze vriend Andres en zouden de komende dagen bij hem en zijn ouders (Norma en Eduardo) verblijven! Ons logeerhuis was net een privé museum. Werkelijk het hele huis staat vol met kunstwerken van over de hele wereld, zoals Chinees porselein, ivoren beelden, koloniale Ecuadoriaanse schilderijen etc. FANTASTISCH! Ook in Guayaquil moesten we naar een garage om de auto te laten maken. Gelukkig met hulp van onze vertaler Andres, dat praat wat makkelijker. Er was iets met de aandrijving en we lieten onze auto achter. Andres nam ons mee naar zijn kantoor, waar we gezellig even koffie dronken met hem en zijn zus Tatiana. We wandelden nog wat door de stad en konden eenmaal thuis aanschuiven voor het diner. Er werd zo goed voor ons gezorgd! Hier konden we wel eventjes aan wennen. De volgende dag liet Andres ons de Malecón zien (een drukke strip langs de rivier) en liepen we door het (enige) oude straatje/wijkje Las Peñas. Onze gouden wagen was klaar! We haalden ‘m op bij de garage en haastten ons naar onze ‘late lunch’ met Norma en Tatiana bij Club del Union. Het was daar een chique bedoeling, we aten heerlijk en kletsten met Norma over alle mooie reizen die zij had gemaakt. Na het eten wandelden we wat over de Malecón en kwamen o.a. bij het monument , opgericht op de plek waar de libertador uit het noorden, Simon Bolivar, en de libertador uit het zuiden, Jose de San Martin elkaar ontmoetten en o.a. de toekomst van Peru bespraken. Terug in casa Garcia had Andres een fles whisky en een koelbox met ijs klaar staan en we ploften neer op de stoelen in de tuin. Op zaterdag was het tijd voor de grote Garcia lunch en het huis stroomde langzaam vol. De cocktails werden ingeschonken en na een borrel met foie gras werd het buffet klaargezet. Het was een gezellige boel! Na een tour door het huis met Eduardo, die ons zijn favoriete kuststukken liet zien, gingen wij een borreltje drinken met vrienden van Andres (Claudia, Diego en Renata). Het was tijd om de grote warme stad even te ontvluchten en we vertrokken naar Salinas, een stadje aan de kust. We maakten een tour langs de kust en stopten in het hippie- en surfdorp Montañita. We hadden het hier al snel gezien en reden via allemaal kleine vissersdorpjes verder langs de kust naar het noorden. Ineens veranderde het landschap volledig en reden we door een dichtbeboste omgeving, heel bizar. Na een flitsbezoek aan het kleine rustige dorpje Ayampe reden we terug naar Olon, waar we op het strand een visje aten. Echt een chill plekje! Het weer klaarde eindelijk een beetje op en in het zonnetje reden we naar Salinas. Hier kwamen we aan in het enorme stijlvolle appartement van Tatiana, direct aan zee! We hesen ons snel in ons zwempak en doken in het zwembad op het dakterras met uitzicht op het strand en de zee. Prima vertoeven hier! We reden naar de yacht club en hadden vanaf daar een mooi uitzicht over de kustlijn van Salinas. Na een half uurtje rondbanjeren en mooie bootjes kijken keerden we terug naar het appartement om even lekker helemaal niets te doen. Wat ontzettend relaxed om wakker te worden met het geluid van de zee. Na het ontbijt vertrokken we weer naar Guayaquil, want er moest ook gewerkt worden (door Andres dan…)! En wij hadden besloten nog een dagje langer bij de Garcia’s in Guayaquil te blijven. In de vroege vroege ochtend namen we afscheid van Andres, de rest van de Garcia’s en Guayaquil. Dank voor de geweldige tijd! We reden naar de grens en na een zoektocht naar de douane en migration van Ecuador en Peru (waarom is hier niets duidelijk?) reden we een paar uur later Peru binnen!
Colombia – Bogota – 8 september t/m 1 oktober 2016 We checkten in in ons ‘huis’ voor de komende tijd: het 82 Hostel. Niet echt een hele gezellige tent, maar de locatie was goed en Alejandro was een topvent. De volgende ochtend vertrokken we dwars door het dramatische verkeer naar Iguana 4x4, waar we dan eindelijk Mauricio en de fantastische wagen zagen! We waren de hele dag druk met het bespreken en voorbereiden van de koop van en de nodige reparaties aan de Toyota.’s Avonds zagen we onze vrienden Fefa en Frederico weer, good to be back! De volgende dag brachten we weer de nodige uurtjes door in de garage met Mauricio, Jesus en de klusjongens Nei en Christian. Lot zou de komende week de werkzaamheden van de mannen monitoren, want Arno vertrok voor een flitsbezoek naar Nederland. Zijn portemonnee was gejat inclusief rijbewijs en een nieuw rijbewijs kun je alleen in persoon(!!!) aanvragen bij de gemeente. Idioot. Frederico had ons uitgenodigd voor een avondje wijn, kaas en prosciutto en dat konden wij natuurlijk niet afslaan! Het werd een hectische week aan beide kanten. We moesten een hoop regelen en veel spullen verzamelen voor de auto. Arno rende heen en weer in Nederland en Lot pendelde vooral op en neer tussen de garage en haar hostel.
Toen brak de grote dag aan: de auto zou vandaag dan echt gekocht worden! De afgelopen week hadden we de aankoopsom in cash verzameld en lichtelijk nerveus gingen we met deze zak op pad. Alle briefjes werd uitgeteld, de handtekeningen werden gezet en de auto was van ons; wat een bizar idee! Het overdrachtsproces werd direct in gang gezet, maar dit zou nog behoorlijk wat hoofdpijn opleveren. De rest van de week waren we vooral druk met bezoekjes aan de garage. Het was wel duidelijk dat je er bovenop moest zitten als je dingen gedaan wilt krijgen. Alles gaat hier zo ongelofelijk traag. Inmiddels hadden we ook alle spullen voor de auto gekocht. Wij waren klaar voor vertrek, maar de auto en het papierwerk nog niet… Op zaterdag nam Frederico ons mee naar de Salt Cathedral in Zipaquirá, een uurtje buiten Bogota. Een Spaanstalige tour door de enorme zoutmijn (waarvan we maar een fractie zagen) leidde ons langs de 14 stappen van de kruisiging van Jezus. Het hoogtepunt was de enorme kathedraal op 180 meter diepte (gebouwd in 1932); best wel indrukwekkend. De volgende ochtend vertrokken we voor een herkansing naar de historische wijk La Candelaria; op naar Museo del Oro! Deze keer was het museum wel open en werden we niet teleurgesteld. Wat een indrukwekkende hoeveelheid goud! Er was echt van alles te zien: van maskers tot sieraden en van decoratiestukken tot harnassen. De week erop werd een week vol ergernissen. De overdrachtsdocumentatie wilde maar niet rond komen en er ging van alles mis in de garage. We zaten er behoorlijk doorheen en wilden gewoon weg uit deze enorme stad. Uiteindelijk wisten wij het kentekenbewijs in handen te krijgen en nadat de laatste puntjes op de i waren gezet in de garage konden we op zaterdag dan eindelijk beginnen aan onze road trip! De auto zag er fantastisch uit. We namen afscheid van de mannen van Iguana en reden weg (en pas 3,5 uur later reden we Botoga ook werkelijk uit…). Colombia – Armenia & Chachagui – 1 oktober t/m 3 oktober 2016 Na een lange rit over de meest verschrikkelijke 1-baans bergweg van Colombia reden we ’s avonds laat de Toyota binnen in de tuin van het Caragabi Hostel in Armenia, een oase van rust. We waren weer vroeg uit de veren en wilde zo ver mogelijk richting de grens met Ecuador komen. Het was mooi weer en het groene koffielandschap maakte plaats voor droge dramatische bergwegen. Overal zagen we groepen wielrenners en kraampjes met verse jus. Einde middag kwamen we aan in het tophostel Kundur in het kleine plaatsje Chachagui. We ontmoetten hier het Franse stel Celine en Jean-Michel en wisselden onder het genot van ons laatste Club Colombia biertje tips uit (zij waren onderweg naar Colombia). Na een kop koffie vertrokken we naar de grens die we vandaag voor de derde (en laatste) keer zouden oversteken. We ontmoetten bij de grens de Portugese Catia en de Franse William, hele relaxte lui. Alles duurde zoals verwacht lang, maar alles verliep soepel en na 2,5 uur stonden we met ons tijdelijke importdocument klaar om Ecuador in te rijden. Probleempje: de auto startte niet. Dankzij William & Catia en hun Ford pick-up reden we niet veel later richting Ibarra!
Ecuador - Otavalo - 21 augustus t/m 26 augustus 2016 We hadden nog een paar taxi- en busritjes te gaan naar Otavalo, waar we ’s avonds laat aankwamen in hostal "Flying Donkey". We namen de volgende ochtend meteen een kijkje op de grote beroemde handicrafts markt op Plaza de los Ponchos. We werden niet teleurgesteld, het was hier een groot kleurrijk feest! We kochten allebei een hoed en souvenirs voor het thuisfront. We hadden grootse nieuwe plannen voor het vervolg van onze reis door Zuid-Amerika. Onze eerste paar maanden van onze reis met de Landcruiser vonden we zo gaaf, dat we hadden bedacht om dit continent ook op 4 wielen verder te gaan verkennen. We brachten de meeste dagen door achter de laptop en aan de telefoon. Wat een werk, maar gelukkig werden we zo goed geholpen door Wietze & Rita en een garage man in Bogota (Mauricio van Iguana 4x4). So far nog geen geluk (we hadden een rode en een groene op het oog, maar deze bleken niet goed), maar hopelijk zou het snel raak zijn! We hadden een top ontbijttentje gevonden aan het plein, waar we dagelijks te vinden waren. In Otavalo hangt een hele ontspannen sfeer. Indianen vormen het overgrote gedeelte van de bevolking hier; en ze zien er gaaf uit. Lange staarten en mooie hoeden! Wij struinden door de straten en over de verschillende markten en pleinen met op de achtergrond de enorme bergen die het stadje omringen. Uiteraard keerden we nog een paar keer ‘even’ terug naar de markt en de inkopen begonnen zich lekker op te stapelen. Zwaar bepakt verlieten we Otavalo na een fijn maar hectisch verblijf. We vertrokken met bussen naar onze volgende bestemming: het kleine bergdorpje Baños. Ecuador – Baños – 26 augustus t/m 7 september 2016 Hoe dichter we bij Baños kwamen, hoe mooier het werd. We reden langs diepe ravijnen en zagen groene valleien. Baños zelf is een toeristisch oord, maar de ligging is fantastisch. Hier zouden we de komende anderhalve week doorbrengen en Spaanse lessen volgen bij Mayra’s School. De volgende ochtend zaten we sinds lange tijd weer in de schoolbanken en startten onze (privé)lessen. Onze hersenen moesten weer aan het werk en we vonden het nu al leuk! We deden grote inkopen op de goedkope zondagmarkt om de komende dagen lekker in ons eigen appartement te koken en aten hier ook varken van het spit. Ons appartement was erg relaxed. Groot, gezellig en een open haard. Deze ging natuurlijk elke avond aan! Tussendoor waren we heel druk met onze zoektocht naar een auto voor de reis. Het kostte ons en alle mensen die ons thuis en in Colombia hielpen enorm veel tijd en energie, maar na een paar dagen kwam er goed nieuws. Er was een Toyota FJ 43 uit 1977 te koop in Bogota. Op basis van de foto's waren we al meteen om en binnen een dag hadden we al een deal! Er moest wel nog een hoop geregeld worden en wij moesten terug naar Bogota, maar wat was dit vooruitzicht gaaf! De Spaanse lessen gingen door en we hadden het idee dat we wel een klein beetje vooruit gingen. Donderdag hadden we een dagje vrij en gingen we (op deze regenachtige dag…) de omgeving eens verkennen. We zouden de ‘Ruta de las Cascadas’ fietsen van Baños naar Puyo (62 km). We reden langs een grote stuwdam en zagen al snel de eerste grote waterval verschijnen. We fietsten verder over de weg die langs een diep ravijn kronkelde. Bij alle tunnels namen wij de dirt track eromheen en het uitzicht was waanzinnig. Het absolute hoogtepunt van vandaag was de waterval 'El Pailón del Diablo'. We hiketen omlaag en zagen deze brute waterval vanaf de grote hangbrug. We klommen via een heel smal laag rotspad daarna omhoog aan de kant van de waterval en stonden pal naast deze enorme watermassa! We klommen terug omhoog en vertrokken naar de andere kant van deze waterval. Vanaf hier was het uitzicht nog vetter en hier kon je ook echt achter de waterval staan. We stapten weer op de fietsjes richting Puyo en genoten volop van deze mooie waterval-rijke omgeving, waar we (grotendeels) bergafwaarts doorheen sjeesden. Het zonnetje brak door en het werd het tijd om wat meer te gaan klimmen. We reden nu ook echt in de jungle, welcome to the amazon! Na onze botte laatste lange klim werden we beloond met een uitzicht over de amazone die zich voor ons uitstrekte. We reden Puyo binnen, gooiden onze fietsjes in een bus en reden terug naar Baños. Het was echt een geweldige dag! De volgende dagen waren we druk met Spaanse les en alles rondom de Toyota zoektocht. We banjerden ook elke dag een beetje door Baños, van de verschillende markten naar de bakker en naar de super. Tussendoor skypeten we met het thuisfront en zaten we met een glas rood voor de open haard. Op dinsdag was het alweer onze laatste dag in Baños. We namen na onze laatste lessen afscheid van onze leraressen Cristina en Stefanie en van Mayra en de kids en maakten onszelf klaar voor onze terror-trip naar Bogota. Om 03:00 uur ’s nachts vertrokken we vanuit Baños. De eerste bus bracht ons naar Ibarra en toen de zon begon te schijnen hadden wij een fantastisch uitzicht op verschillende vulkanen (o.a. Cotopaxi!). Uiteindelijk kwamen we behoorlijk stijf en gebroken na 36 uur en 5 bussen weer aan in Bogota!
Colombia - Medellin & Guatapé - 4 augustus t/m 13 augustus 2016 Good to be back! We zouden ongeveer een week in Medellin blijven om veel te regelen en deze keer ook wat meer van de stad te zien. We startten bij het metrostation van El Poblabo, de leuke wijk waar ons hostel ook is. We namen de metro naar het oude centrum waar we eerst het Plaza Cisneros (plein van de hoop) bezochten. Plaza Botero stond vol met herkenbare beelden van de grote Colombiaanse kunstenaar. En uiteraard kwamen we terecht op alweer een Plaza Bolivar! We eindigde onze tour op een groot plein met wederom grote Botero beelden; het was echt de moeite waard! De TV ging 's avonds aan voor de officiële start van de Olympische Spelen, eindelijk! We dronken die avond wat biertjes in de gezellige wijk Poblado. Op zondag zagen we Esmee en Alexander (oude bekenden van Lot uit Utrecht) en het was erg gezellig! We hadden grootse sightseeing plannen, maar zijn uiteindelijk 3 uur op het terras blijven hangen.Maandag skypeten we met het thuisfront, met Rita, de jarige job Peter en de oma en opa van Lot. Einde middag zagen we onze vriend Diego weer; hij was in Medellin voor een notarieel congres. Voordat we het doorhadden stonden we op het openingsfeest tussen alle Colombiaanse notarissen: champagne, borrelhappen en tangodansers, prima! De volgende ochtend werden we door de Colombiaanse cowboy Rafa opgehaald voor de Guatapé tour. Hij had een briljante oude Ford bus en Arno vond het meteen al te gek. We reden de bergen in en hadden een geweldig uitzicht over Medellin. Rafa nam ons mee naar zijn huis, waar zijn vrouw ons het beste ontbijt sinds tijden voorschotelde. Met een goed gevulde maag klommen we op het dak van de bus en via kronkelende bergweggetjes reden we naar de hoofdweg. We reden verder en belandden in een heel klein toeristisch dorpje dat helemaal opnieuw is gebouwd. Het gebied waar we nu waren is onder water komen te staan door de bouw van een grote dam. Het originele dorpje (en een groot deel van de rest van de omgeving) is hierdoor volledig onder water komen te staan en alleen het kruis van de oude kerk is nog zichtbaar! Na een biertje in de zon reden we naar “El Peñón de Guatapé”, de bizarre enorme rots die overal bovenuit torent. We beklommen de 649 treden en hadden vanaf de top een fantastisch uitzicht. Overal zagen we kleine groene eilandjes met daarop hele mooie huizen. Terug beneden wachtte ons een hele lekkere lunch; Rafa had een BBQ in zijn achterbak en de banken uit de truck stonden op het gras! Het weer sloeg om en we vertrokken naar het dorpje Guatapé. We liepen een half uur in de regen rond door de mooie gekleurde straten en langs de mooie bewerkingen op de onderste rand van de huizen. Onderweg terug naar Medellin stopten we bij een viewpoint vanaf waar we compleet verlicht Medellin zagen liggen (het was inmiddels donker). We namen afscheid van onze hosts na deze topdag. De volgende dag maakten we met Rafa een kleine tour door Medellin in zijn knalblauwe Ford Econoline uit 1970. Wat een gave bak! We spraken 's avonds af met Diego en brachten de hele avond door in het super leuke barretje El Social. We vertrokken de volgende ochtend naar Comune 13; ooit de meest gevaarlijke wijk van Medellin. Er is een stichting opgezet om deze wijk nieuw leven in te blazen. Voordat we de wijk ingingen, pakten we een kabelbaan omhoog. Deze kabelbaan is onderdeel van het metrosysteem en is dus geen toeristenlokker, maar de manier voor de lokale bevolking om thuis te komen. Bizar! In Comune 13 zijn roltrappen gebouwd, die dwars door de wijk omhoog lopen. Om de roltrappen heen zijn de muren versierd met mooie graffiti. Wat een gek geheel dit, maar het wijkje ziet er heel gezellig uit en vanaf boven heb je een mooi uitzicht over deze hoek van Medellin. Tussendoor volgden we de Olympische Spelen, kookten we in het hostel een maakten we optimaal gebruik van het goede internet. Onze laatste dag in Medellin waren we druk met het plannen van onze verdere reis. De volgende dag was het toch echt tijd om deze mooie en fijne stad te verlaten en we pakten de bus naar het kleine dorpje Salento in het Colombiaanse koffiegebied. Colombia - Salento - 13 augustus t/m 16 augustus 2016 Ons hostel in Salento lag net buiten het dorpje met uitzicht over de prachtige groene omgeving. Echt een mooi plekje! Na het eten klopten we aan bij de Nederlandse eigenaar van het Tralala Hostel, waar we Olympische Spelen mochten kijken. Al met al deden we het helemaal niet zo slecht in Rio, maar helaas (nog) geen plak voor Schippers! Vlakbij Salento ligt de Cocoa vallei, waar je een mooie hike kunt doen. Na een gezellig druk taxiritje liepen we al snel door een van de mooiste valleien die we ooit hadden gezien; prachtige groene heuvels vol met torenhoge palmbomen. Deze zogenoemde 'wax palms' doemen echt op uit het niets en worden wel 60(!) meter hoog. We liepen de vallei door, doken het bos in, staken via gammele bruggetjes riviertjes over en klommen langzaam aan omhoog. We bezochten Casa Colibri, ook wel 'the house of the hummingbirds', en niet voor niets. We zagen hier zoveel verschillende bijzondere kolibries! En er liepen ook nog coati's rond hier. Onderweg kwamen we de Zweedse Oscar en Mathea tegen en met z'n vieren klommen we omhoog naar een mooi hooggelegen viewpoint. Vanaf daar begonnen we af te dalen. We maakten een pitstop op een soort grasplateau vol palmbomen en met een waanzinnig uitzicht over de hele vallei. De track leidde ons naar de andere kant van de berg, waar we in een nog mooier gedeelte van de vallei terecht kwamen! Deze hike was zoveel mooier dan we hadden verwacht. Terug in Cocoa sprongen we achterop een taxi die ons terug naar Salento bracht en tijdens dit ritje genoten we wederom van deze mooie omgeving. De volgende dag hadden we een 'regeldag'. Stiekem misten we het heel erg om met een auto op pad te zijn. Misschien zouden we in Colombia (of ergens anders in Zuid-Amerika) wel iets kunnen regelen? Einde middag raakten we aan de praat met de Amsterdamse Olaf en Mirla die in 2 jaar van Canada naar Patagonië rijden in een grote Mercedes bus. We aten de lekkerste hamburger en de lekkerste peanut butter brownie ooit(!) bij Brunch. Waarom aten we hier nu pas, de avond voor vertrek? Colombia - San Agustin - 16 augustus t/m 20 augustus 2016 Na een vermoeiende lange reis (15 uur!) kwamen we 's avonds aan in het dorpje San Agustin. We werden in ons hostel Diosa Lunar ontvangen door de eigenaar en praatjesmaker Humberto, die ons met een allerlei tours probeerde aan te smeren. Maybe later! De eerste dag liepen we wat rond door het dorpje en regelden we een hoop voor de komende weken. En we vonden ons nieuwe favoriete eettentje El Fogon (met goed eten en een tv met de Olympische Spelen!). De volgende ochtend gingen we naar Parque Arqueologico. In San Agustin en omgeving bevinden zich vele stenen beelden/monolieten van allerlei soorten mensfiguren, sommigen met dieren en/of attributen. Men schat dat de beelden al zo'n 2.000 jaar oud zijn. We startten in het museum. Er zijn veel verschillende theorieën over waar de beelden voor werden gemaakt/gebruikt. Het werd ons duidelijk dat men hierover erg weinig te weten is gekomen in de afgelopen decennia. De beelden blijven een mysterie. Het park was best wel groot en heel mooi opgezet. We liepen langs alle beelden en graven en waren best wel onder de indruk. Alles verkeerde in goede staat en alle figuren waren weer net anders! Na een paar uur hadden we alles gezien en reden weer terug naar San Agustin. We wandelden wat door het stadje en 's avonds was de zilveren medaille van Schippers op de 200m een beetje een domper... We wilden nog wat meer van de omgeving zien en gingen de volgende dag met een 4x4 op pad. De eerste stop was bij El Estrecho, een plek waar de Rio Magdalena door een hele smalle opening tussen de rotsen wordt geperst. De wegen door het berglandschap waren slecht maar erg mooi en af en toe stopten we bij een mooi uitzichtpunt. Vervolgens kwamen we aan bij Parque Alto de los Idolos. Dit park was een kleine versie van Parque Arquelogico met o.a. een beeld van 7 meter (was dit echt 7 meter?). Nu hadden we wel genoeg beelden gezien! We bezochten nog twee watervallen, Salto de Bordones (400m) en Salto del Mortiño (200m). Vooral de laatste, gelegen in een diepe canyon, vonden we erg cool. Nu hadden we wel genoeg gezien van San Agustin. Morgen zouden we dit plekje verlaten en afreizen naar Popayan. Het vertrek de volgende ochtend verliep op z’n Colombiaans, langzaam en stroef, maar eindelijk stapten we de (weer veel te kleine) bus in naar Popayan. Colombia - Popayan - 20 augustus t/m 21 augustus 2016 Na een lange hobbelige rit kwamen we einde middag aan in Popayan. We liepen een rondje door dit mooie stadje met mooie straatjes en oude kerkjes. We bezochten het oudste kerkje in Popayan Iglesia la Ermita (1564), liepen over het centrale Parque Caldas en namen een kijkje in de Catedral Basilica die met haar grote witte dome vanaf ver is te zien. Popayan is echt heel mooi, maar het is hier wel een beetje een dooie boel. Als het zonnetje onder is, is het hier op straat ook afgelopen! Een lekker vroeg avondje voor ons dus. Colombia - Ipiales & Las Lajas - 21 augustus 2016 We liepen via trappen naar beneden langs alle rotswanden die vol hingen met bedevaartplaatjes. We klommen aan de andere kant omhoog en hadden een mooi uitzicht over dit bizarre bouwwerk. Daarna vertrokken we met een nieuwe taxi naar de grens. Dit was de meest makkelijke grensovergang ooit. Stempel halen en door, bagage werd niet eens gechecked. We zijn in Ecuador!
Colombia - Medellin - 17 juli t/m 21 juli 2016 Na een shaky vlucht pakten we een bus naar het centrum van Medellin. Medellin (5 miljoen inwoners) ligt in een dal en om hier te komen vanaf de airport moet je over de bergen heen. Via kronkelende wegen reden we langzaam naar beneden en zagen de verlichte enorme stad liggen. Aangekomen in ons chille hostel in de wijk Poblado doken we uitgeput ons bed in.Deze dagen in Medellin wilden we alles gaan bijwerken: ons reisverslag, ons blog, de foto's en video's en daarnaast wilden we ook een globale planning voor de komende tijd maken. We hadden een hele fijne kamer met uitzicht op deze mooie stad die we op een later moment zouden gaan verkennen. We belden met Andres, Arno's Ecuadoriaanse vriend uit Boston die we in Bogota zouden ontmoeten, gezellig! We kookten voor een weeshuis pasta met veel groente, dus daar konden we de komende dagen wel op door. We skypeten nog met Mir en zagen Lieze lekker door de kamer wandelen! En we gingen af en toe even er op uit om wat te drinken, eten of om inkopen te doen. Het was hier in Medellin echt prachtig en perfect weer: blue sky, niet te warm en een lekker windje. Medellin zouden we op een later moment verder verkennen, maar eerst gingen we naar Bogota! Colombia - Bogota - 21 juli t/m 26 juli 2016
We liepen 's middags wat rond in Zona Rosa, een gebied vol winkels en cafeetjes. Het was weer borreltijd en we belandden in het leuke tentje Bogota Beer Company. Einde middag verzamelden we met een groep Ecuadorianen en Colombianen bij Fefa thuis, de beste vriendin van Andres. De muziek ging aan en de drank werd op tafel gezet. Daar gingen we weer! Het feest verplaatste zich naar een club waar we weer tot in de vroege uurtjes dansten en dronken. Een beregezellig avondje weer! Na een rustig ochtendje liepen we naar Zona Rosa voor een thaise lunch bij Wok. Het eten was fantastisch en dankzij Andres zaten we om 14:00 uur alweer aan de saké. Ook deze avond was het weer tijd om te partyen! We gingen naar Andres Carne de Res, de enorme en befaamde club buiten Bogota. Onze vrienden Pulpo, Monica & Avocado (Carlos), Julian, Diego en Maria waren inmiddels allemaal aangekomen en na Fefa's shots konden we vertrekken. We stapten Diego's auto in, “Bicicleta” van Shakira & Carlos Vives werd op repeat gezet en de sfeer zat er lekker in! De club was echt enorm, er leek geen einde aan te komen! Er hing een hele relaxte sfeer en we dansten de hele avond op de heerlijke Zuid Amerikaanse muziek. Na een brakkige en chagrijnige ochtend (Arno was z’n portemonnee met alles erin verloren…) en een siesta vertrokken we met Fefa en Andres weer naar de Wok, waar we weer heerlijk (en dit keer zonder saké!) aten. We haalden nog koffie en ijs en waren weer helemaal de oude! We liepen nog een stukje door het park en vertrokken daarna naar ons hotel. We aten een heerlijke Ajiaco (Colombiaanse soep met kip, mais en aardappelen) in een leuk klein tentje in een zijstraatje. Het Museo del Oro was dicht (alleen vandaag, typisch), maar het Botero museum was gelukkig wel open en echt de moeite waard! Het museum is gehuisvest in een mooi koloniaal pand en naast de vele werken van Botero hebben ze een mooie gemixte collectie: van Picasso, Chagall, Renoir tot Willem de Kooning en Kees van Dongen. We liepen nog even lekker in het zonnetje door het oude centrum en pakten daarna een taxi. We verlieten de oude stad en pakten de kabelbaan omhoog naar het uitkijkpunt Monserrate. Het was mooi weer en het uitzicht is waanzinnig, wat is Bogota een enorme stad. We staken weer de hele stad door en belandden in ons favoriete gebied: Zona Rosa. Deze keer bij de Irish Pub.
Onze laatste ochtendje in Bogota brachten we door met Carlos en Monica en hun honden Fender en Nutella. Na de lunch stapten wij de bus in naar onze volgende bestemming; Villa de Leyva. Colombia - Villa de Leyva - 26 juli t/m 28 juli 2016 In het donker reden we het kleine pittoreske plaatsje Villa de Leyva binnen. We vonden ons hotelletje en liepen een rondje door het stadje. Wat was het hier mooi, klein en lekker rustig! De volgende dag waren we druk bezig met de planning voor de komende tijd. Het regende pijpestelen, maar na een paar uur trokken we er toch op uit om in dit grijze weer dit mooie historische stadje te zien. Villa de Leyva is omringd door bergen en haar kolonialistische stijl is goed behouden gebleven. We liepen via het Plaza Mayor, langs de vele kerken, door de cobblestone straatjes langs de mooie huizen met houten balkonnetjes vol gekleurde bloemen. We aten 's avonds de 'beste pizza in town' (niet fantastisch) met een lokaal biertje. Villa de Leyva is echt een bezoekje waard! Colombia - San Gil & Barichara - 28 juli t/m 31 juli 2016 In San Gil checkten we in in ons fijne hostel en daarna Arno pakte zijn zoveelste kappertje (bij de buren).De volgende dag werden we met een busje naar de Rio Suarez gebracht; we gingen raften (level IV/V). We stapten met de Nederlandse Koen en Claudia en onze gids Olfer de raft in en zaten al snel in de heftigere versnellingen. We knalden op een rots en Lot vloog de boot uit. Een stukkie verder ging het helemaal mis en vloog de hele boot om middenin de rapid! Na een klein momentje van paniek (waar was iedereen?) zagen we dat iedereen ok was en klommen we aan het einde van de stroming weer in de boot.We sloten de rafttour af met spectaculaire rapids (VET!) en doken aan het einde het water in en lieten ons een stuk met de stroming meedrijven. Dit was echt cool! Einde middag dronken we in San Gil nog een biertje met onze Nederlandse vrienden Koen en Claudia en keken we de GoPro filmpjes van het raften, alles stond op film. We namen de volgende dag de tijd om van alles regelen; e-mails, foto's, back-ups en dingen voor de reis zoals Spaanse les. We skypeten met het thuisfront en verhuisden naar een heel gezellig kamertje. Barichara is echt prachtig. We liepen via de steile straatjes vol kleurrijke huizen met mooie houten balkonnetjes en mooie bloemen/bomen de berg op. Bovenop stond een klein kerkje en vanuit de tuin had je een prachtig uitzicht op de omringende bergen. We brachten hier een paar uur door, lunchten in een chaotisch Colombiaans tentje en stapten op het centrale plein weer in de bus terug naar San Gil. In San Gil liepen we nog wat rond op en rond het centrale plein en gingen daarna terug richting hotel om onze spullen te pakken. We stapten een paar uur later de zoveelste nachtbus (vrieskist) in naar het noorden; Cartagena.Colombia - Cartagena - 1 augustus t/m 3 augustus 2016 Na 16 uur kwam dan eindelijk het oude centrum van Cartagena in zicht. We sliepen in de wijk Getsemani en bleven hier de rest van de dag een beetje rondhangen. De volgende ochtend gingen we in de hitte op pad en na 5 minuten liepen we via de stadspoort het ommuurde stadscentrum binnen. De verkopers vliegen je meteen om de oren, maar wat was het hier mooi! We liepen over mooie pleintjes en klommen op de oude stadsmuur. We liepen door de gezellige kleurrijke straatjes waar alle huizen prachtige houten balkonnetjes hebben vol planten en gekleurde bloemen. We wilden een cocktail drinken in de beroemde loungeclub Café del Mar (met uitzicht op de Caribische zee en de skyline van Cartagena), maar het weer sloeg om. Wij belandden in Kokoa; een leuke tent in Getsmani, waar we heerlijke sushi aten. Onze laatste ochtend in het hotel speelden we nog even met de Franse bulldog pups.Onze laatste dag in Cartagena genoten we nog even van dit mooie plekje. We lunchten in het oude centrum en liepen nog maar een keertje helemaal rond. Ook onze wijk Getsemani zat vol leuke straatjes en hier is het net even iets minder gelikt dan het oude centrum. Na een snelle hap stapten we een gezellig drukke bus in naar de busterminal, waar we de nachtbus instapten naar Medellin.
Panama – Bocas del Toro & Bocas Town – 11 juli t/m 13 juli 2016 Na verschillende bussen, taxi's en bootjes kwamen we 's middags aan in Bocas Town op Isla Colon. Het was een drukke toeristische bedoeling hier! We checkten in in onze hotels en boekten een tour voor de volgende dag.
Onze volgende stop was Zapatillos Island, een eilandje in het Isla Bastimentos National Marine Park. We kwamen aan en hadden het zo koud dat we meteen het warme water indoken. Toen klaarde het weer eindelijk op! We zwommen en chillden op dit mooie plekje; een klein met regenwoud begroeid eilandje met een mooi wit strand eromheen en omringd door knalblauwe zee. We chillden een beetje op het strand en dronken een biertje met onze nieuwe Nederlandse vrienden, terwijl Alina David ondertussen had begraven in het zand. We stapten weer op het bootje naar de volgende stop Coral Key, waar we lunchten en snorkelden. Onderweg terug nnaar Bocas Town stopten we nog bij 'sloth island', een klein eilandje waar ongeveer 200 luiaards leven en vanaf de boot zagen we er 4! De tweede stop maakten we bij een ondiep stukje helder water waar veel zeesterren lagen. Tijd om weer terug te gaan naar Bocas Town. Hier aangekomen gingen David en Alina een paar uur met een quad touren en gingen wij met Peter en Rutger nog even een pilsie drinken. Panama – Bocas del Toro & Bastimentos – 13 juli t/m 15 juli 2016 We pakten een bootje naar het eiland Bastimentos en ontmoetten de aardige gozer Walter die werkt als bartender in de Palmar Tent Lodge waar wij de komende dagen zouden verblijven. Na een mooi boottochtje kwamen we aan in een klein haventje. We moesten via een heel mooi pad dwars door het regenwoud het eiland oversteken om bij Red Frog Beach en Palmar te komen. Palmar ligt aan de rand van het regenwoud en pal aan een prachtig strand. Overal bij het strand hingen hangmatten en hangstoelen aan de palmbomen en er waren lekker hoge golven. We sliepen in huisjes in het regenwoud. Dit is echt een plek om even lekker niks te doen! Na een heerlijke fish tacos lunch doken we snel de zee in. Er was best wel heftige stroming, maar zelfs Daav liet zich niet tegenhouden, held! Toen begon het te regenen en we hoopten dat het weer morgen wat beter zou zijn. Na een stormachtige nacht gingen we met z'n tweetjes 's ochtends op zoek naar luiaards. We liepen terug naar het haventje en met hulp van een local vonden we er een. Deze luiaard was druk aan het klimmen van tak naar tak. Eindelijk een luiaard die niet aan het slapen was! Hij kwam steeds dichterbij en het was hilarisch om dit onhandige en trage beest in beweging te zien. Daav en Alina gingen samen op pad richting een ander strand op het eiland en zouden uiteindelijk een behoorlijke lange en avontuurlijke tocht maken! Wij bleven even lekker in Palmar chillen. We vonden ook de giftige rode kikkers, waar dit strand (Red Frog Beach) naar vernoemd is. We vonden een relaxed plekkie op het terras, werkten wat aan het reisverslag, lazen de Zuid-Amerika gids en aten weer een heerlijke lunch. Daav en Alina kwamen ‘s middags helemaal uitgeput terug van hun wandeling naar Polo Beach. Ze hadden een hele mooie dag gehad; ze waren door het regenwoud gelopen, waren op mooie stranden beland en hadden onderweg apen gezien. Wij hadden zelf nog kaaimannen gezien in een plas vlakbij de lodge. We speelden spelletjes en keken foto's van de afgelopen weken. Het werd een heel gezellig lammig avondje met z’n vieren, onze vriend Walter en we aten weer echt top! Na een stormachtige nacht werkten we de hele ochtend aan ons reisverslag en blog. Na de lunch was het tijd om dit fijne rustige plekje te verlaten. Op weg naar de haven zagen we weer een sloth! We stapten op een bootje en vertrokken weer naar Bocas Town. We liepen wat rond en aten een heerlijk ijsje. 2 uur later vertrokken we weer met een bootje naar het vasteland. |
De volgende ochtend zaten we om 05:30 uur in een 4x4; op naar San Blas! De 2,5 uur durende rit was mooi en David was al lekker 'Spaans' aan het brabbelen tegen de chauffeur. We reden dwars door het groene heuvellandschap naar de Caribische kust en stapten hier op een bootje naar ons eilandje Naranjo Chico. |
De San Blas eilanden heten ook wel 'Guna Yala'. Dit is een autonome regio binnen Panama en de mensen die hier wonen, de Guna's, hebben een volledig eigen cultuur en ook hun eigen taal. We voeren eerst door mangrove bossen en gingen toen de zee op. Hoe verder we kwamen hoe meer eilandjes in zicht kwamen, de een nog kleiner dan de ander en allemaal vol met palmbomen! Na een uurtje varen kwamen we aan bij Cabañas Eneida; niet veel meer dan een paar hutjes, een klein overdekt eetgedeelte en een mooi wit strand met palmbomen. Wat een heerlijke plek!
Onze host Fran ontving ons en bracht ons naar onze hutjes met de bedden direct op het zand! Het weer klaarde langzaam op en we doken meteen de zee in. Het water hier was zo zout, het leek de dode zee wel!
De lunch werd voor ons op tafel gezet door de moeder des huizes (Eneida) en Fran kwam ons levende kreeften laten zien die die avond voor ons bereid zouden worden. Wat een feest!
Na de lunch chillden we wat in de hangmatten en op het strand. Vanaf ons strand hadden we uitzicht op een waanzinnig mooi eilandje.
's Middags liepen we een rondje om het mini eiland, waar in ieder geval vandaag geen (andere) toerist te bekennen was. We liepen over het strand, tussen de palmbomen en over grasveldjes. We zagen overal de Guna families die hier woonden. De Guna vrouwen zien er prachtig uit. Ze dragen gekleurde bewerkte kleding en gekleurde kralenbanden om hun armen en kuiten.
We borrelden lekker op het strand en speelden potjes boerenbridge. 's Avonds aten we verse kreeft en die smaakte fantastisch! De whisky en rode wijn kwam op tafel en Fran dronk gezellig met ons mee. Het was een gezellig avondje in het paradijs.
De volgende ochtend lag David al om 04:00 uur in de zee en wij haakten twee uur later aan. We deden deze ochtend even helemaal niets, lazen een boekje en genoten van dit mooie plekje. Na een tropische stortbui een een lekkere lunch stapten we in het bootje richting Pelican Island; een piepklein eilandje met palmbomen en pelikanen, omringd door knalblauwe heldere zee en hagelwit strand!
We pakten onze snorkelspullen en zagen overal mooie grote zeesterren.
We hadden zo'n mazzel met het weer, blue sky! We liepen wat rond over het eilandje en zagen overal aan de horizon hele mooie kleine eilandjes. Na een uurtje vertrokken we weer naar ons eilandje.
We borrelden aan het strand en verrassing: wederom kreeft voor diner!
Het had de hele nacht hard gestormd en het was 's ochtends nog steeds niet opgehouden; het halve eiland stond onder water. Prima timing om dit mooie plekje te verlaten. Na ons pancake ontbijtje namen we afscheid van de familie en vertrokken we met het bootje naar het vasteland.
Panama – Panama City – 7 juli t/m 9 juli 2016
Terug in Panama City checkten we in in het chille Best Western Plus Panama Zen Hotel. Na een paar spartaanse dagen hadden we onszelf wat luxe gegund. Terwijl we wachtten op onze kamers keken we met een extreem sterke welkomstcocktail de halve finale EK voetbal tussen Frankrijk en Duitsland. Einde middag dronken we een borreltje op het terras van onze kamer en aten we een hapje om de hoek. |
We wrongen ons door de mensenmassa om het schouwspel te kunnen zien; de sluisdeuren gingen dicht en het water steeg langzaam (maar toch best snel).
De Miraflores sluizen zijn de eerste van 3 sluizen die de schepen vanaf de Pacific zo'n 26 meter omhoog liften naar het waterniveau van de binnenlandse meren (Lago Gatún) en die de schepen vervolgens weer 26 meter omlaag brengen naar het (Caribische) zeeniveau. Het Panamakanaal is in totaal 80 kilometer lang en speelt al meer dan 100 jaar (sinds 1940) een hele belangrijke rol in de handels- en scheepvaartwereld. We bezochten het museum en keken de film over de aanleg van het kanaal. Mooi en interessant om dit te zien (maar wel een beetje een circus)!
We pakten einde dag een taxi naar Casco Viejo, de oude stad. Dit stadsdeel zag er al meteen zo leuk uit: overal kleine steegjes, mooie koloniale gebouwen en oude kerken. Er hing een hele relaxte sfeer en overal waren leuke cafeetjes.
We vonden het restaurant "The Fish Market" en dit bleek echt een hele goede keuze. Het was een heel leuk tentje op een oude binnenplaats, waar we heerlijke octopus ceviche en gamba’s aten; super lekker! Dank David en Alina voor deze heerlijke avond!
Panama – Boquete – 9 juli t/m 11 juli 2016
Het was alweer tijd om verder te reizen en vandaag stond een lange trip naar het bergdorpje Boquete op het programma. Eerst zaten we 8 uur in de bus bus naar de tweede stad van Panama: David! We konden hier gelukkig meteen instappen in de kippenbus naar Boquete.
We reden vanaf hier alleen nog maar omhoog en het werd steeds koeler en het dichtbegroeide bergachtige landschap kwam in zicht. We kwamen aan in ons hotel "Refugio del Rio" en dit was een heel leuk plekje. Het hostel was omringd door een grote tuin en lag aan een riviertje. Boquete staat bekend om haar koffie en we boekten een koffietour voor de volgende dag. We dronken een borreltje in het hostel en aten een Panamees happie in het dorpje.
De volgende ochtend gingen we met een taxi de omgeving verkennen. We reden Boquete uit en reden al snel de bergen en de jungle in; hoe hoger we kwamen, hoe mooier het werd. We kwamen aan bij de waterval San Ramon die direct aan de weg lag!
We maakten nog een stop bij een oud kasteel gelegen aan een hele mooie rivier.
We reden verder omhoog en zagen overal om ons heen koffieplantages. We stopten nog op een paar mooie uitzichtpunten en genoten van deze mooie omgeving.
We lunchten in Boquete en wandelden wat rond in dit leuke dorpje.
Na een lunch in Boquete werden we om 14:00 uur opgehaald door de Amerikaan Richard, eigenaar van de koffieplantage Finca Dos Jefes en onze tourguide voor die middag. Het regende pijpestelen en na 20 minuten kwamen we aan bij de koffieplantage. Op de veranda met uitzicht op de koffieplantage en de prachtige omgeving begon Rich te vertellen over zijn plantage, de koffieindustrie en het koffieproces. Echt een leuk en interessant verhaal. Het overgrote deel van de koffie die in de omgeving van Boquete geproduceerd word is arabica koffie, maar sommige plantages produceren ook de peperdure geisha koffie.
De paraplu's kwamen tevoorschijn en we gingen een rondje over de koffieplantage lopen. We liepen langs zijn knaloranje huis en zagen de opslagruimte, waar de orders klaar lagen voor verzending.
Toen was het tijd voor de proeverij. We proefden de medium roast en de dark roast. Lekker bakkie koffie wel! Ondertussen zagen we een heleboel kolibries rondvliegen!
De mooie ouderwetse knalrode koffieroostmachine werd aangezet en David werd als rooster aangewezen. Het hele proces duurde ongeveer 15 minuten en David zorgde voor een bak vol perfect dark roasted koffiebonen. Na afloop werd gezellig nog een biertje gedronken.
Na een leuke en leerzame middag werden we weer bij ons hostel afgeleverd. Boquete is een plek waar we best wat langer hadden willen blijven.
De volgende ochtend belde Lot met Jeroen en An, want Stijn was alweer 1 geworden vandaag! We vertrokken naar onze volgende bestemming: Bocas del Toro.
Costa Rica – Liberia – 21 juni t/m 22 juni 2016
De grensovergang verliep soepel en in de loop van de middag kwamen we aan in Liberia. Een beetje een dooie boel hier, maar we zouden hier de volgende ochtend alweer vertrekken. We sliepen wel in een tophostel, waar we chillden en uitgebreid kookten.
Costa Rica – Playa Azul – 22 juni t/m 25 juni 2016
Vandaag zouden we eindelijk ons cadeau van de Digglers gaan verzilveren en 2 nachten doorbrengen in een super de luxe hotel aan Playa Azul aan de kust van het Nicoya Peninsula! 2 hobbelende busritten en 5 uur verder kwamen we aan in het paradijs: Azul Ocean Club! We checkten in en liepen naar onze enorme villa. 2 verdiepingen voor onszelf met een eigen keuken en barretje, 2 badkamers en buitendouche, balkon met hangmat en ook nog een veranda! We verlieten ons huisje niet meer en zaten de hele avond op ons terras.
Na een lekker ontbijtje liepen we een rondje over het resort en het strand. Overal staan mangobomen, lopen grote leguanen en klauteren howler monkeys door de bomen.
We vonden het hier zo chill dat we besloten onszelf te verwennen en een nachtje bij te boeken. We zaten met onze laptopjes aan het zwembad en gingen tussendoor nog even sporten in de chille gym.
De volgende dag hingen we een beetje rond het zwembad en probeerden we tussendoor met het thuisfront en vrienden te bellen. We skypeten ook met David & Alina, die we al over anderhalve week zien! Het weer sloeg ineens volledig om en het regende pijpestelen; het hele park stond onder water en Arno lag in het zwembad!
We doken weer even de gym in en dronken daarna een borreltje op ons fijne terras. Nog even genieten van ons laatste avondje luxe!
De volgende ochtend moesten we dit mooie plekje verlaten en hadden we weer een lange reisdag voor de boeg. We spotten nog kolibries terwijl wij wachtten op de bus, erg cool! We pakten de bus naar Santa Cruz en haalden net de bus naar La Irma.
Costa Rica – Santa Elena & Monteverde – 25 juni t/m 27 juni 2016
2 uur lang reden we over super slechte steile wegen (hier zijn deze bussen echt niet voor gemaakt!) omhoog naar Monteverde. Het was echt een hele mooie rit met uitzicht op eindeloze cloud forests. En toen kwamen we ineens in het mini dorpje Santa Elena, echt een toeristendorpje. We checkten in in het Sloth Backpacker B&B en vonden in onze kamer overal luiaards. Hopelijk zouden we deze coole beesten ook snel ergens zien hangen! We doken de chille keuken van het guesthouse in en na het eten doken we ons bed in. Na deze lange reisdag zou de wekker alweer om 05:00 uur gaan... echt vakantie!
De volgende ochtend pakten we de bus naar het Monteverde Cloud Forest, waar we met onze Britse vrienden het park binnen gingen. We spotten onderweg o.a. meerdere zwarte en blauw gekleurde kolibries, erg cool!
We hadden na 2 uur al het grootste gedeelte van het park gezien en dronken een koffietje in het café. Daarna liepen we nog langs de laatste track, waarbij we uitkwamen bij een heel mooi plekje met een waterval. We tuurden rond door onze verrekijker en zagen een gekleurde vogel wegvliegen; was dat nou een Quetzal? We zagen ook nog een coati; een groot beest dat een beetje lijkt op een wasbeer. Verder zagen we heel veel mooie grote vlinders.
We verlieten het park en besloten de 7 km terug naar Santa Elena te lopen. Onderweg maakten we nog een wandeling achter het hotel El Bosque, een tip die we hadden gekregen van een Amerikaanse familie. We liepen een rondje en zagen naast veel apen en eekhoorns 2 hele mooie vogels dankzij de birdspotter Onra: de red-headed woodpecker en de emerald toucan. We liepen verder door kleine dorpjes en kwamen uiteindelijk weer terug in Santa Elena. Einde middag dronken we met Florence en Dan een biertje op het terras van hun hostel. Hier aten we uiteindelijk een happie en keken we de finale van de Copa America (Chili won!). We namen afscheid van onze Britse vrienden, want wij zouden in de vroege ochtend alweer richting Manuel Antonio vertrekken.
Costa Rica – Manuel Antonio – 27 juni t/m 29 juni 2016
In de veel te vroege ochtend (4 uur!) vertrokken we naar onze volgende bestemming: Manuel Antonio. Onderweg zagen we hoe mooi Costa Rica is; het land is een grote heuvelachtige jungle. 3 bustochten en 9 uur later kwamen we aan in ons hostel in Manuel Antonio, een chille plek met een enorme tuin vol leguanen en apen. Zouden we hier eindelijk ook luiaards gaan zien? |
We waren de rest van de dag druk bezig met het regelen van de trekking in Corcovado National Park, waar we na Manuel Antonio heen zouden gaan. Einde middag liepen we de berg op naar het 'centrum', deden we inkopen en kookten we een lekker happie in ons hostel.
De volgende ochtend ging de wekker weer lekker vroeg om voor de meute in het Manuel Antonio National Park te zijn. Als een van de eersten liepen we het park binnen en we gingen op zoek naar wildlife. We liepen bijna 4 uur door de extreem vochtige hitte het hele park door. We kwamen langs mooie stranden een belandden op mooie uitkijkpunten.
We zagen verschillende agouti's, vogels (o.a. kolibries), wasberen en een grote groep white faced capuchin monkeys.
En ja hoor, we zagen eindelijk luiaards (de three toed sloth)! Luiaards hebben een maximale snelheid van 2 meter per minuut, maken geen geluid, slapen meestal en zijn dus heel moeilijk om te spotten. We zagen er twee die hoog in de boom hingen; cool, maar wel ver weg!
We verlieten het park en pakten een busje terug naar ons hostel en regelden alles voor de komende dagen. Onze trekking in Corcovado National Park was geregeld (dankzij de super behulpzame Costa Ricaan Nito), dus we konden morgen naar Puerto Jimenez vertrekken!
Costa Rica – Puerto Jimenez & Corcovado National Park – 29 juni t/m 3 juli 2016
Vandaag vertrokken we naar Puerto Jimenez, het grootste 'stadje' op de Osa Peninsula in het zuiden van Costa Rica. Dit schiereiland bestaat bijna volledig uit het Corcovado National Park, een heel bijzonder park waar 2,5% van de wereldwijde biodiversiteit te vinden is. We pakten de bus naar Golfito en stapten hier op een klein bootje (met de dorpsgek als bootman) dat ons naar Puerto Jimenez bracht. We waren nog niet aan wal of we zagen de eerste rode ara's al voorbij vliegen! Arno was door het dolle heen en hier zouden we er nog heel veel meer van gaan zien. We checkten in in ons leuke guesthouse, ontmoetten Nito en onze gids Kevin (superaardige gasten) en deden inkopen voor onze 3-daagse trekking die we morgen zouden starten.
De volgende ochtend was het dan zover en stapten we om 05:30 uur in onze taxi collectivo naar Carate, het startpunt van onze trekking. Deze 2 uur durende rit beloofde veel goeds voor de komende dagen! We zagen al meteen zo veel wildlife: heel veel bijzondere vogels, zoals de super mooie roseate spoonbill, verschillende soorten roofvogels en uilen, heel veel apen en prachtige vlinders.
In Carate startten we onze trekking. Overal om ons heen vlogen krijsende rode ara's, zo gaaf. We liepen afwisselend door het regenwoud en over het strand naar het ranger station La Leona, waar officieel het Corcovado National Park begint.
Het was hier zo ook vochtig en warm, we zweetten ons binnen een uur al helemaal kapot en dit zou niet meer ophouden! Onze gids Kevin liet ons onderweg allerlei planten, vruchten en dieren zien. We spotten al snel de green and black dart frog, een kleine giftige zwarte kikker met knalgroene vlekken.
Het was echt een hele mooie afwisselende wandeling door het regenwoud; we liepen tussen bananenbomen, daarna langs prachtige enorme vijgenbomen en vervolgens weer tussen enorme bamboebossen.
En ineens zagen we een hele groep staarten verschijnen... Het waren coati's, en veel! Deze leuke wasbeerachtige beesten waren druk op zoek naar eten en leken zich niet al te veel aan ons te storen.
We liepen verder en zagen af en toe apen die bovenin de bomen de boel afbraken en heel veel verschillende soorten vogels en vlinders. Bij een mooi plekje aan een rivier stopten we voor een snelle lunch.
We pakten de tassen weer, staken de rivier over en liepen langs een scheepswrak en een walvisskelet.
Onderweg zagen we vooral heel veel verschillende vogels, duizenden heremietkrabben en af en toe schoot er een agouti voorbij. We kwamen aan bij Long Beach en streken neer op de rotsen met uitzicht op het mooie strand en zagen grote groepen pelikanen met de golven meevliegen.
We doken weer het regenwoud in en spotten een groot wild zwijn en de great curasaw (het mannetje), een enorme zwarte vogel met een grote kuif en een knalgele snavel. Dit beest was zo groot dat het amper kon vliegen, best wel een grappig gezicht. We zagen ook nog meer coati's op het strand.
De schoenen gingen weer uit, want we moesten de (diepe) rivier Rio Claro oversteken. Best wel een beetje listig, aangezien hier soms krokodillen en bull sharks rondzwemmen. Nu gelukkig niet... Er vlogen wel tientallen enorme gieren boven ons rond. We liepen nog een stuk over het strand en kwamen uiteindelijk aan bij het ranger station La Sirena, onze slaapplek voor de komende 2 nachten.
De volgende ochtend gingen we om 04:00 uur met headlights op pad, op zoek naar tapirs! Na de storm van de afgelopen nacht was alles een grote modderboel en de paden stonden volledig onder water! We kwamen bij het strand en Kevin kwam ineens naar ons toe gerend; een Tapir! Het was een bijna volwassen mannetje; wat een bijzonder beest!
De tapir banjerde 20 minuten lang een beetje rond en stak de rivier over. Wat een mazzel en wat een cool beest! Op deze plek zagen we ook overal mooie vogels, zoals kolibries en kingfishers.
Het begon weer keihard te regenen en wij liepen weer het regenwoud in. Het was hier echt heel mooi en we zagen vooral hele mooie enorme bomen, maar door de regen was er behalve veel apen en great curasaws (mannetje en vrouwtje) weinig wildlife te zien. Terug in La Sirena aten we een ontbijtje en na een uurtje chillen gingen we weer op pad voor de tweede loop. Binnen 10 minuten regende het zo ongelofelijk hard! We liepen dwars door rivieren en plassen en keerden na anderhalf uur terug naar La Sirena.
's Middags klaarde het gelukkig iets op en vanaf de veranda zagen we ineens allemaal toekans verschijnen, vet!
We hesen onszelf weer in ons natte pak en doken het regenwoud weer in. Het was een mooie wandeling, overal stonden gigantische eeuwenoude bomen waarvan de lianen aan de grond waren vastgegroeid.
De volgende 'ochtend' raapten we om 03:30 uur onze spulletjes bij elkaar. Een enorme sprinkhaan sprong op Lot in de tent, dus zij was meteen klaarwakker! Zeiknatte sokken en schoenen aan, tasje om, hoofdlampen op en gaan! In het pikkedonker staken we hand in hand de diepe Rio Claro over, best wel een beetje freaky maar gelukkig was er geen krokodil of haai te zien! Langzaam aan werd het licht en de hike terug verliep een stuk sneller dan de heenweg op de eerste dag. We liepen Long Beach weer af, zagen allemaal mooie vogels en aten ons ontbijtje bij het gekke 3 palmbomen eilandje.
We liepen het mooie pad weer verder door het regenwoud, kwamen weer een groep coati's tegen, een groep white faced capuchin monkeys en ook nog drie boa constrictors op het strand. En we bleven maar nieuwe (roof)vogelsoorten spotten. Het is echt bizar wat hier allemaal leeft!
We verlieten het Corcovado National Park en liepen nog een paar kilometer terug naar Carate. Hier wemelde het weer van de rode ara's! We werden opgewacht door onze chauffeur Alex en reden terug naar Puerto Jimenez.
Voor onze laatste avond in Puerto Jimenez (en in Costa Rica) had Kevin ons bij hem thuis uitgenodigd. Kevin liet ons de rest van Puerto Jimenez zien. We liepen naar het strand, waar veel locals aan het zwemmen waren. Kevin nam ons daarna mee naar een poel waar we veel krokodillen en schildpadden zagen, midden in het stadje! Onderweg terug zagen we honderden witte ibissen en ook weer overal rode ara's. Het is hier gewoon een grote dierentuin! We liepen terug naar het appartement en genoten van het uitzicht op de zee met de bergen van het Costa Ricaanse vasteland op de achtergrond. De Osa Peninsula is echt een bijzonder plekje in Costa Rica! We kookten 's avonds een happie voor onze host en dronken nog een glas wijn met Nito die even langs kwam.
's Ochtends namen we afscheid van Kevin en pakten we de bus naar Palmar Norte. We waren allebei ziek geworden de afgelopen nacht, dus dit zou een lange tocht worden. Na 4 uur bussen kwamen we aan in Palmar Norte en hier stapten we 5 uur later eindelijk de Ticabus in die ons naar het volgende land zou brengen: Panama! Na een beetje een chaotische grensovergang en een busrit van 10 uur kwamen we om 03:00 uur aan in Panama City. We haastten ons snel naar ons hostel en doken ons bed in.
Arno & Charlotte
Welkom op onze blog! We vinden het leuk als jullie ons zo nu en dan een beetje volgen en wat van jullie laten horen!
Archives
June 2017
May 2017
April 2017
March 2017
February 2017
January 2017
December 2016
November 2016
October 2016
September 2016
August 2016
July 2016
June 2016
May 2016
April 2016
March 2016
February 2016
January 2016
December 2015
November 2015
October 2015
September 2015
August 2015
July 2015
June 2015
May 2015